75
PC Master
Π
ρέπει να εξηγήσουμε ότι στον όρο «strategy» περιλαμβάνονται όλοι οι
σχετικοί τίτλοι που μπορεί να χωρέσει ο νους σας: από το πανάρχαιο
αρχικό Civilization και τα πρώτα X-Com μέχρι το Panzer General, το
Command and Conquer, το Starcraft, το Total War και τα υπόλοιπα μι-
κρά ή μεγάλα games της ευρύτερης κατηγορίας. Μέχρι και τα μέσα της
δεκαετίας του 1990, τα strategy απευθύνονταν σε ένα πιο «εξειδικευ-
μένο» κοινό, το οποίο επιζητούσε εγκεφαλικές προκλήσεις για να ικανοποιήσει τα
gaming γούστα του, ωστόσο η «ανατολή» των RTS ήρθε το 1995, με το πρώτο
Command and Conquer. Το είδος που είχε «γεννηθεί» στις άμμους του πλανήτη
Arrakis (known as Dune…), με τις εκστρατείες του Dune 2 απέκτησε έναν πιο
«
mainstream» χαρακτήρα, ο οποίος επεκτάθηκε αργότερα, όταν στο πεδίο της μάχης
εισήλθε δυναμικά και η Blizzard με το Warcraft 2 (ο πρώτος τίτλος της σειράς είχε έρ-
θει λίγο μετά το Dune 2, αλλά ήταν στο 2ο Warcraft που ήρθε η «άνοιξη» για την εται-
ρεία, κυρίως χάρη στις multiplayer δυνατότητές του). Παράλληλα, καθώς το ενδιαφέ-
ρον για τα strategy εν γένει μεγάλωνε, και άλλες υποκατηγορίες που προϋπήρχαν
των Real Time Strategy αποκτούσαν νέα δύναμη, όπως τα management (από empire
management μέχρι αυτά που έβαζαν τον παίκτη στη θέση του προέδρου/προπονητή),
τα turn based και γενικά κάθε μικρή και εξειδικευμένη κατηγορία που χωρούσε κάτω
από την μεγάλη «ομπρέλα» των παιχνιδιών στρατηγικής.
Για ένα διάστημα, τα strategy θα έλεγε κανείς πως είχαν την πρωτοκαθεδρία στον
κόσμο του PC gaming, σε τεράστιο βαθμό λόγω της επιτυχίας τίτλων όπως το
Starcraft, που έστησε πρακτικά μόνο του τον «gaming πρωταθλητισμό», το Red Alert
και οι πολλοί άλλοι «κλώνοι» τους ή μη. Τεράστιο ρόλο σε αυτό έπαιξε και το ότι τα
strategy προσφέρονταν για multiplayer κόντρες: πέρα από την ασταμάτητη δράση και
τα αντανακλαστικά και την ικανότητα, που απαιτούσαν οι
πιο action oriented κατηγορίες, όπως τα fps,
τα strategy έδιναν τη χαρά μίας εγκεφαλι-
κής αναμέτρησης μεταξύ παικτών, που,
όπως είναι εύκολα αντιληπτό, δίνει την επι-
πλέον χαρά της μοναδικής καζούρας μετά: ατε-
λείωτες συζητήσεις και αναλύσεις στην επιστροφή
από το net café μετά από «μαραθωνίους» Starcraft,
Red Alert και C&C Generals, γκρίνιες και καντήλια στο σύμ-
μαχο επειδή άργησε να στείλει βοήθεια ή άφησε το συμπαίκτη
ακάλυπτο, κατάρες στον επεκτατικό παίκτη, που πιάνει όλη την
πίστα, μην αφήνοντας πόρους στους συμμάχους του, και πολλά
άλλα τέτοια σκηνικά, τα οποία είναι λίγο πολύ οικεία σε κάθε
strategy παίκτη, ειδικά κατά τη «χρυσή εποχή» των Internet cafés.
Τι μαθαίνει κανείς λοιπόν στα ψηφιακά κέντρα επιχειρήσεων ή
στα ηλεκτρονικά παλάτια, από όπου διαφεντεύονται οι τύχες
gaming αυτοκρατοριών; Η αρχική ιδέα πίσω από το άρθρο αυτό
ήταν η επισήμανση κάποιων γενικών κανόνων που διέπουν τα
strategy, τους οποίους, ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιούν
ακριβώς, γνωρίζουν λίγο πολύ όλοι οι gamers που έχουν ασχο-
ληθεί με τίτλους της συγκεκριμένης κατηγορίας. Μετά μας ήρ-
θαν κατά νου και οι… παραξενιές: things I ’ve learned in
strategy games. Ναι, για τους marines που με τα sci-fi τουφέκια
τους «κατεβάζουν» πελώρια battlecruisers λέω και άλλα τέτοια…
αλλόκοτα. Strategy rules, λοιπόν!
Καμία διαπραγμάτευση με τα εντομοειδή τέρατα. Ποτέ!
Choke points: Spartans do it better!
Μεγάλοι αριθμοί, μεγάλοι χάρτες, μεγάλα όπλα,
πολλές ώρες…
