να το σκεφτούν προσεκτικά. Αυτό για μένα είναι ήδη ένας μι-
κρός θρίαμβος.
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση όμως, είναι πόσοι άν-
θρωποι απ’ όλο τον κόσμο μού έγραψαν ότι βρίσκονται σε μία
παρόμοια κατάσταση με τους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Το παι-
χνίδι αναφέρεται κυρίως στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην
Αίγυπτο, αλλά η κρίση είναι παγκόσμια.
PCM:
Το The Sea Will Claim Everything έλαβε πρόσφατα από το
Adventure Gamers την τιμητική διάκριση του «καλύτερου παιχνι-
διού που δεν έχει παίξει κανένας». Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτή
η αντιφατική πρόταση;
Ι.Κ.:
Γέλασα πάρα πολύ όταν το είδα αυτό. Τα παιχνίδια μου τα
αγαπούν πολλοί, αλλά τα έχουν ακούσει λίγοι. Το έχω συνηθίσει
εδώ και πολλά χρόνια. Είναι cult classics ρε, τι να κάνουμε.
PCM:
Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι θα μπορούσε στον πραγματικό
κόσμο να υπάρξει μία αυτάρκης κοινωνία, η οποία να έχει τη δυ-
νατότητα να απολαμβάνει τη φύση, έχοντας εξασφαλίσει τροφή
και στέγη για τα μέλη της; Δεν είναι λίγο υπεραπλουστευμένη
αυτή η λογική;
Ι.Κ.:
Ναι, πιστεύω πως η ανθρωπότητα μπορεί σχετικά εύκολα να
δημιουργήσει μία τέτοια κοινωνία. Το σημαντικό όμως είναι ότι
δεν αναφέρομαι σε κάποια ουτοπία. Δεν νομίζω πως θα γίνουμε
όλοι φίλοι και τα παιδιά θα παίζουν στους δρόμους με τις αρκού-
δες και τα αρνιά. Προβλήματα και βλάκες θα υπάρχουν πάντα.
Αλλά νομίζω πως μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα οικονομικό
σύστημα που θα βασίζεται στη λογική και όχι σε φαντασιώσεις
περί αόρατων χεριών. (Σοβαρά, ρε; Εδώ πεθαίνουν άνθρωποι και
περιμένουμε να μας σώσει το αόρατο χέρι της αγοράς; Αυτό δεν
είναι οικονομία, είναι Dungeons & Dragons.) Πιστεύω ότι μπορού-
με να έχουμε όλοι δημοκρατικά δικαιώματα, να
έχουμε ένα κράτος το οποίο να μας εκπροσωπεί
αντί να μας τρομοκρατεί. Λάθη θα γίνονται πάντα,
αλλά ας μη συνεχίζονται ασταμάτητα
μόνο για να συνεχίζουν να βγάζουν
μερικοί τα εκατομμύριά τους.
PCM:
Κάποιες από τις ιστο-
ρίες σου διαδραματίζονται
στον ίδιο κόσμο. Μίλησέ μας
γι’ αυτόν.
Ι.Κ.:
Οι χώρες του ονείρου (Τhe Lands of Dream) είναι ο κόσμος
της φαντασίας, όπου καθετί που έχει φανταστεί ο άνθρωπος εί-
ναι πραγματικό... αν και όχι πάντα όπως το περιμένουμε. Είναι
ένας κόσμος εξαιρετικά πλούσιος, όμορφος, μα και επικίνδυνος.
Ένας κόσμος τον οποίο οι παίκτες των παιχνιδιών μου θέλουν να
υπερασπιστούν, επειδή κατά κάποιον τρόπο αντιπροσωπεύει ό,τι
καλύτερο έχουμε μέσα μας.
Αυτός ο κόσμος μού επιτρέπει να μιλήσω όχι μόνο για την τέ-
χνη και τη φαντασία, αλλά και για θέματα πολιτικά και φιλοσοφι-
κά. Κάθε παιχνίδι έχει το δικό του σενάριο και τις δικές του ιδέες
(
δεν είναι sequels δηλαδή), όμως το ότι διασυνδέονται τους δί-
νει ένα επιπλέον επίπεδο πολυπλοκότητας. Βασικά, αυτά τα παι-
χνίδια είναι όλα ένα μεγάλο ενιαίο έργο, κάτι σαν ένα τρελό ψη-
φιδωτό φτιαγμένο από μικρότερες εικόνες.
PCM:
Ο William Blake, ο οποίος γνωρίζουμε ότι σε έχει επηρεά-
σει, είχε γράψει ότι ο κόσμος μας είναι μυθοπλαστικός και απο-
τελείται από αντιθέσεις. Θα συμφωνούσες με αυτήν τη ρήση;
Ι.Κ.:
Η σχέση μου με τον Blake είναι τόσο πολύπλοκη που νομί-
ζω πως μόνο μέσα από ιστορίες μπορώ να την εκφράσω, όπως
έκανε και ο ίδιος για τον Milton. Το The Marriage of Heaven and
Hell, πάντως, το οποίο ασχολείται ιδιαίτερα με τις αντιφάσεις και
τις αντιθέσεις, είναι ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα. Ο τίτ-
λος από μόνος του λέει πολλά για το ποιοι είμαστε και πώς μπο-
ρούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας.
PCM:
Τι μπορείς να μας πεις για το νέο σου project, το Ithaka
of the Clouds;
Ι.Κ.:
Από πού να ξεκινήσω; Είναι ένα adventure στα Lands of
Dream, εμπνευσμένο από την ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Από την «Ιθάκη», φυσικά, αλλά και από πολλά άλλα ποιήματά του.
Έχει ως πρωταγωνιστές δύο ομοφυλόφιλα trolls. Γιατί; Γιατί όχι;
Ταιριάζει με τα θέματα του Καβάφη (η αγάπη, οι βάρβαροι), ται-
ριάζει με το φανταστικό κόσμο... και υπάρχουν και μερικοί άλλοι
λόγοι που δεν θέλω να αποκαλύψω. Το παιχνίδι λοιπόν ακολουθεί
αυτά τα δύο μυθικά πλάσματα, τα οποία ταξιδεύουν ψάχνοντας
την Ιθάκη των Νεφών. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια, η
έμφαση θα είναι στους χαρακτήρες, στην ιστορία και στην εξε-
ρεύνηση του κόσμου, όχι στους γρίφους. Θέλω οι παίκτες να νιώ-
σουν ότι έκαναν αυτό το ταξίδι, ότι μπήκαν «σε λιμένας πρωτοει-
δωμένους, απόκτησαν τες καλές πραγμάτειες και μάθαν απ’ τους
σπουδασμένους» στο μακρύ δρόμο προς την Ιθάκη.
PC Master
72
The Fabulous Screech: Ένα συνηθισμένο τσίρκο… wait, what?
The Sea Will Claim Everything: Το πετρωμένο δάσος.
