Page 22 - PCM264

PC Master 22
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ GRIM
DAWN!
Η καταιγίδα που λέγεται Diablo 3 θα
ξεσπάσει σύντομα (when it’s done, τέ-
λος πάντων) και θα σαρώσει τα πάντα
στο πέρασμά της. Μέσα στη δίνη της,
όμως, δεν πρέπει να παρασύρει και το
Grim Dawn, το hack ‘n’ slash με το
ασυνήθιστο βικτοριανό setting, που
ετοιμάζεται αργά και μεθοδικά εδώ και
πολύ καιρό, από μερικούς από τους
δημιουργούς του Titan Quest. Εσχά-
τως παρατηρείται μεγαλύτερη κινητι-
κότητα στην υπόθεση, συνοδευμένη
από τη δημοσίευση νέων εικόνων.
RPG NEWS ένα, αυτό του παίκτη, είναι μία βαθιά υπο-
βλητική –ακόμη και σουρεαλιστική– εμπει-
ρία. Προσωπικά, τίποτε δεν πρόκειται να
τη βγάλει από το υποσυνείδητό μου και η
ανάμνηση της πάντα θα με συγκινεί βαθύ-
τατα. Πώς να ξεχάσει κάποιος έπη, όπως
τα ιερά Eye of the Beholder και τα υπέρ-
τατα Might and Magic (έως και το VII, δη-
λαδή) που ανύψωσαν το συγκεκριμένο
υποείδος στο απόγειό του;
Δυστυχώς, τα δύο τελευταία Might and
Magic, που ήταν εμφανώς προχειροφτιαγ-
μένα, και οι σύγχρονες μορφές τους, όπως
τα Wizards and Warriors και το όγδοο μέ-
ρος της επιδραστικότατης σειράς των
Wizardry, δεν γνώρισαν επιτυχία λόγω εγ-
γενών προβλημάτων, αλλά και εξαιτίας της
σύγκρισής τους με μεγαλοπρεπείς ανταγω-
νιστές, όπως τα Baldur’s Gate, που εκτός
από τη σχεδιαστική τελειότητά τους «χόρ-
ταιναν» και το μάτι. Είναι πραγματικά κρίμα
που κάπου εκεί ήρθε το τέλος. Ίσως κά-
ποια μικρά, αλλά φιλόδοξα και τολμηρά
studios να σηκώσουν κάποτε τη σκυτάλη
που έπεσε άδοξα. Τα εντυπωσιακά γραφι-
κά και οι πανάκριβες μηχανές γραφικών
δεν είναι το παν. Ό,τι δεν δύναται να ανα-
παρασταθεί οπτικά, γίνεται να αντικατα-
σταθεί πλήρως από RPG βάθος και ουσία.
Αντικειμενικά, οι προ-
οπτικές δεν είναι οι ευ-
νοϊκότερες. Όταν έχου-
με το φίλτατο Todd
Howard να μας λέει ότι
στo Skyrim θέλει τον
παίκτη να είναι ανά πά-
σα στιγμή ό,τι κλάση
επιθυμεί, τι να την κά-
νεις την ποικιλία; Όταν
πλέον το τρίτο πρόσωπο
μας έχει εθίσει να βά-
ζουμε το χέρι (ή μάλλον
το μάτι) «επί τον τύπον
των ήλων», γιατί να
έχουμε σωματικά αόρα-
τους πρωταγωνιστές; Και
όμως! Η εικόνα των προ-
τομών των χαρακτήρων μας να ατενίζουν
μπροστά σε μία ενοποιημένη ματιά, με τη
φαντασία του παίκτη να συμπληρώνει τα
κενά της εξωτερικής εμφάνισης αυτών των
avatars, αλλά και του πώς συνυπάρχουν
μεταξύ τους ως μία αδελφότητα ενωμένη
σε έναν κοινό σκοπό, παραμένει ανυπέρ-
βλητη. Όταν βλέπω τις πλάτες τρισδιάστα-
των μοντέλων να τρέχουν από εδώ και από
εκεί, ξέρω ότι όλοι αυτοί δεν αλληλεπι-
δρούν μεταξύ τους, αφού απλώς στέκονται
σαν κολόνες περιμένοντας τις εντολές
μου. Όταν, όμως, δεν τους βλέπω, τα σκή-
πτρα παίρνει η δική μου ψευδαίσθηση/φα-
ντασίωση για το τι συμβαίνει στην ομήγυ-
ρη, όπως ακριβώς επιτάσσει και η παράδο-
ση των επιτραπέζιων παιχνιδιών ρόλων.
Ίσως μόνο ελάχιστοι ρομαντικοί εξακο-
λουθούμε να βλέπουμε έτσι τα πράγματα.
Αυτό, όμως, που ξέρω με βεβαιότητα, είναι
ότι οι θρυλικοί τίτλοι που συνιστούν την
κατηγορία party–based RPG πρώτου προ-
σώπου δεν πρέπει να καταντήσουν αιώνιοι
αιχμάλωτοι της λήθης. Ας τους θυμόμαστε
πάντα με το δέοντα σεβασμό και την πρέ-
πουσα αναγνώριση της ιστορικής αξίας
τους.
PC
Lands of Lore: Ένα εκπληκτικό παιχνίδι που, όμως, δεν γνώρισε αντάξιες
συνέχειες.
Wizards and Warriors: Τα bugs της αρχικής έκδοσής του το καταδίκα-
σαν.
Βaldur’s Gate 2: Κλασικές αξίες!