77
PC Master
είναι «λοταρία», καθώς, αν κοπεί, τα πράγματα είναι δύσκολα για
τον τέως (πλέον) επιτιθέμενο…
u
Πάντα καλύπτουμε τα νώτα μας
(
με την ευ-
ρύτερη έννοια – δεν αφήνουμε κάποιον τομέα ακάλυπτο), κάτι που
ισχύει γενικότερα, εντός ή εκτός της οθόνης, στο gaming ή στη ζωή.
Ο strategy gamer έχει μάθει. Έχει δει σε tactical παιχνίδια τις μονά-
δες του να ξεκληρίζονται επειδή του «έσκασαν» εχθρικές μονάδες
από εκεί που δεν τις περίμενε και τον «γλέντησαν» κανονικά, χτυπώ-
ντας τα στρατεύματά του σε σημεία που ήταν ευάλωτα. Έχει δει
χερσαίες δυνάμεις τεραστίου μεγέθους να φεύγουν άκλαυτες, επει-
δή ξαφνικά εμφανίστηκαν σμήνη αεροσκαφών και η αντιαεροπορική
άμυνα ήταν πενιχρή ή ανύπαρκτη. Έχει δει πανάκριβα battleships,
ικανά να εξαφανίσουν οποιαδήποτε εχθρική μονάδα επιφανείας να
καταλήγουν στο βυθό, χωρίς να μπορούν να ρίξουν μία βολή, από
επίθεση εχθρικών υποβρυχίων. Έχει δει cloaked μονάδες να γλι-
στρούν στη βάση του και να την ξηλώνουν ολόκληρη με την άνεσή
τους, χωρίς αυτός να μπορεί να ανταποδώσει πυρά, απλά και μόνο
επειδή δεν έχει τρόπο να τις «δει». Ναι, κυρίες και κύριοι: ο strategy
gamer ξέρει και έμαθε πλησιάζοντας πολύ κοντά στο… εγκεφαλικό
ουκ ολίγες φορές. Και πλέον γνωρίζει πολύ καλά ότι κάθε δύναμη
κρούσης πρέπει να είναι πλήρης, all-rounded: να μπορεί να αντεπε-
ξέλθει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και να είναι επαρκώς καλυμμένη
ενάντια σε οποιαδήποτε απειλή, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
u
Τα υπερόπλα σπάνια αξίζουν πραγμα-
τικά τα λεφτά τους.
Ναι, όλοι όσοι παίζουμε strategy
(
από το Master of Orion και το Civilization μέχρι το Supreme
Commander) γουστάρουμε, τρελαινόμαστε να αναπτύξουμε, να
φτιάξουμε και να αμολήσουμε τα υπερκαταστροφικά υπερόπλα
μας στην κούτρα του εχθρού, εξοντώνοντάς τον με ένα κολοσσι-
αίο, μαζικό, ισοπεδωτικό BFG χτύπημα, είτε αυτό είναι πυρηνικό
όπλο, τροχιακό κανόνι, «κατευθυνόμενος» μετεωρίτης, γιγαντιαίο
mothership, you get the picture. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι
αυτά κοστίζουν πολύ, χρειάζονται χρόνο και αποσπούν την προσο-
χή από τις πιο… συμβατικές μεθόδους: εσείς σκοτώνεστε να φτιά-
ξετε πυρηνικά και ο άλλος σας έρχεται… πρόωρα με καμιά 20αριά
τεθωρακισμένα ή, ακόμα χειρότερα, με απλά φαντάρια, ενώ οι
άμυνές σας είναι… χμ… βασικά ΔΕΝ είναι, γιατί σκοτωθήκατε να
βγάλετε γρήγορα υπερόπλα! Επίσης, ακόμα χειρότερα, τα υπερό-
πλα σχεδόν πάντα έχουν αντίμετρα και ο αντίπαλος, από κάποιο
καταραμένο γύρισμα της άπονης μοίρας, τα έχει πάντα. Ο πύραυ-
λός σας θα καταρριφθεί από ειδικούς (και πολύ πιο φτηνούς) αντι-
βαλλιστικούς πυραύλους. Το κέντρο ελέγχου σας θα βομβαρδιστεί
προτού τελειώσει η «αντίστροφη μέτρηση». Και άλλα τέτοια ωραία.
Γενικά, τα υπερόπλα συνήθως συνοδεύονται από τακτικές «χελώ-
νας». Ο παίκτης κρύβεται πίσω από βαριές άμυνες και πετά στον
αντίπαλο τα προικιά του μέχρι να τον «τελειώσει». Πολύ συχνά αυ-
τό έχει το αποτέλεσμα ο αντίπαλος να πάρει ανάποδες και να έρ-
θει με ένα ασκέρι ΝΑΑΑ, καρφωτός πάνω στον «superweapon» τύ-
πο, ο οποίος διαπιστώνει ότι τελικά δεν είναι τόσο εύκολο το να
κρατάς τον άλλο στην απαιτούμενη απόσταση... Να λέμε την αλή-
θεια πάντως: όταν το υπερόπλο πετυχαίνει, γουστάρουμε όλοι. Εί-
ναι ποζεριά, είναι «in your face» και, τέλος πάντων, είναι αρκετό για
να σε κάνει να ξεχάσεις τα πολλά αντίστοιχα FAIL του παρελθό-
ντος! Τουλάχιστον, μέχρι την επόμενη φορά...
u
Πάντα φυλαγόμαστε από την τελευταία
βολή/έφοδο/χτύπημα/γιουρούσι.
Αυτό πάει κυ-
ρίως στα turn based. Έχετε παίξει άρτια όλο το σενάριο. Μετά από
πολύ ζόρι και πολύ πονοκέφαλο οι μονάδες σας έχουν σαπακιάσει
τον αντίπαλο, με ελάχιστες απώλειες και μικρές ζημιές. Γενικότερα
το πάρτι έχει τελειώσει και το ξέρετε, κάτι υπολείμματα έχουν μεί-
νει, οπότε, ε, λέτε εντάξει, ας τελειώνουμε, και «ανοίγεστε» λίγο,
αφήνοντας τη «σφιχτή» τακτική που σας έφερε ως εδώ. Σωστά; Λά-
θος! Γιατί πολύ απλά από κάπου ξεπροβάλλει ο Μέρφι και ο νόμος
του και μαντέψτε με ποιον παίζουν: όχι με εσάς! Η τελειωμένη
Καλύπτετε τα
πάντα, για να
μην κάθεστε
να κοιτάτε στο
τέλος…
Αυτό μάλιστα, ήταν «καταδρομικό»
gameplay στους Nod στο C&C 3: τρέχω,
τρέχω, κυνηγώ…
«
Εντάξει, αυτό ήταν, δεν πάει άλλο. Στα τσακίδια η ανάπτυξη, από δω και
πέρα μόνο Κατάφρακτοι και Βαράγγοι»!
