Basic HTML Version
PC Master
54
Β
έβαια, πολλοί πιστεύουν ότι το όλο ζήτημα με τις
διαμάχες κάνει περισσότερο κακό στη βιομηχανία και
αναλώνει στους gamers σε ανούσιες αντιπαραθέσεις,
έχοντας ως κύριο επιχείρημα την άποψη ότι «όλοι
gamers είμαστε». Σωστή και ισορροπημένη άποψη,
από την άλλη ο άνθρωπος είναι ανταγωνιστικό ον και
βρίσκεται στο πετσί του η «μανία» να κοντράρεται με το συνάνθρω-
πό του, οτιδήποτε και αν είναι αυτό που τους χωρίζει.
Ένας λόγος λοιπόν είναι και τα games, καθώς ουκ ολίγες φορές
έχουν γραφτεί άρθρα επί άρθρων και άπειρες ώρες συζητήσεων
έχουν αναλωθεί για το ποια πλατφόρμα διαθέτει τους καλύτερους
τίτλους παιχνιδιών. Φυσικά, τα περισσότερα παιχνίδια πλέον κυ-
κλοφορούν σε όλες τις «κύριες» πλατφόρμες (Xbox 360,
Playstation 3, PC), εντούτοις υπάρχουν αρκετοί τίτλοι που έχουν
παραμείνει αποκλειστικοί σε μία ή δύο από αυτές, με αποτέλεσμα
οι εναπομείναντες να μην έχουν τη δυνατότητα να το δουν στην
αγαπημένη τους πλατφόρμα. Ένας από αυτούς ήταν το Dark Souls.
IT’S OFFICIAL: DARK SOULS ON PC!
Για όσους δεν γνωρίζουν, το Dark Souls είναι ένα τρίτου προσώ-
που dungeon-crawl action-RPG, ένα είδος που ευδοκιμεί και συνή-
θως λάμπει στα PCs, το οποίο είχε ένα βασικό χαρακτηριστικό που
το έκανε να ξεχωρίζει: σε αντίθεση με τους περισσότερους σύγχρο-
νους εκπροσώπους του είδους, που οι μηχανισμοί τους γίνονται
ολοένα και πιο φιλικοί προς το χρήστη, το Dark Souls πήγαινε κό-
ντρα στο ρεύμα και ενσωμάτωνε ένα πολύ υψηλό και προκλητικό
επίπεδο δυσκολίας, σε σημείο που ο παίκτης έχανε ξανά και ξανά
μέχρι να κατορθώσει να το τερματίσει. Και όμως, παρ’όλη την
«εχθρική» συμπεριφορά του προς τους παίκτες, το Dark Souls σημεί-
ωσε τόση μεγάλη επιτυχία, που λατρεύτηκε από χιλιάδες κόσμου
και ανακηρύχθηκε πέρυσι από πολλά περιοδικά και sites ως το παι-
χνίδι της χρονιάς, αποσπώντας παράλληλα πολλά άλλα βραβεία.
Το «κλειδί» της επιτυχίας δεν ήταν μόνο η προκλητική δυσκολία
(άλλωστε, χάναμε συνέχεια πριν από χρόνια και στο Dragon’s Lair),
αλλά το γεγονός ότι κάθε ήττα του παίκτη οφειλόταν σχεδόν απο-
κλειστικά σε δική του απροσεξία (δεν υπήρχαν τόσα πολλά «cheap
deaths» δηλαδή), ενώ ο ανοιχτός κόσμος του και οι πολλές δυνατό-
τητες παραμετροποίησης του κεντρικού χαρακτήρα βύθιζαν κυριο-
λεκτικά τους παίκτες στον κόσμο του. Έναν κόσμο τόσο αφιλόξενο
που το παιχνίδι δεν κάνει καν τον κόπο να σας τον παρουσιάσει ανα-
λυτικά: ό,τι χρειαστεί, από το background της ιστορίας που διηγείται
μέχρι και το τι ακριβώς θα πρέπει να κάνετε, οφείλετε να το ανακα-
λύψετε μόνοι σας. Ως RPG που σέβεται τον εαυτό του, υπάρχουν δέ-
κα διαθέσιμες κλάσεις να επιλέξετε, από Knight και Cleric μέχρι
Sorcerer και Pyromancer, που ναι μεν καθορίζουν την τακτική που
θα προσεγγίζετε τις μάχες, από την άλλη όμως δεν σας δεσμεύουν
ολοκληρωτικά στις abilities που θα διαθέτετε: π.χ. ο Knight μπορεί
εξίσου εύκολα να εκτελεί spells και να κάνει healing – φυσικά όχι με
την ανάλογη αποτελεσματικότητα ενός Sorcerer ή ενός Cleric.
Το Dark Souls παίζει πάρα πολύ με το θάνατο και το αντιλαμβάνε-
στε από την πρώτη στιγμή που θα βγείτε από το κελί όπου κρατείστε,
καθώς διαπιστώνετε ότι πρακτικά είστε Undead! Για αρχή, λοιπόν, θα
χρειαστεί να απαλλαχθείτε από την κατάρα που σας περιβάλλει, πο-
λεμώντας αδησώπητους εχθρούς, αποφεύγοντας ύπουλες παγίδες
και αντιμετωπίζοντας τεράστια bosses, που σας κάνουν με τα κρεμ-
μυδάκια με δύο χτυπήματα, ενώ οι λιγοστοί NPCs που είναι «πρόθυ-
μοι» να σας βοηθήσουν, θέλουν και κάτι από εσάς ως αντάλλαγμα...
Το παιχνίδι απαιτεί προσήλωση, προσεκτικές κινήσεις και κυρίως
τεράστια υπομονή από μέρους σας, ιδίως όταν σας τιμωρεί τόσο βά-
ναυσα όταν ηττείστε από κάποιον εχθρό ή παγίδα: εάν συμβεί αυτό
(που θα συμβεί επανειλημμένα, όσο καλός παίκτης κι αν είστε), χά-
νετε όλες τις ψυχές που έχετε μαζέψει μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι
οποίες κατά κάποιον τρόπο αποτελούν το νόμισμα του παιχνιδιού
και μέσω αυτών αναβαθμίζετε τις abilities, τον εξοπλισμό και τα
αντικείμενα του ήρωά σας. Κοινώς, είστε χαμένος χωρίς αυτές. Του-
λάχιστον το παιχνίδι σας δίνει μία ευκαιρία να διορθώσετε το λάθος
σας, καθώς μετατρέπεστε σε κανονικό Undead και θα πρέπει να
βρείτε το πτώμα σας για να πάρετε πίσω τις ψυχές που σας έπεσαν
(λίγο από Diablo δεν θυμίζει αυτό;) – αν όμως αποτύχετε ξανά, τότε
οι ψυχές χάνονται διά παντός και... φτου κι από την αρχή.
Σχεδόν από τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησαν να δημιουργούνται games για το
ευρύ κοινό, υπήρχαν πάντα κόντρες και αντιδικίες μεταξύ δύο (ή και
περισσότερων) πλατφορμών. Commodore vs Amstrad, Amiga vs Atari ST, Amiga
vs PC και από το 1996 και έπειτα, οπότε οι κονσόλες (χάρη στο Playstation)
άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα δημοφιλείς, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν
είχαν μέχρι τότε ουδεμία σχέση με το αντικείμενο, ξεκίνησε σιγά σιγά η
«διαμάχη» Consoles vs PC, η οποία διατηρείται μέχρι τις μέρες μας.
του Γιώργου «Sephir» Δεμπεγιώτη