Λ
ίγες βδομάδες μας έμειναν μέχρι το
2013
και είναι φανερό ότι το 2012
ήταν μία χρονιά αρκετά ενδιαφέρου-
σα για τα shooters, με παιχνίδια όπως τα
Syndicate, The Darkness II, Tribed: Ascend
και υβρίδια όπως Dishonored και
Borderlands 2. Αν και το 2011 είχε επίσης
αρκετά καλούς τίτλους, αυτό που πρόσεξα
είναι μία τάση διαφοροποίησης των τίτλων
μεταξύ τους: σχεδόν όλοι οι τίτλοι που
ανέφερα (καθώς και αρκετοί άλλοι που πα-
ρέλειψα) διαφέρουν αρκετά τόσο στον
οπτικοακουστικό τομέα όσο και στο
gameplay.
Ιδιαίτερα παιχνίδια όπως το The Darkness
II και το Borderlands, φαίνεται να ξεφεύ-
γουν από το «τριπάκι» του ρεαλισμού, δίνο-
ντας, αντίθετα, το δικό τους, καρτουνίστικο
στυλ. Όταν πριν από αρκετό καιρό έγραφα
σε αυτή τη στήλη πως θα ήθελα να δω δια-
φορετικό στυλ στα παιχνίδια, κάτι τέτοιο εί-
χα στο νου μου και ευτυχώς φαίνεται ότι
αρκετοί developers έχουν αρχίσει να κατα-
λαβαίνουν ότι το να τρέχουν όλοι πίσω από
ένα είδος παιχνιδιού με ένα στυλ δεν έχει
ιδιαίτερο μέλλον.
Ωστόσο, αυτό που πρόσεξα περισσότερο
είναι ότι υπάρχει μία τάση προς τα πίσω –
όχι με την αρνητική έννοια, αλλά αρκετοί
developers (κυρίως μικρότερα studios και
indies, τουλάχιστον για την ώρα) φαίνεται
να σκέφτονται «μήπως τελικά μερικά από
αυτά τα παλιά παιχνίδια είχαν θετικά στοι-
χεία που τόσα χρόνια παραλείψαμε;». Το
αποτέλεσμα είναι παιχνίδια όπως το Wrack,
ένα καθαρόαιμο oldschool FPS με
gameplay εμπνευσμένο από το Doom (τα
πρώτα, όχι το 3 και το... 3: Ξανά Edition) με
μπόλικους εχθρούς, ψιλό-abstract level
design, keycards, exploration και μουσική
από τον Bobby Prince. Δεν θα έλεγα ότι εί-
ναι στο επίπεδο του Doom (δύσκολο αυτό,
άλλωστε), αλλά την beta που λαμβάνεις
όταν κάνεις preorder το παιχνίδι την τερμά-
τισα… μονορούφι!
Επίσης, η Apogee, που δεν είναι η
original Apogee των ‘80s/’90s, αλλά μία
εταιρεία με το ίδιο όνομα και license από
την original Apogee (που πλέον είναι γνω-
στή ως 3D Realms) να δρα ως Apogee, ετοι-
μάζει remake του νέου Rise of The Triad. Η
αλήθεια είναι ότι όταν το πρωτοάκουσα,
ήμουν επιφυλακτικός, γιατί το ROTT είναι
ακριβώς το είδος του παιχνιδιού που ποτέ
δεν θα έπαιρνε το πράσινο φως από έναν
μοντέρνο publisher. Το original παιχνίδι
βγήκε έναν χρόνο μετά το Doom, με αρκε-
τά πιο περιορισμένη μηχανή (που, ωστόσο,
του έδωσε ένα ιδιαίτερο surreal στυλ και
gameplay, με τις ψηλές κολόνες και τους
δίσκους αντιβαρύτητας που πρακτικά υπήρ-
χαν, γιατί η μηχανή δεν μπορούσε να απο-
δώσει δωμάτια με διαφορετικό ύψος στο
πάτωμα και το ταβάνι) και ποτέ δεν θεωρή-
θηκε ιδιαίτερα πετυχημένο. Επίσης, έχει
gameplay στοιχεία που δύσκολα θα έβρι-
σκαν τόπο σε ένα μοντέρνο FPS, όπως πα-
λούκια με λεπίδες που έβγαιναν από το
έδαφος, κολόνες λάβας να αναπηδούν από
τοίχο σε τοίχο, τεράστια νομίσματα να αιω-
ρούνται σε διάφορα ύψη, jump pads, dog
mode, που μετατρέπει τον παίκτη σε σκύλο
με υπερηχητικό γάβγισμα, ικανό να κατα-
στρέψει αντικείμενα και να διαμελίσει
εχθρούς κ.λπ.
Αυτό που περίμενα ήταν το νέο ROTT
ουσιαστικά να μην έχει σχέση με το
original, παρά μόνο στο όνομα και ίσως
στο gore που ήταν over the top και από
τα στοιχεία που ακόμα μερικά shooters
φαίνεται να κρατάνε – αλλά όσον αφορά
στο ROTT ήταν από τα λιγότερο σημαντικά
στοιχεία του. Φανταστείτε την έκπληξή
μου όταν τελικά είδα βίντεο από τους
developers με τα προαναφερθέντα παλού-
κια με λεπίδες, νομίσματα να αιωρούνται
στο χώρο, όπλα όπως drunken missiles και
flamewall στην Unreal Engine 3. Θα έλεγα
ότι τα παραπάνω είναι μεμονωμένα περι-
στατικά, αλλά μόλις πριν από λίγο καιρό ο
Jason Hall, πρώην CEO της Monolith, ανέ-
φερε ότι σχεδιάζει remake του Blood για
μοντέρνα συστήματα.
Προφανώς κανένα από τα παραπάνω παι-
χνίδια δεν θα έχει την απήχηση ενός
Battlefield ή Call of Duty σήμερα –ιδιαίτερα
από τη στιγμή που φαίνεται να μην είναι
διαθέσιμα για κονσόλες– αλλά τουλάχιστον
θα υπάρχει η επιλογή για όσους (εμάς) βρί-
σκουν αυτό το στυλ παιχνιδιών πιο διασκε-
δαστικό από τις cinematic scripted
experien-σιές που σερβίρονται τα τελευ-
ταία χρόνια.
PC
PC Master
18
του Κώστα «Bad Sector» Μιχαλόπουλου
1.
BORDERLANDS 2
2.
TEAM FORTRESS 2
3.
TRIBES: ASCEND
4.
DAY Z
5.
BATTLEFIELD 3
SHOOTERS
TOP 5
OI AΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ
Ποιος θα περίμενε μία αληθινή αναβίωση του Rise;
