M
όλις στο προηγούμενο τεύχος
έγραφα για το γεγονός ότι τα FPS
που διαθέτουν ανταγωνιστικό mul-
tiplayer mode και δεν ονομάζονται Call of
Duty ή έστω Battlefield, είναι καταδικασμέ-
να σε αποτυχία. Ωστόσο, μία δήλωση ενός
υψηλόβαθμου στελέχους, ονόματι Steve
Ellis, της εταιρείας Free Radical Software,
περισσότερο γνωστής για τη σειρά multi-
player FPS Timesplitters στις κονσόλες, ήρ-
θε να γενικεύσει επικίνδυνα τα πράγματα.
Ο συγκεκριμένος κύριος προσπαθούσε
για χρόνια να πείσει τους εκδότες να κυ-
κλοφορήσει ακόμα ένα sequel για το Time-
splitters, αλλά έβλεπε μονίμως πόρτες
κλειστές, με αποτέλεσμα η εταιρεία (και
συνεπώς το franchise) να πουληθεί στην
Crytek και η Free Radical να μετονομαστεί
τελικά σε Crytek UK. Το γεγονός ότι πλέον
βρίσκεται κάτω από τη στέγη της Crytek
δεν εμπόδισε τον Ellis να δηλώσει ευθαρ-
σώς ότι, αν κάποιο FPS δεν ονομάζεται Call
of Duty, δεν το αγοράζει κανένας. Ακόμα
και ο άμεσος ανταγωνιστής του Battlefield
αποδείχθηκε οριακά κερδοφόρος, ενώ δεν
δίστασε να τονίσει ότι ακόμα και το Crysis 2
δεν κάλυψε τα έξοδα παραγωγής του, παρ’
όλη την ποιότητά του (και τις multiplatform
καταβολές του, να προσθέσω εγώ).
Η δήλωση αυτή, ασχέτως του πόσο αλη-
θεύει, δείχνει κάποια πράγματα για τον
τρόπο που λειτουργούν οι καταναλωτές.
Όπως στο multiplayer mode, που κανείς
δεν θα παίξει, για παράδειγμα, team death-
match στο Homefront, ενώ μπορεί να βιώ-
σει καλύτερα την εμπειρία στο Call of Duty,
έτσι και στο single-player κανείς δεν θέλει
να παίζει φωτοτυπίες της campaign των
Call of Duty. Πιθανότατα οι άνθρωποι του
μάρκετινγκ των ανταγωνιστικών εταιρειών
της Activision να θεωρούν ότι, εφόσον κά-
θε χρόνο τα αντίτυπα του Call of Duty πω-
λούνται σαν ζεστά ψωμάκια, εάν δημιουρ-
γήσουν ένα ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιο παιχνίδι και
«σπρώξουν» μερικά εκατομμύρια παραπάνω
στις διαφημίσεις, θα έχουν την ίδια επιτυ-
χία. Αμ δε!
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αναγκάσεις
κάποιον άνθρωπο να αλλάξει συνήθειες,
δηλαδή το να αγοράζει κάθε χρόνο το νέο
COD, ιδίως όταν η εναλλακτική που του
προτείνεις δεν διαφέρει σε τίποτε από αυ-
τό που ήδη ξέρει και μάλιστα δεν διαθέτει
καν τη στάμπα του «κλασικού» από την
πλειοψηφία των gamers και των media. Δυ-
στυχώς, τα μεγαλύτερα ποσά ξοδεύονται
στο πώς θα πείσουν το κοινό ότι το «νέο
μας σούπερ-ντούπερ FPS (insert random
name here) αφήνει έτη φωτός πίσω τον
ανταγωνισμό», αντί να τα διαθέσουν σε τα-
λαντούχους developers που θα αφιερώ-
σουν τον ανάλογο χρόνο για να δώσουν
την πολυπόθητη «κλοτσιά» που έχει ανάγκη
το είδος. Όσο υπερισχύει αυτή η νοοτρο-
πία, τόσο περισσότερο θα γινόμαστε μάρ-
τυρες της παρακμής των FPS και της συνε-
χούς κυκλοφορίας ετήσιων «copy–paste»
Call of Duty από την Activision, η οποία
προς το παρόν δεν έχει κανένα λόγο να…
σφάξει την κότα με τα χρυσά αυγά.
Για να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα,
υπάρχει μία αχτίδα φωτός στον ορίζοντα:
κάποιες φήμες θέλουν το επερχόμενο
Black Ops 2 να προσφέρει μεγαλύτερη
ελευθερία κινήσεων (μην το δένετε και κό-
μπο όμως), ενώ τον Οκτώβριο αναμένεται
και το πολύ ενδιαφέρον Enemy Front. Πε-
ρισσότερα για αυτό σε επόμενο τεύχος.
PC
PC Master
22
του Γιώργου «Sephir» Δεμπεγιώτη
sephir@hotmail.gr
1.
BATTLEFIELD 3
2.
CALL OF DUTY MODERN – WARFARE 3
3.
TEAM FORTRESS 2
4.
SUPER MONDAY NIGHT COMBAT
5.
CRYSIS 2
SHOOTERS
TOP 5
ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Το Enemy Front μπο-
ρεί να εξελίσσεται σε
WW2 περιβάλλον,
υπόσχεται όμως αρ-
κετά ενδιαφέροντα
πράγματα.
Όχι άλλα mods του Call of
Duty, παρακαλώ!