63
PC Master
«
YOUR KEYBOARD PLAYER SAYS YOU’LL NEVER
MAKE IT IN THE MUSIC BUSINESS» ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ...
Το 1989 βγήκε ένα μαγικό παιχνίδι, με το διακριτικό τίτλο
Rockstar!, από την πλέον εξαφανισμένη Wizard Games. Ριφάρο-
ντας επάνω στην επιτυχία των πριμιτίφ ακόμη Football Manager
παιχνιδιών (text only και άγιος ο Θεός...), εφάρμοζε, με πολλά κα-
ντάρια σατιρικής διάθεσης, το ίδιο μοντέλο στη ζωή ενός επίδο-
ξου rock star. Ξεκινούσες δίνοντας όνομα στην μπάντα σου και
από εκεί και πέρα ήσουν υπεύθυνος για τα πάντα, από τις πρόβες
έως την ετοιμασία νέου υλικού, τις live εμφανίσεις και, φυσικά, τα
ατελείωτα πάρτι. Το ότι ποτέ δεν επιβίωσα παρά μερικές εβδομά-
δες στο σκληρό κόσμο του Rockstar! αντί να με συνετίσει, με πεί-
σμωσε. Με έσπρωξε πιο πέρα. Το παιχνίδι ουσιαστικά δεν διέθετε
ούτε γραφικά ούτε ήχο, κατάφερνε όμως να είναι διαβολεμένα
εθιστικό, στηριζόμενο κυρίως στο φοβερό χιούμορ του. Ήταν η
πρώτη φορά που το rock ’n’ roll εξερευνήθηκε σε τόσο βάθος στο
πλαίσιο ενός video game. Όσα δεν μπορούσε να καλύψει ο τεχνι-
κός τομέας, ανέλαβε να συμπληρώσει το χιούμορ και το γράψιμο.
Χιούμορ όπως το cult διαμάντι και αιώνια αγαπημένο, Rock N’ Roll
Racing της Silicon & Synapse, μίας μικρής και άγνωστης εταιρείας,
η οποία ασχολιόταν κυρίως με ports παιχνιδιών από κονσόλες σε
PC. Η S & S θα χρειαζόταν μερικά χρόνια ακόμη για να αλλάξει το
όνομά της σε Blizzard (για λίγο φλέρταρε και με το φανταστικό
Ogre Studios) και να σαρώσει τα πάντα με ένα παράξενο παιχνίδι,
γεμάτο ορκ, ανθρώπους, εθιστική δράση και περισσότερο μαύρο
χιούμορ απ’ όσο χωράει αυτό το άρθρο.
Έχουμε μπει πια στη δεκαετία του ‘90 και ένας γενικότερος
άνεμος αλλαγής φυσάει στο χώρο του game design. Καθώς το
πρώτο κύμα παικτών μπαίνει στην εφηβεία, οι αντίστοιχοι σχεδια-
στές πιάνουν τα πρώτα -άντα και αρχίζουν να πειραματίζονται.
Το αριστουργηματικό Another World του Eric Chahi βρίσκει δια-
νομή από τη γαλλική Delphine και γράφει ιστορία. Είναι από τις
πρώτες φορές που εικόνα και ήχος δένουν άψογα με οργανικό
gameplay για ένα πραγματικά εξώκοσμο αποτέλεσμα. Εμβλημα-
τική η μορφή του Κτήνους, μίας σχεδόν απρόσωπης νέμεσης, η
οποία παραμονεύει σε κάθε βήμα μας. Μπορεί να μην ακούγεται
ούτε μία νότα από ηλεκτρική κιθάρα, αλλά ο τρόπος που ένα μά-
τσο συφοριασμένα πίξελ ενώνονται για να μας κάνουν να ανα-
τριχιάσουμε και να χτυπηθούμε στο πληκτρολόγιο σαν τρελοί,
προσπαθώντας να σωθούμε, γράφει τη δική του ιστορία. Ένας
παράξενος μουσάτος μαλλιάς με μπόλικα τατουάζ παρακολουθεί
και κρατά προσεκτικά σημειώσεις.
