R
eview
PC Master
114
A
νήκω σε εκείνους που θαύμα-
σαν το Braid για την «εκτελε-
στική του δεινότητα» στην
εφαρμογή μίας απλής
ιδέας/μηχανισμού, αλλά τους
απώθησε η υπερβολικά avant-
garde (βλ. δήθεν) παρουσίαση του αλληγο-
ρικού του story. Φαίνεται ότι δεν συνέβη το
ίδιο και με τους Ty Taylor (design, προγραμ-
ματισμός) και Mario Castaneda (γραφικά),
αφού οι δυο τους αποφάσισαν να σχεδιά-
σουν ένα παιχνίδι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοί-
ωση του υπερεπιτυχημένου indie, αποδίδο-
ντας έμμεσο φόρο τιμής τόσο στον οραμα-
τιστή (;) Jonathan Blow όσο και στον Ολ-
λανδό καλλιτέχνη M.C. Escher, το έργο του
οποίου αποτελεί τον εικαστικό καμβά αυτού
του γοητευτικού puzzle game.
SCIENCE IS A DEADLY HOBBY
Στο The Bridge κυριαρχεί η σουρεαλιστι-
κή αρχιτεκτονική, συνδυασμένη με ρεαλι-
στικά physics και μία μελαγχολική νότα μοι-
ρολατρίας. Όπως και στο Braid, η ταυτότη-
τα και ο ρόλος του πρωταγωνιστή μας κα-
λύπτονται από ένα πέπλο ομίχλης και έμ-
μεσων αναφορών, που σταδιακά δίνουν μία
εντύπωση της κατάστασης και του κόσμου
όπου κινείται, αλλά ποτέ ξεκάθαρες απα-
ντήσεις. Ο ήρωάς μας έχει το τυπικό παρου-
σιαστικό ενός θετικού επιστήμονα (κάτι
ανάμεσα σε Αϊνστάιν και καθηγητή Τουρνε-
σόλ) και η ευχέρεια των κινήσεών του στο
χώρο είναι αντίστοιχη της ιδιότητάς του: το
μόνο που κάνει είναι να περπατάει προς μία
κατεύθυνση – δεν θα τον δείτε ποτέ να
εκτελεί άλματα, ούτε καν να σκύβει ή να
τρέχει. Αντίθετα, σε μία εφαρμογή, ίσως,
της αλληγορικής δύναμης της σκέψης
πάνω στην ύλη (mind over matter) δί-
νεται στον κύριο καθηγητή η δυνα-
τότητα να περιστρέψει την εκά-
στοτε οθόνη, προσπαθώντας
έτσι να βάλει σε μια τάξη τις
χαοτικές σκέψεις του. Στόχος
είναι να πλοηγηθεί μέσα στις
παγίδες του μυαλού και της
ψυχής του, που μεταφορικά
αποτυπώνονται από ερείπια
και αδιανόητες αρχιτεκτονικές συν-
θέσεις, οι οποίες του φράζουν το δρόμο
προς την επιστημονική ανακάλυψη (;) που
κυνηγάει. Φτάνοντας στην πόρτα/έξοδο
κάθε επιπέδου, προσπερνάει επιτυχώς τα
διανοητικά εμπόδια που τον ταλανίζουν,
πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο στην
αποκάλυψη της αλήθειας.
«
UPSIDE DOWN,
BOY YOU TURN ME»
Ένα παιχνίδι που ξεκινάει με μία σκηνή-
φόρο τιμής στον Ισαάκ Νεύτωνα δεν θα
μπορούσε παρά να καταπιάνεται με τα κα-
πρίτσια της βαρύτητας και το The Bridge
ουσιαστικά περιστρέφεται (pun intended)
σχεδόν ολοκληρωτικά γύρω από αυτήν. Με
τα arrow keys μπορούμε να περιστρέψουμε
την οθόνη δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα,
προκαλώντας τον ίδιο τον ήρωα, αλλά και
άλλα κινητά αντικείμενα να ολισθήσουν
προς νέες κατευθύνσεις. Εκτός από τις ανι-
σόρροπες κατασκευές που απαιτούν να
προσαρμόσετε την προοπτική και αντίληψή
σας στην απίθανη αρχιτεκτονική τους, τα
εμπόδια στο δρόμο του καθηγητή είναι αρ-
κετά ευφάνταστα και ολοένα πιο πολύπλο-
κα. Μεγάλες πέτρινες μπάλες με νοτιοαμε-
ρικάνικη διακόσμηση που σκοτώνουν ακα-
ριαία, δίνες που παγιδεύουν ανθρώπους και
αντικείμενα στο εσωτερικό τους, ώσπου να
απενεργοποιηθούν, διακόπτες που στέλ-
νουν τον καθηγητή σε μία παράλληλη διά-
σταση και, φυσικά, μπόλικα κλειδιά σε δυ-
σπρόσιτα σημεία. Σε κάθε ένα από τα πρώ-
τα τέσσερα κεφάλαια, προσβάσιμα από το
PERFORMANCE
REPORT
ΤΟ ΤΡΕΞΑΜΕ ΣΕ:
Dell Inspiron 15R SE, Core i7-3612QM,
6
GB RAM, Radeon HD 7730M 2GB, ανά-
λυση 1.366x768, Windows 7 Home
Premium 64-bit SP1.
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ:
Πανάλαφρο, καθώς αψηφά τη βαρύτητα.
THE BRIDGE
Συχνά η πρώτη εντύπωση είναι τρομακτική, αλ-
λά το puzzle εύκολο.
Ιδέα μου είναι ή αυτό το δέντρο έρχεται κατά πάνω μου;
Why did the scientist cross the road?
του Αντώνη «maladroid» Βαλασιάδη
