Page 22 - PCM265

O

χι, δεν πρόκειται να μιλήσουμε για

κάποιο νέο είδος παιχνιδιού ούτε

αναφερόμαστε στα First Person

Shooters που περιλαμβάνουν στοιχεία τα-

κτικής. Στο παρόν άρθρο ο λόγος γίνεται για

την τάση που έχει παρατηρηθεί από σχεδόν

όλες τις εταιρείες να μετατρέπουν τα «κα-

θαρόαιμα» επιτυχημένα strategy games σε

FPS, με αμφίβολα αποτελέσματα.

Η «αρχή» έγινε πριν από μία δεκαετία πε-

ρίπου, με το Command & Conquer: Rene-

gade της Westwood. Ένα spin-off παιχνίδι

για την ιστορική πλέον σειρά RTS, το οποίο

παρ’ όλο που σε γενικές γραμμές δεν ήταν

άσχημο και είχε κανά-δύο στοιχεία τακτι-

κής, δεν κατόρθωσε να ξεχωρίσει καθώς

ήταν «αναιμικό» σε ορισμένους καίριους το-

μείς όπως στο τεχνικό τομέα και στο κομ-

μάτι της δράσης, σε σύγκριση με άλλα κα-

ταιγιστικά FPS. Αποτέλεσμα ήταν οι χαμη-

λές πωλήσεις και φυσικά η εγκατάλειψη

κάθε ιδέας για κάποιο sequel.

Το δεύτερο παιχνίδι που «πόνεσε» πολύ

κόσμο ήταν το Commandos: Strike Force

της Pyro Studios. Αν και το είχα κριτικάρει

στην πρώτη περίοδό μου στο περιοδικό και

του είχα χαρίσει ένα «γερό» 78άρι, ο χρόνος

δεν με δικαίωσε. Κρίνοντάς το σαν αυτόνο-

μο FPS παιχνίδι, το Strike Force είχε τις

στιγμές του και μπορούσες ενίοτε να το

πεις διακεδαστικό, ιδίως αν έπαιζες με τον

πρασινομπερέ που δεν άφηνε ρουθούνι.

Από εκεί και πέρα, όμως, ήταν μάλλον ρη-

χό, γιατί μόνο «σφάζοντας» όλο τον κόσμο

μπορούσες τελικά να προχωρήσεις, οπότε

οι τακτικές του πρωτότυπου strategy παι-

χνιδιού που το έκαναν τόσο αγαπητό, πή-

γαιναν περίπατο και εκείνη την περίοδο εί-

χαμε ήδη παίξει σαφώς πιο προσεγμένα

FPS. Έτσι, μιλάμε για ένα ακόμη… strategy

FPS που πήγε «άπατο».

Αυτές οι δύο αποτυχημένες (εμπορικά

κυρίως) προσπάθειες φαίνεται ότι δεν έδει-

ξαν το δρόμο σε κάποιες σύγχρονες εται-

ρείες και το μέλλον αναμένεται δυσοίωνο.

Πρώτο και καλύτερο, το «πολυαναμενόμε-

νο» XCOM της 2K, το οποίο μετά το μαζικό

κράξιμο που δέχτηκε από όλους τους οπα-

δούς αυτής της ανεπανάληπτης σειράς

όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, άλλαξε κατά

κάποιον τρόπο μορφή και από το απλώς

«σκοτώνω με τον Αμερικανό ήρωά μου

μπλε εξωγήινες γλίτσες» μετατράπηκε σε

«σκοτώνω με την πολυεθνική ομάδα μου

μπλε ανθρωπόμορφους εξωγήινους». Δεί-

χνει να περιέχει περισσότερη τακτική, να

πατάει εν μέρει σε turn-based βάσεις, αλλά

εξακολουθεί να μην πείθει και τόσο. Σε με-

ρικούς μήνες που θα το έχουμε στα χέρια

μας, θα μάθουμε περί τίνος πρόκειται.

Το τελευταίο «φρούτο» είναι το remake

του Syndicate, ενός από τα καλύτερα παιχνί-

δια της Bullfrog που –κατά τη γνώμη μου–

μπορεί να σταθεί άνετα ακόμα και σήμερα,

αν γίνουν μερικά μερεμέτια στον τεχνικό το-

μέα (φυσικά) και στην A.I. Όμως, η Star-

breeze, η ομάδα ανάπτυξης του νέου Syndi-

cate, αντί να πατήσει πάνω στην επιτυχημέ-

νη συνταγή του προ εικοσαετίας υπέροχου

strategy και να δημιουργήσει κάτι πραγματι-

κά νέο, προτίμησε να παρουσιάσει ένα τυπι-

κό (όπως δείχνει) cyberpunk FPS που θυμί-

ζει ταυτόχρονα Crysis 2, Deus Ex και Call of

Duty. Σημεία των καιρών; Προφανώς, και με

προβληματίζει η παντελής έλλειψη ρίσκου

από τις εταιρείες, καθώς τα FPS πλέον απο-

τελούν την εύκολη λύση για γρήγορο χρή-

μα. Μόνο που η ιστορία έχει δείξει ότι τα

«strategy FPS», σε διασημότερους μάλιστα

τίτλους, μόνο χρήμα δεν έχουν φέρει...

PC

PC Master

22

του Γιώργου «Sephir» Δεμπεγιώτη

STRATEGY FPS

Syndicate 1993: Έξυπνο, ατμοσφαιρικό, μπροστά από την εποχή του tactical strategy.

Syndicate 2012: Cyberpunk FPS που μοιάζει σχεδόν με κάθε FPS που έχουμε παίξει. Μπορεί να

αποδειχθεί καλό, αλλά θεωρώ ότι δεν θα ξεχωρίσει...