PC Master
74
Π
ροτού η βιομηχανία του gaming παραδοθεί σχεδόν
άνευ όρων στις επιταγές και τα τερτίπια της χολι-
γουντιανής κινηματογραφικής αισθητικής, τα κόμιξ
ήταν εκείνα που ασκούσαν την εμφανέστερη αι-
σθητική επιρροή στην απεικόνιση των interactive
ιστοριών που μας συντροφεύουν χρόνια τώρα.
Όπως γίνεται, όμως, με κάθε άξιο μαθητή, έχει έρθει ο καιρός το
αγαπημένο μας χόμπι να βρεθεί σε σχεδόν ισότιμη θέση καλλιτε-
χνικής δύναμης, επιβεβαιώνοντας την αξία της αμφίδρομης δια-
λεκτικής μεταξύ των μέσων. Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μία
τάση ολοένα πιο ολοκληρωτικής αξιοποίησης της γραμματικής
και της εικονοπλασίας των κόμιξ σε παραγωγές υψηλών αξιώσε-
ων, εμπλουτισμένες πάντα με τη δυνατότητα καθοδήγησης της
ιστορίας από τον παίκτη, ενώ και τα κόμιξ δείχνουν ζωηρό ενδια-
φέρον στην αφομοίωση ή στη μίμηση τεχνικών που πηγάζουν
από τα video games, καθώς και στις πρωτότυπες ιστορίες που αυ-
τά αφηγούνται. Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο να επιχειρήσουμε ένα
σύντομο ξεφύλλισμα στη φιλία, στις απογοητεύσεις και στην
αναγκαστική συμβίωση των δύο μέσων που μας έχουν χαρίσει
μπόλικες αξιομνημόνευτες κυκλοφορίες, καθώς και ελπιδοφόρες
υποσχέσεις για ακόμη περισσότερες στο (άμεσο) μέλλον.
ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ
Οι περισσότεροι θυμόμαστε με νοσταλγία τη χρυσή εποχή των
adventures της LucasArts, όπου κάθε πρωτότυπη και παλαβή
ιδέα έφερε το όνομά της. Μία από αυτές, το Sam & Max Hit the
Road (1993), βασίστηκε στο cult comic του Steve Purcell, ο οποί-
ος τότε εργαζόταν ως γραφίστας και designer στην πολυαγαπη-
μένη εταιρεία και εξιστορούσε τις αλλοπρόσαλλες περιπέτειες
του ανεξέλεγκτου διδύμου, καθώς εξερευνούσαν την υποκουλ-
τούρα της αμερικανικής επαρχίας. Αν και χαλαρά βασισμένο στα
μοτίβα των ιστοριών που αργότερα κυκλοφόρησαν στη συλλογή
«
Surfin’ The Highway», το adventure της LucasArts διέθετε δικό
του σενάριο και αγαπήθηκε σφόδρα από το κοινό, με αποτέλε-
σμα, χρόνια αργότερα, να ξεκινήσει η δημιουργία ενός sequel
ονόματι Freelance Police. Καλώς ή κακώς, η παραπαίουσα τότε
LucasArts δεν στάθηκε ικανή να ολοκληρώσει το παιχνίδι και το
2004
ανακοίνωσε την οριστική ακύρωσή του. Λίγο αργότερα, η
ψυχοκόρη της, Telltale Games, ήρθε να μαζέψει τα κομμάτια του
project και, τελικά, ξεκίνησε τη δική της σειρά επεισοδιακών πε-
ριπετειών του εκρηκτικού ντουέτου, η οποία ήδη μετρά τρεις επι-
τυχημένες σαιζόν.
Το 2003, η ανερχόμενη Ubisoft αποφάσισε να επενδύσει σε
ένα σχετικά άγνωστο βελγικό IP προερχόμενο από το χώρο των
κόμιξ, ονόματι ΧΙΙΙ, δημιουργώντας ένα FPS. Η εταιρεία πίστεψε
αρκετά στο project, κάτι που φαίνεται από την υψηλή ποιότητα
του τεχνικού τομέα και την πρόσληψη voice actors, όπως οι
David Duchovny και Adam West, αλλά παρά τη συγκρατημένα θε-
τική αντιμετώπισή του από τον Τύπο, οι πωλήσεις δεν ήταν ικα-
νές να οδηγήσουν σε συνέχιση του franchise. Τελικά, το 2011 η
Anuman Interactive αξιοποίησε το license, κυκλοφορώντας ένα
μέτριο adventure με τον υπότιτλο Lost Identity.
Οπωσδήποτε δεν ήμασταν λίγοι εκείνοι που, διαβάζοντας το αγαπημένο μας
«
μικιμάο» μέσα στη Φυσική Β’ Γυμνασίου στο σχολείο ή όσο οι απέξω βαρούσαν
μαινόμενοι την πόρτα του μπάνιου, φανταζόμασταν τις φωνές των
εικονογραφημένων μας ηρώων, μιμούμασταν μεγαλόφωνα τα πηχυαία
«
ΚΑΤΑΜΠΡΑΟΥΜ!» και «ΣΜΠΑΡΑΓΟΥΑΚ!» ή ευχόμασταν να παίρναμε για λίγο
μέρος στις συναρπαστικές περιπέτειές τους.
Του Αντώνη «Maladroid» Βαλασιάδη
Ο φιλότιμος και περιπετειώδης Bone άξιζε καλύτερη τύχη από αυτή
που του επιφύλαξε η Telltale.
