R
eview
μορ στα κείμενα (με εξαίρεση μερικά τυπο-
γραφικά λαθάκια). Ο Rufus, που εξακολου-
θεί να παλιμπαιδίζει και να βαυκαλίζεται
διαρκώς, έχει αποδοθεί εξαιρετικά, από τα
άγαρμπα πεσίματά του στην Goal μέχρι τις
προσβολές σε όλους τους υπόλοιπους χα-
ρακτήρες και τους αμήχανους αυτοσαρκα-
σμούς του. Όμως ειδική μνεία πιστεύω πως
πρέπει να γίνει στην εξαιρετική ερμηνεία
της Alex Wilton Regan, που αποδίδει υπέρο-
χα τη σχιζοφρένεια της Goal, πείθοντάς μας
κάθε φορά ότι αποτελεί μία από τις τρεις
εντελώς ξεχωριστές εκφάνσεις του ίδιου
ατόμου. Από κοντά φυσικά και το υπόλοιπο
καστ του παιχνιδιού, με τη βαθιά, πατρική
χροιά του Bozo και την τσεβδή προφορά
του επαναστάτη Janosch να ξεχωρίζουν.
Οι μελωδίες που ακούγονται στις περισ-
σότερες περιοχές του παιχνιδιού διακατέ-
χονται από έναν upbeat, παιχνιδιάρικο χα-
ρακτήρα, που άλλοτε φλερτάρει με την
ποπ, άλλοτε με το hip-hop και άλλοτε με
τη ρέγκε, ενώ γενικά δημιουργεί την αί-
σθηση ότι για την ενορχήστρωση έχουν
χρησιμοποιηθεί αντικείμενα που θα μπο-
ρούσε να βρει κανείς πεταμένα στους δρό-
μους της Deponia. Επιπλέον, όταν το κλίμα
επιβάλλει περισσότερο «εκλεπτυσμένη»,
μελαγχολική ή επική μουσική επένδυση,
το παιχνίδι φροντίζει να την προσαρμόζει
ανάλογα, ενισχύοντας τη δημιουργία της
κατάλληλης ατμόσφαιρας.
Ο χειρισμός παραμένει εξίσου λειτουργι-
κός με το πρώτο παιχνίδι, ενώ έχει προστε-
θεί η λειτουργία του fast travel μέσω των
σχετικών ταμπελών-χαρτών που υπάρχουν
διάσπαρτα στις οθόνες του Floating Black
Market και τα οποία κάνουν τη ζωή μας πιο
εύκολη.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗΝ ΠΕΤΑΤΕ ΙΔΕΕΣ
ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Παρ’ ότι η ανακύκλωση είναι μία θετική
έννοια σε γενικές γραμμές, τα αποτελέ-
σματά της στην αίσθηση που αφήνει το
Chaos on Deponia δεν είναι ευεργετικά. Η
κεντρική πλοκή του παιχνιδιού, η συμπερι-
φορά του Rufus καθ’ όλη τη διάρκεια και –
το κυριότερο– στον επίλογο, τα αποτελέ-
σματα των πράξεών μας και οι σεναριακές
εξελίξεις είναι σχεδόν πανομοιότυπες ή,
έστω, αντίστοιχες με αυτές του προκατό-
χου του.