Δυο χρόνια μετά κυκλοφορεί το Doom, η shareware μορφή του
οποίου πρέπει να μπήκε σε κάθε σπίτι με υπολογιστή της εποχής.
Για την ιστορία, να πούμε ότι το shareware ήταν ένας τρομερά
δημοφιλής τρόπος διανομής και προβολής παιχνιδιών 20 χρόνια
πριν. Οι developers μοίραζαν δωρεάν το πρώτο επεισόδιο από τα
συνήθως τρία του κάθε παιχνιδιού και σε παρότρυναν να αγορά-
σεις την πλήρη έκδοση εάν σου άρεσε το πρώτο επεισόδιο – κάτι
σαν ντέμο υπερδιαρκείας, με γαργαλιστικά κλειδωμένα features
παντού. Το Doom, το αριστούργημα των Romero και Carmack, πή-
γε ένα βήμα παραπέρα. Αφού είχε φροντίσει να ανατινάξει το μι-
κρό γκέιμινγκ μυαλό μας στη διάρκεια του πρώτου επεισοδίου,
μας αποτέλειωσε με ένα επίπεδο, το όνομα και μόνο του οποίου
φέρνει ρίγη σε κάθε gamer γεννημένο από το 1980 και μετά:
Phobos Anomaly. Ξαφνικά βρίσκεσαι σε έναν ατελείωτο διάδρο-
μο. Γύρω σου καίνε μανουάλια κεντημένα με σύμβολα που κανέ-
νας άνθρωπος δεν θα έπρεπε ποτέ ν’ αντικρίσει. Μία υποχθόνια,
βασανισμένη, industrial κιθάρα, χτυπιέται στους τοίχους του
κλουβιού της. Προχωράς μπροστά. Πάντα μπροστά, συνέχεια
μπροστά. Health και armor packs παντού. Ξέρεις ότι έρχεται κάτι
μεγάλο. Η σήραγγα τελειώνει και βρίσκεσαι σε μία ανοιχτή αρένα
κάτω από έναν διαβολικό, φλεγόμενο ουρανό. Το διπλό μουγκρη-
τό των Barons of Hell παγώνει το αίμα σου. Δεν είναι δυνατόν να
έχεις επάνω σου όπλο ικανό να νικήσει αυτά τα κτήνη. Και όμως,
έφτασες εκεί. Και θα φτάσεις ακόμη πιο πέρα. Είσαι πανικόβλητος
και όμως στρεϊφάρεις λιονταρίσια τους Hell Barons, σηκώνοντας
τη γειτονιά στο πόδι με ό,τι μπινελίκι έχεις μάθει μέχρι τότε. Όταν
πέσουν και ανοίξει η τελευταία πύλη, έχεις αλλάξει. Έχεις κολυ-
μπήσει στην Άβυσσο και έχεις βγει θριαμβευτής. Και εκεί βρίσκε-
ται η μυστική, φλεγόμενη ψυχή του rock ’n’ roll.
Ο Alan Wake περιλαμβάνει την κορυφαία ίσως rock ’n’ roll σκηνή που
έχουμε δει ποτέ σε παιχνίδι.
Phobos Anomaly, Barons of Hell. Πέντε λέξεις που ακόμη κάνουν κά-
ποιους gamers να ανατριχιάζουν.
Το Full Throttle, ένα από τα πολυτιμότερα διαμάντια στο στέμμα
της –έκπτωτης πλέον– LucasΑrts, είχε ένα εξαιρετικό soundtrack
από τους Gone Jackals.
Η χαμηλή, βασανισμένη, industrial κιθάρα
και ένας ατέλειωτος διάδρομος γεμάτος
health packs. Όταν ανοίγουν οι διπλές
πύλες και το μουγκρητό των Hell
Barons γεμίζει το είναι σου με τρόμο,
αλλάζεις. Γίνεσαι κάτι περισσότερο
από αυτό που ήσουν και αυτό είναι
η ψυχή του rock ’n’ roll.
