R
eview
95
PC Master
συνθέσεις και τον προγραμματισμό του
interface. Κάποιοι ίσως αναγνωρίζετε τον
Michalski από το ακατέργαστο διαμάντι
Downfall, με το οποίο έκανε το ντεμπού-
το του στο χώρο το 2009 (μάλιστα, ένας
σημαντικός χαρακτήρας του Cat Lady
προέρχεται από εκεί). Όσοι το έχετε παί-
ξει, θα θυμάστε ότι αφηγούνταν μία νο-
σηρή ιστορία σχιζοφρένειας και διαστρο-
φής, που δεν φοβόταν να λερώσει τα χέ-
ρια της, ψηλαφώντας τα βαθύτερα σκοτά-
δια της ανθρώπινης ψυχής. Από τότε οι
προβληματισμοί και η μακάβρια αντίληψη
του Michalski για τον κόσμο δεν δείχνουν
να έχουν αλλάξει, εξελίχθηκε όμως η δε-
ξιότητά του στην απεικόνιση αυτής της
απόκοσμης αλλά και τόσο γνώριμης πραγ-
ματικότητας στην οποία μας προσκαλεί.
Η ιστορία του Cat Lady είναι καθαρά
προσωπική: στόχος της είναι να ξεγυμνώ-
σει τη ζωή της Susan Ashworth μπροστά
στα μάτια του παίκτη, κάνοντάς τον κοι-
νωνό αλλά και συνεργό στο δράμα της
και την προσπάθεια για μία νέα αρχή.
Όταν πρωτοαναλαμβάνουμε τον έλεγχο
της Susan, γνωρίζουμε μόνο ότι πάσχει
από χρόνια κατάθλιψη, έχει παραιτηθεί
από τους πάντες και τα πάντα και η ζωή
την έχει αφήσει πίσω. Στην πορεία του
παιχνιδιού, ωστόσο, υπάρχουν στρατηγικά
τοποθετημένα sequences, όπου μας δίνε-
ται η ευκαιρία είτε να δούμε είτε να καθο-
ρίσουμε εμείς οι ίδιοι το παρελθόν και τα
βιώματά της, μέσα από αναμνήσεις, ψυ-
χιατρικές συνεδρίες και εξιστορήσεις της.
Πρόκειται για έναν αφηγηματικό μηχανι-
σμό πραγματική αποκάλυψη, αφού όχι μό-
νο βάζει τον παίκτη να ζήσει διαδραστικά
τις πλέον επώδυνες ή καθοριστικές στιγ-
μές της ζωής του κεντρικού χαρακτήρα,
αλλά και να πλάσει μία ιστορία για τη
Susan όπως ο ίδιος τη φαντάζεται, με τυ-
χόν λάθη ή παρορμήσεις της στιγμής που
θα έκανε κι εκείνος στη θέση της. Φυσι-
κά, υπάρχουν γεγονότα και πρόσωπα που
βρίσκονται βαθιά ριζωμένα στο είναι της
Susan Ashworth και τα οποία την ορίζουν
ως προσωπικότητα, αλλά είναι δική σας
υπόθεση σε ποιον θα τα αποκαλύψετε και
σε τι βαθμό, επωμιζόμενοι στη συνέχεια
το ανάλογο κόστος. Κι αυτό γιατί η εμπι-
στοσύνη που καλείται να χτίσει η ηρωίδα
μας με τους ανθρώπους γύρω της περνάει
πρώτα από τον ίδιο τον παίκτη. Όσο θα
σας τρώει η περιέργεια να μάθετε τι έχει
να πει η Susan γι’ αυτά που της έχουν
συμβεί, άλλο τόσο θα αναρωτιέστε αν εί-
ναι καλή ιδέα να τα μοιραστείτε με το χα-
ρακτήρα που έχετε απέναντί σας. Αν οι
αποκαλύψεις που θα του/της κάνω οδη-
γήσουν σε ολέθρια αποτελέσματα, δεν θα
έχω τότε κι εγώ μερίδιο ευθύνης; Εάν
απαντούσα στο τηλέφωνο, θα έπεφτε η
Susan θύμα εκείνου του μανιακού ή όχι;
Ποια τιμωρία αξίζει στα διεστραμμένα κα-
θάρματα που της έκαναν κακό; Ο αντίκτυ-
πος που έχουν αυτές οι αγωνίες στην ψυ-
χοσύνθεση του παίκτη είναι σχεδόν άνευ
προηγουμένου για computer game και
τον «υποχρεώνουν» σε μία μέθεξη πρωτό-
γνωρης κλίμακας.
WHERE DO THEY ALL BELONG?
Στον πυρήνα του The Cat Lady υπάρχει
ριζωμένη η έννοια των επιλογών: επιλο-
γές της Susan, επιλογές των άλλων, επι-
λογές της μοίρας, επιλογές δικές μας.
Από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, στη
συνάντησή μας με την Queen of Maggots,
ως τις τελευταίες στιγμές του, η επιρροή
που έχουμε στη ζωή της Susan μάς ανα-
γκάζει σε πολύ προσεκτικό ζύγισμα των
δεδομένων και ψυχολόγηση των ανθρώ-
πων που συναντάμε, συχνά χρησιμοποιώ-
ντας απλά τη διαίσθησή μας. Θα μπορού-
σε κανείς να παρατηρήσει ότι το ίδιο το
gameplay του τίτλου δεν είναι κάτι το ιδι-
αίτερο – πολλές φορές το μόνο που έχου-
με να κάνουμε για να προχωρήσει η ιστο-
ρία είναι να διεκπεραιώσουμε καθημερι-
νές διεργασίες (όπως το να φτιάξουμε κα-
φέ ή να σηκώσουμε το τηλέφωνο), ενώ
και η πρόκληση των γρίφων είναι σε αρ-
κετά χαμηλά επίπεδα. Το αξιοθαύμαστο
είναι ότι ακόμα και αυτές οι συνηθισμένες
ενέργειες είναι τόσο οργανικά ενταγμέ-
νες στο υπερρεαλιστικό ύφος του παιχνι-
διού, ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται με
Η δημιουργία των αναμνήσεων της Susan από
τον παίκτη αποτελεί ακόμα ένα απίθανο σενα-
ριακό εύρημα.
Αποκρουστικά βάρβαρο ή ανατριχιαστικά μεγαλειώδες;
Μία από τις σπάνιες
δημιουργίες που
αποτελούν σπουδή
πάνω στην ανθρώπινη
συμπεριφορά,
ξεγυμνώνοντας με
μοναδικό τρόπο
ένστικτα, φόβους και
πόθους που οι
περισσότεροι ούτε καν
παραδεχόμαστε στον
εαυτό μας.
«
Become vengeance... Become wrath».
