την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Βαλκυ-
ρία» και από κει και πέρα ο Mayer πρέπει
να προσέχει να μη γίνει αντιληπτό το πα-
ραμικρό απ’ οποιοδήποτε μέλος της
Gestapo. Το τελευταίο δεν αργεί να απο-
δειχθεί μία τεράστια πρόκληση…
Δε ξέρω αν σε κάποιον από εσάς το σε-
νάριο φαντάζει κοινότοπο, αλλά τουλάχι-
στον όσον αφορά στα adventure games
δεν ενθυμούμαι ανάλογό του. Ως εκ τού-
του, είχα μεγάλη περιέργεια να δω αν και
πώς θα κατάφερνε το παιχνίδι να μεταφέ-
ρει την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη
Γερμανία και δη στις τάξεις των SS κατά τη
διάρκεια του πολέμου και όλη την ίντρι-
γκα, το παρασκήνιο και την προδοσία που
συνήθως δίνουν το «παρών» σε τέτοιες πε-
ριπτώσεις. Με άλλα λόγια, η υπόθεσή του
με κέρδισε εξαρχής και θεώρησα ότι το
πρώτο υλικό της επιτυχίας ήταν εμφανές.
ΛΑΘΗ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΑ ΤΟΥ DEAD
MOUNTAINEER’S HOTEL;
Το Operation Valkyrie δεν παρουσιάζει
τα σχεδιαστικά λάθη του Dead
Mountaineer’s Hotel, υποπίπτει όμως σε
κάποια άλλα. Η γραφική απεικόνιση κινεί-
ται σε αποδεκτά επίπεδα, χωρίς να εντυ-
πωσιάζει ούτε να υστερεί σε κάτι. Ελαφρά
αρνητικό είναι ότι παρατηρούνται (ευτυχώς
πολύ σύντομα) loading διαστήματα κατά
την εναλλαγή οθονών. Η απόδοση των χώ-
ρων του Βερολίνου (σπίτι του Mayer, κο-
ντινές στη βίλα του Beck τοποθεσίες, κε-
ντρικό κτήριο του Ράιχ), όπως και του κά-
στρου του Hitler και του αεροδρομίου, εί-
ναι αρκούντως ικανοποιητική. Αυτά είναι
όλα και όλα τα τρία σημεία στα οποία θα
βρεθούμε κατά τη διάρκεια της περιπέτει-
ας. Ωστόσο, αν και ο τίτλος υποστηρίζει
την ενεργοποίηση anti–aliasing έως και 8x,
παρατηρούνται κάποια σημεία υστέρησης
της εν λόγω λειτουργίας, όπου οι γνωστές
γραμμές που περιβάλλον κάποια textures
κάνουν την εμφάνισή τους. Πέραν τούτου,
δεν θα εντοπίσετε κάποιο στοιχείο που θα
σας δυσαρεστήσει. Αντιθέτως, το κάστρο
του Hitler θα τραβήξει το βλέμμα σας με τα
αρκετά υψηλά επίπεδα λεπτομέρειας που
εμφανίζει σε ορισμένα δωμάτιά του, χωρίς
όμως να καταφέρνει σε καμία περίπτωση
να φτάσει την αντίστοιχη ποιότητα του
προπέρσινου Lost Horizon, της Animation
Arts. Σε αυτό το σημείο οφείλω να καταθέ-
σω μία σημαντική ένστασή μου: Δεν είναι
δυνατόν να συναντάμε μόνο τόσο λίγους
χώρους εντός του κάστρου, με έξι φρου-
ρούς όλους και όλους να δίνουν το «πα-
ρών» μέσα και έξω από αυτό, ειδικά από τη
στιγμή που στον ίδιο χώρο βρίσκεται και ο
Heinrich Himmler. Μοιάζει σαν να έχουμε
επισκεφτεί το εξοχικό του Γερμανού ηγέτη
και όχι το άντρο της ηγεσίας των γερμανι-
κών SS. Το συγκεκριμένο το θεωρώ μέγα
σφάλμα των Ρώσων δημιουργών, από τη
στιγμή μάλιστα που δεν φρόντισαν να
εμπλουτίσουν τη δημιουργία τους με πλή-
θος άλλων χώρων. Τα ενδιάμεσα video
sequences, που προωθούν την ιστορία και
παρουσιάζονται υπό μορφή πολύ όμορφων
σκίτσων, καταφέρνουν να κερδίσουν τις
εντυπώσεις και να αποτελέσουν μία μικρή
παρηγοριά στο παραπάνω. Ασυνήθιστη,
αλλά απολύτως ταιριαστή με το ύφος του
τίτλου, είναι η δυνατότητα που παρέχεται
για ασπρόμαυρη απεικόνιση καθ’ όλη τη
διάρκειά του.
Σαφώς ανώτερος των γραφικών αποδει-
κνύεται ο ήχος του παιχνιδιού. Με τη μου-
σική υπόκρουση να είναι συνεχής και αδιά-
λειπτη, διαθέτοντας μερικώς το χαρακτήρα
των εμβατηρίων, αλλά διατηρώντας τον
τόνο του μυστηρίου και της αγωνίας, ντύ-
νει ιδανικά την περιπέτεια και θυμίζει κάτι
H υπόθεσή του με
κέρδισε εξαρχής.
Στη βιβλιοθήκη του Himmler.
Κρίσιμη η συνάντηση με τον Hefner.
Ωραίος αξιωματικός…