R
eview
HOW THE WEST WAS LOST
Ακόμη και με ένα, κατά τα φαινόμενα
χωρίς κατεύθυνση, open world gameplay,
τουλάχιστον υπήρχε η ελπίδα για τον ισχυ-
ρό αφηγηματικό πυρήνα των παιχνιδιών
Assassin’s Creed, από το δεύτερο και μετά.
Και αυτό το στοιχείο, όμως, μάλλον ξέμει-
νε κάπου στο δρόμο κατά το πέρασμα του
Ατλαντικού Ωκεανού. Η βασική ιστορία του
ACIII δεν είναι κακή, αλλά υποφέρει από
πολλές χαμένες ευκαιρίες και έναν ακα-
τάλληλο πρωταγωνιστή.
Δυστυχώς, ο Connor δεν μπορεί να φτά-
σει τον πήχη που έθεσε ο Ezio (εδώ που τα
λέμε, ήταν αρκετά ψηλός πήχης) – εκεί
που ο φλεγματικός Ιταλός έβαζε φωτιά στο
σκηνικό με κάθε πράξη και ατάκα του, ο
Connor είναι γραμμένος ως κακό στερεό-
τυπο ιθαγενούς Αμερικανού, που καθ’όλη
τη διάρκεια του παιχνιδιού χρησιμοποιείται
από τις διάφορες αντιμαχόμενες παρατά-
ξεις για τους δικούς τους σκοπούς, γκρινιά-
ζοντας συνεχώς για τη μοίρα του λαού
του.
Σεναριακά, η εποχή προσφέρεται ιδανικά
για τη βαθύτερη εξερεύνηση των διαφορε-
τικών κοσμοθεωριών ανάμεσα σε Templars
και Assassins, με σκηνικό τη γέννηση ενός
νέου έθνους από τις στάχτες της αποικο-
κρατίας, και έναν πρωταγωνιστή που βρί-
σκεται κυριολεκτικά και μεταφορικά ανά-
μεσα σε δύο κόσμους. Όμως η ιστορία τα
αγνοεί όλα αυτά παντελώς και βάζει τον
Connor να πηγαινοέρχεται αμήχανα ρωτώ-
ντας: «Ναι, αλλά με το λαό μου τι θα γίνει;»
και εισπράττοντας απαντήσεις του τύπου
«
Δεν ξέρω, αλλά έλα να μας βοηθήσεις στη
μάχη του Concord. Κοίτα, να ο George
Washington!» Και η ιστορία του Desmond
φτάνει στο τέλος της, αλλά ο τρόπος με
τον οποίο γίνεται αυτό δύσκολα θα ικανο-
ποιήσει – φαντάζομαι ότι εξαρτάται από το
αν σας άρεσε το φινάλε του «Lost» ή όχι!
Το γενικότερο design του single-player
αποδεικνύεται το ίδιο ανέμπνευστο με το
σενάριο, με υπερβολικά επαναλαμβανόμε-
νες αποστολές και κακοσχεδιασμέ-
να quests που καταστρέφουν την
οποιαδήποτε εμβύθιση στην αφή-
γηση. Επιπλέον, σε δυσανάλογα
πολλά από αυτά θυσιάζεται εντελώς ο
open world χαρακτήρας του παιχνιδιού, με
αλλεπάλληλα πέρα δώθε και objectives
όπου, αν αποτύχει π.χ. το stealth, η απο-
στολή ακυρώνεται και σας πάει στο αμέ-
σως προηγούμενο checkpoint. Για μία σει-
ρά που ποτέ δεν κατάφερε να έχει ικανο-
ποιητικούς μηχανισμούς stealth, αυτό είναι
προβληματικό, ακόμη και με προσθήκες
όπως η δυνατότητα να κρύβεστε σε χαμη-
λές φυλλωσιές.
Άλλες φορές, το design είναι απλώς κα-
κό, αναγκάζοντάς σας (σε ένα open world
παιχνίδι, επαναλαμβάνω!) να παίξετε μία
αποστολή ακριβώς με τον τρόπο που ζητά
το παιχνίδι. Ειδικά τα chase sequences ξε-
PC Master
90
Από το πρώτο παιχνίδι μέχρι σήμερα, ο Desmond ζει το παρελθόν μέσα από τις αναμνή-
σεις των αρχαίων προγόνων του, αποκομίζοντας κάτι από τον καθένα στην προσπάθειά
του να βρει το Apple of Eden και να σώσει τον κόσμο από την καταστροφή. Ας κάνουμε μία
επανάληψη.
Altaïr ibn-La’Ahad (1165-1257)
Ο Σύρος Assassin έζησε κατά την Τρίτη Σταυροφορία και βοήθησε στην αναβίωση και ανα-
διοργάνωση του τάγματος των Ασασίνων, αφιερώνοντας τη ζωή του στη φύλαξη του Apple
of Eden, του πανίσχυρου αντικειμένου που μπορεί να αποτρέψει το τέλος του κόσμου στο
παρόν.
Ezio Auditore da Firenze (1459-1524)
ιταλός ευγενής και γιος ενός θρυλικού Assassin, ο Ezio είδε τον πατέρα και τους αδερ-
φούς του να εκτελούνται από τους συνωμοτικούς Borgias. Αφού πήρε εκδίκηση, αφοσιώ-
θηκε στο κυνήγι της κληρονομιάς του Altaïr και κληρονόμησε όλες του τις ικανότητες στον
Desmond.
Ratonhnhakéton (1756 - ;)
Διαφορετικά γνωστός ως Connor, ο μισός βρετανός, μισός Mohawk ασασίνος κρατά στα
χέρια του το τελευταίο κομμάτι του παζλ, καθώς το Apple of Eden πέρασε τον Ατλαντικό
και βρέθηκε στις ΗΠΑ. ελπίζει ότι έτσι θα σώσει το λαό του από τη λαίλαπα των λευκών.
ΣOΪ ΠΑει ΤΟ βΑΣιλειΟ…
Ο ασασίνος πεθαίνει στον αέρααα, ελεύθερος και δυνατός... Πάμε όλοι μαζί!
Τον Connor τον επήρανε σ’ ένα καράβι, εχμ,
τιμονιέρη…
Η αρχιτεκτονική της εποχής μάλλον δεν συ-
γκρίνεται με την Κωνσταντινούπολη...
