71
PC Master
βέβαια ξέρω ότι τα περισσότερα ήταν το πολύ μέτρια, όμως τα
πρώτα χρόνια ήμουν τυχερός και έπαιξα πολλά καλά παιχνίδια.
Θυμάμαι ιδιαίτερα το X-Com Apocalypse, το Shadows over Riva,
τα Might & Magic, το Fallout. Και φυσικά αρκετά adventures, αν
και λίγα έφτασαν τα Quest for Glory με το φανταστικό κόσμο
τους, τους συμπαθητικούς χαρακτήρες και τις έξυπνες λεπτομέ-
ρειες. Δεν ξέρω γιατί δεν είναι πιο γνωστά αυτά τα παιχνίδια.
Κρίμα.
PCM:
Στην Παλαιά Διαθήκη, ο συνονόματός σου είχε την επι-
φοίτηση για τη σωτηρία του ανθρώπου μέσα στην κοιλιά ενός κή-
τους. Ποια ήταν το «κήτος» που κατάπιε το σύγχρονο Ιονά με
αποτέλεσμα να καταλήξει στη Γερμανία; Μήπως στην πορεία
έβγαλες κάποιο συμπέρασμα για το τι θα φέρει τη σωτηρία των
adventure games;
Ι.Κ.:
Οι σπουδές, το στρατολογικό, η φτώχεια. Τα συνηθισμένα,
δηλαδή. Η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της, οπότε καθόμαστε στα
κρύα και μας λείπει ο ήλιος και η θάλασσα. Το φως! Αχ, το φως
της Ελλάδας! Δυστυχώς... δεν τρώγεται.
Το συμπέρασμα που έχω βγάλει για τα adventure games είναι
ότι γενικώς πρέπει να γίνουν καλύτερα. Το πρόβλημα είναι ότι
επί χρόνια έβγαιναν απίστευτες βλακείες και τις υποστηρίζαμε
μόνο επειδή ήταν adventures. Το να έχει το παιχνίδι ένα σενάριο
ή μερικούς γρίφους από μόνο του δεν φτάνει. Πρέπει να έχει μία
καλή ιστορία με καλούς χαρακτήρες και καλό γράψιμο. Οι γρίφοι,
αν τους χρειάζεται, πρέπει να ταιριάζουν και να απαιτούν εξυ-
πνάδα, όχι υπομονή. Όχι «κάνε 20 Su-doku για να βρεις το μυστι-
κό των templars της Ατλαντίδας». Ούτε «κόλλησε την ουρά της
γάτας στο κεφάλι σου και βάλε ένα ψάρι στην τηλεόραση για να
βρεις τον κώδικα του παππού της μαϊμούς στο παπούτσι σου».
Νομίζω, όμως, πως γενικώς βελτιώνονται τα πράγματα. Έχουν
βγει πολλά καλά adventures τα τελευταία χρόνια.
PCM:
Πώς είναι η συνεργασία σου με τη Verena Κυρατζή; Το να
δουλεύεις με τη σύζυγό σου έχει μόνο θετικές πτυχές ή κρύβονται
και παγίδες;
Ι.Κ.:
Η μεγάλη παγίδα είναι ότι βασικά δεν σταματάς ποτέ να
δουλεύεις. Είσαι πάντα στη δουλειά. Και στις διακοπές πάλι για
τη δουλειά συζητάς. Τι θα κάνουμε με το παιχνίδι, τι θα βάλουμε
εδώ, τι θα πει αυτός, πόσες εικόνες χρειαζόμαστε ακόμη... καμιά
φορά ξεχνάς να ζήσεις. Η τέχνη είναι σημαντική, αλλά να μη σου
φάει και τη ζωή.
PCM:
Text adventures, flash games, browser games, point &
click... Είναι φανερό ότι σου αρέσει να πειραματίζεσαι ως προς το
στυλ και την τεχνοτροπία τόσο του gameplay όσο και των γραφι-
κών των παιχνιδιών σου. Μήπως είσαι σε αναζήτηση της δικής
σου Ιθάκης; Θα έλεγες ότι ψάχνεις ακόμα να βρεις το προσωπικό
σου στυλ;
Ι.Κ.:
Αντιθέτως, προσπαθώ να αποφύγω ένα προσωπικό στυλ.
Βέβαια, ξέρω πολύ καλά ότι δεν μπορώ να το αποφύγω απόλυτα,
αλλά προσπαθώ να δώσω σε κάθε έργο μου έναν ξεχωριστό χα-
ρακτήρα. Θέλω κάθε τόσο να φτιάχνω κάτι που να προκαλεί μία
αντίδραση του τύπου «καλά, πλάκα μου κάνεις, ο Κυρατζής το
έφτιαξε αυτό;». Για να μην καταλήξω σαν τον Tim Burton δηλα-
δή, να φτιάχνω το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να αλλάζω μό-
νο το όνομα.
PCM:
Έχουμε συναντήσει στο παρελθόν παιχνίδια με υπονοού-
μενα για πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις. Το The Sea Will
Claim Everything δεν είναι καθόλου subtle, αντιθέτως οι παραλ-
ληλισμοί με την ελληνική και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα εί-
ναι σαφέστατοι και ιδιαιτέρως αιχμηροί. Τι σε ώθησε να μιλήσεις
για όλα αυτά;
Ι.Κ.:
Πώς θα μπορούσα να μη μιλήσω για τέτοια πράγματα; Ο
θάνατος της δημοκρατίας, η άνοδος του φασισμού, η οικονομική
καταστροφή ολόκληρων λαών στο όνομα ενός παράλογου συ-
στήματος χωρίς καμία επιστημονική βάση... νομίζω πως σε μία τέ-
τοια κατάσταση ο καλλιτέχνης δεν έχει το δικαίωμα να μη μιλή-
σει. Και νομίζω πως ένας λόγος που καταντήσαμε εδώ, είναι πως
οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι (παγκοσμίως) επί τόσα χρόνια
κάθονταν στα αυγά τους, χαμένοι στους μεταμοντέρνους προσω-
πικούς λαβυρίνθους τους.
PCM:
Τι εντυπώσεις αποκόμισε ο κόσμος, Έλληνες και ξένοι,
για την ιστορία; Απ’ ό,τι έχει υποπέσει στην αντίληψή σου, υπήρ-
ξαν άνθρωποι που ενοχλήθηκαν απ’ όσα έγραψες;
Ι.Κ.:
Σίγουρα υπήρχαν κάποιοι που ενοχλήθηκαν
(
αν δεν υπήρχαν, θα είχα κάνει λάθος), αλλά
ήταν λιγότεροι απ’ ό,τι περίμενα. Μερικοί μου
είπαν ότι διαφωνούν, αλλά επειδή
το παιχνίδι παίρνει
το θέμα του πο-
λύ σοβαρά,
τους ανάγκασε
The Book of Living Magic: Αν έχετε υπόψη σας το έργο του William
Blake, ο Urizen θα σας θυμίσει κάτι.
The Book of Living Magic: Μπείτε στο δάσος των βολβών ματιού!