Διαβάζοντας, βέβαια, κανείς όλα τα πα-
ραπάνω, ίσως σχηματίσει για το παιχνίδι
μία αρνητική εικόνα, η οποία δεν του αξί-
ζει. Το θέμα είναι ότι το Chaos on Deponia
βρίσκεται εκ προοιμίου σε μία πολύ δύ-
σκολη θέση. Αφενός αποτελεί sequel ενός
από τα καλύτερα adventures της τελευ-
ταίας πενταετίας και οι απαιτήσεις μας από
αυτό ήταν σχεδόν ανυπέρβλητες, ενώ
πολλές από τις αρετές του τις θεωρούσα-
με ήδη δεδομένες (εντυπωσιακά γραφικά
και ήχος, έξυπνοι γρίφου, γ ουστόζικες κα-
ταστάσεις κ.λπ.). Αφετέρου είναι προφα-
νές ότι οι δημιουργοί του το αντιμετώπι-
σαν περισσότερο ως μία ευκαιρία να πει-
ραματιστούν με τον κόσμο που δημιούρ-
γησαν και να μας γνωρίσουν ορισμένους
επιπλέον χαρακτήρες, αλλά χωρίς να μας
αποκαλύψουν από τώρα τις σημαντικές
σεναριακές εξελίξεις που μας υποσχέθη-
καν από το πρώτο μέρος. Αναγκάστηκαν,
λοιπόν, να γεμίσουν το παιχνίδι με puzzles
και διαλόγους περιφερειακού ενδιαφέρο-
ντος, «φουσκώνοντας» τη διάρκεια του με-
σαίου κεφαλαίου της τριλογίας με μπόλικο
αέρα (γρίφοι) και αναλογικά λίγη ουσία
(
σενάριο). Το αποτέλεσμα είναι ένα ad-
venture απίστευτα διασκεδαστικό στο «μη-
χανικό» κομμάτι, που σε ψυχαγωγεί ενόσω
παίζεις, αλλά δεν σου δίνει επαρκές κίνη-
τρο για να το προχωρήσεις, ούτε σπουδαί-
ες ανταμοιβές στο φινάλε. Πάντως, είναι
τέτοια η πρ οσοχή που έχει δοθεί στο σχε-
διασμό της δράσης, τόσο πλούσια η γκάμα
των γρίφων και τόσο πολύχρωμος ο κό-
σμος και οι χαρακτήρες του, που τελικά
κερδίζει τον παίκτη και τον κάνει να ανυ-
πομονεί για το τρίτο μέρος, το οποίο θέλω
να πιστεύω ότι θα συμπληρώσει όλα τα
κενά της ιστορίας με πειστικό και τελεσίδι-
κο τρόπο, διατηρώντας παράλληλα την
οξυδέρκεια των γρίφων και της σάτιρας
των δύο πρώτων επεισοδίων .
103
PC Master
83
%
ΘΕΤΙΚΑ-ΑΡΝΗΤΙΚΑ
•
Ο σουρεάλ κόσμος της Deponia και
οι παλαβοί κάτοικοί της
•
Ευφάνταστοι και –ως επί το
πλείστον– δίκαιοι γρίφοι που
απολαμβάνεις να λύνεις
•
Πανέμορφα γραφικά και ήχος που
«
αγκαλιάζουν» τις αισθήσεις
•
Χορταστική διάρκεια, τουλάχιστον
εφάμιλλη του πρώτου μέρους
•
Τρομερό χιούμορ με κεντρικό άξονα
τον ίδιο τον Rufus
•
Κατά τόπους φλύαροι διάλογοι
•
Βάζει το όπλο μαζικής καταστροφής
(
Rufus) στο χέρι του παίκτη και τον
υποχρεώνει να πατήσει τη σκανδάλη
με άγαρμπο τρόπο
•
Το bug στο (προαιρετικό) mini-
game της αρένας
•
Déjà vu και ανακύκλωση τμημάτων
της αρχικής ιστορίας, που χτυπάει
άσχημα
•
Άνιση κατανομή των puzzles με
υπερφόρτωση του πρώτου μέρους
n
Είδος:
Point & click Adventure
n
Έκδοση:
Daedalic Entertainment
n
Ανάπτυξη:
Daedalic Entertainment
n
Διάθεση:
Steam, GOG και άλλοι digital διανομείς
n
Τιμή:
€
15-20,
ανάλογα
με το κατάστημα
n
Ελάχιστες απαιτήσεις:
Μονοπύρηνος επεξεργαστής στα 2,5GHz ή διπύρηνος στα 2GHz, 2GB RAM, κάρτα γραφικών με τουλάχιστον 512MB μνήμης και υποστήριξη
OpenGL 2.0, 5GB στο σκληρό, Windows XP/Vista/7
n
Multiplayer:
Όχι
n
Επίσημο Web site:
n
Επιρροές:
Monkey Island series, Simon the Sorcerer, WALL-E
n
Εναλλακτικές επιλογές:
Deponia (duh), Monkey Island 1,2,3, Edna & Harvey: The Breakout, Hector: Badge of Carnage
Και τι θα κάνουμε απόψε, Rufus; – Μα ό,τι κά-
νουμε σε κάθε παιχνίδι: θα κατακτήσουμε την
Goal!
Η λέσχη «Φίλοι του Ορνιθόρυγχου» είναι ό,τι πιο trendy μετά το facebook group για την Προστα-
σία του Κίτρινου Χρώματος.
Για κάποιο λόγο μου έρχεται στο μυαλό ο
Jabba the Hut…
