R
eview
και έξι από αυτά, ενώ είμαστε ελεύθεροι
να τα αλλάξουμε όσες φορές θέλουμε κα-
τά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Τόσο τα
runes όσο και τα bone charms έχουν πολύ
χαρακτηριστικό σχεδιασμό και αφήνουν
έναν χαρακτηριστικό ήχο όταν βρισκόμα-
στε κοντά τους, αλλά λόγω του μικρού με-
γέθους τους και των γιγάντιων επιπέδων, η
εύρεσή τους είναι περισσότερο αγγαρεία
παρά διασκεδαστική. Για το λόγο αυτό και
ο Outsider, μαζί με την πρώτη μας μαγική
δύναμη, μας δίνει μία… τεχνητή καρδιά, η
οποία πάλλεται όταν κοιτάμε το rune ή
charm για ευκολότερο εντοπισμό (αν έχε-
τε ανοικτά τα waypoints, τότε η καρδιά θα
σας εμφανίζει πού ακριβώς βρίσκονται).
Όσον αφορά στα objectives, αυτά ανα-
τίθενται από τους συμμάχους μας στο
Hound Pits Bar, όπου είναι και το στέκι
μας. Ο προσωπικός μας σοφέρ (ή καλύτε-
ρα… βαρκάρης) θα μας μεταφέρει στο
εκάστοτε σημείο της πόλης όπου πρέπει
να σφαγιάσουμε κάποιον VIP. Σε αυτό το
σημείο πρέπει να γίνει σαφές ότι, δυστυ-
χώς, το Dishonored ΔΕΝ είναι free-
roaming παιχνίδι. Αυτό ίσως μας απογοή-
τευσε όταν μας το ανακοίνωσαν οι
developers, παίζοντας όμως το παιχνίδι
πραγματικά δεν έχει σημασία: το level
design είναι τόσο πολυδιάστατο, που στην
ουσία ξεχνάς ότι το παιχνίδι σε περιορίζει
σε έναν ορισμένο χώρο. Κάθε level έχει
και μερικά sub-levels, τα οποία μπορεί να
σχετίζονται με την αποστολή μας. Σημειώ-
στε ότι κάθε objective είναι αρκετά… ευ-
θύ: «Σκότωσε τον τάδε». Όμως, ο εξαιρετι-
κός σχεδιασμός του Dishonored μας επι-
τρέπει να επιλέξουμε εμείς το πώς θέλου-
με να ολοκληρώσουμε κάθε αποστολή. Η
προσέγγιση του στόχου μας είναι στο χέρι
μας: Θέλουμε stealth; Τότε κολλάμε στις
σκιές, κάνουμε peak γύρω από τις γωνίες,
χρησιμοποιούμε το blink για να μεταφερό-
μαστε γρήγορα σε ψηλά κτήρια, πλησιά-
ζουμε αθόρυβα το στόχο μας και τον δο-
λοφονούμε. Θέλεις αιματοχυσίες; Κραδαί-
νουμε από τη μία το σπαθί και από την άλ-
λη το πιστόλι, θερίζουμε κόσμο και κάπου
μέσα το χάος σφάζουμε και το στόχο μας.
Αν μάλιστα, είμαστε πολύ… κοινωνικοί και
ψάξουμε λίγο κάθε επίπεδο, θα συναντή-
σουμε πολλούς ανθρώπους, φαινομενικά
άσχετους με την πλοκή, που θα μας προ-
σφέρουν διάφορα sidequests, τα οποία θα
μας βοηθήσουν να εξουδετερώσουμε τους
στόχους μας χωρίς να τους σκοτώσουμε.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθού-
με στο μηχανισμό της πανούκλας και την
επίπτωσή του στα game mechanices: η
Dunwall πλήττεται από ένα είδος πανού-
κλας που μεταφέρεται από ορδές σαρκο-
φάγων ποντικιών! Αν σκοτώνουμε πολύ
κόσμο, η ασθένεια μεταδίδεται πιο γρήγο-
ρα, την πόλη θα αρχίσουν να περιπολούν
περισσότεροι φρουροί για να αντιμετωπί-
σουν τους μολυσμένους κατοίκους, τα
ποντίκια θα γίνουν όλο και πιο πολλά και
φονικά και το φινάλε δεν θα είναι σε κα-
μία περίπτωση… happy ending! Ποιος ο
λόγος να επαναφέρεις το σωστό άτομο
στη διαδοχή του θρόνου, όταν δεν θα
υπάρχει πόλη να διοικηθεί;
WHAT IS LEFT WHEN HONOR IS
LOST?
Η βικτωριανή Αγγλία του 18ου αιώνα
ήταν η έμπνευση για το εικαστικό team
της δημιουργικής ομάδας. Βέβαια, το
Dishonored μπορεί να αντιγράφει φαινο-
μενικά την αρχιτεκτονική της εποχής, αλ-
λά προσθέτει και πάρα πολλές steam-
PC Master
94
Οι εχθρικοί assassins είναι από τους δυσκολότερους αντιπάλους, ενώ δεν μπορείτε εύκολα να κρυ-
φτείτε από αυτούς.
Μπορεί την ώρα που διαβάζετε αυτές
τις γραμμές να μην υφίσταται το πρό-
βλημα αυτό, αλλά, καλού-κακού, πρέπει
να σας προειδοποιήσουμε για ένα θέμα
με τη save ρουτίνα του παιχνιδιού. Ενώ
αποθηκεύεται ένα save στην αρχή κάθε
αποστολής, για κάποιο λόγο δεν αποθη-
κεύονται όλα τα autosaves (στην περί-
πτωσή μου, κρατάει μόνο δύο), δεν σώ-
ζεται η ημερομηνία και η ώρα που έγι-
ναν, ενώ όλα τα saves για την τρέχουσα
αποστολή μεταφέρονται στο κάτω μέρος
της λίστας. Για να μην έχετε πρόβλημα,
προτείνεται συχνό quicksaving για την
αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων.
DIsHONORABLE sAVING!
Δείγμα της αρχιτεκτονικής. Πόσο λέτε να πηγαίνουν τα ενοίκια;
Το upgrade menu. ΔΕΝ μπορείτε να μάθετε
όλες τις abilities. Choose carefully…
Ο Outsider, αυτοπροσώπως. Αινιγματικός,
όπως πάντα.
