Page 139 - PC Master τ. 288

139
PC Master
ση περισσότερο στις επιλογές (π.χ. πολλα-
πλοί τερματισμοί) παρά στη διαφοροποίη-
ση μεταξύ «καλού» και «κακού» είναι σημείο
των καιρών.
Maladroid:
Καλό παράδειγμα γι’ αυτό
που λες είναι και το Alpha Protocol με
αντικρουόμενες παρατάξεις που καμιά δεν
είχε απολύτως το δίκιο με το μέρος της αλ-
λά προσπαθούσε να προωθήσει τη δική
της ατζέντα, συνεπώς ο παίκτης επέλεγε
με βάση τα προσωπικά του κριτήρια και το
ένστικτο περισσότερο. Επίσης, ωραία δι-
λήμματα έθεσε το Human Revolution, που
έπιασε το όλο ζήτημα του transhumanism
και τη μανία να γίνει ο άνθρωπος πιο τέλει-
ος απ’ ό,τι του επιτρέπει η βιολογία του
σώματός του – θέμα αρκετά επίκαιρο.
Archanger:
Νομίζω ότι το όλο πνεύμα
της εποχής μας αντανακλάται περισσότερο
στην αύξηση των dystopic παιχνιδιών. Ακό-
μα και το Deus Ex εξελίσσεται σε έναν
cyberpunk κόσμο όπου συνυπάρχει η πα-
ρακμή με αλματώδεις εξελίξεις στην τε-
χνολογία και όπου τα όρια σε κάθε επίπεδο
έχουν «θολώσει».
Zok:
To Deus Ex παραείναι ερωτευμένο
με τον εαυτό του. Αν αντί για τεχνολογία
είχε μαγεία, χαλαρά θα γινόταν ένα μεσαι-
ωνικό RPG και τα νοήματα που είχε για τη
μοναδικότητα του ανθρώπου ήταν σαφώς
πιο νερωμένα από, ας πούμε, του
Planescape: Τorment. Από την άλλη έκανε
πολύ καλή δουλειά στην παρουσίασή
τους, οπότε, όντως, είναι ένα πολύ καλό
game.
Bilaros:
Νε... Νερωμένα;
Archanger:
Διαφωνώ, το Planescape
Torment (από ό,τι έχω καταλάβει, καθώς
ποτέ δεν ήμουν fan του Planescape) είχε
να κάνει με πιο φιλοσοφικής/ψυχολογικής
φύσης ζητήματα, ενώ το Deus Ex πιάνει θέ-
ματα του 21ου αιώνα που συνάδουν με
την πρόοδο της τεχνολογίας και την πο-
ρεία της πολιτικής και της οικονομίας.
Maladroid:
Ναι, το Planescape ήταν επί-
καιρο με την έννοια που οι αρχαίες τραγω-
δίες είναι πάντα επίκαιρες, αλλά δεν επι-
χειρούσε να πιάσει τον παλμό της εποχής
του. Το Human Revolution θεωρώ πως τα
κατάφερε καλύτερα σ’ αυτό τον τομέα κι
ας έντυσε τον όλο προβληματισμό με
extra ποζεριά (που στο κάτω κάτω χρειάζε-
ται, game παίζουμε).
Zok:
Και μόλις καταλάβατε όλοι τι γίνε-
ται με τα trends και την καθημερινότητα
και γιατί δουλεύει. Η ερώτηση του
Planescape είναι «What can change the
nature of man?» που είναι πάνω-κάτω η
ίδια με του Deus Ex σε φιλοσοφικό επίπε-
δο. Το τελευταίο, όμως, το νιώθουμε πε-
ρισσότερο στο πετσί μας γιατί προετοιμα-
ζόμαστε για κάποιο παρόμοιο μέλλον.
Apo208:
Γενικά τα games πλέον δίνουν
εικόνες του πώς μπορεί να είναι το (άμεσο)
μέλλον.
Archanger:
Το fiction παραδοσιακά απο-
τελούσε όχημα για προβληματισμούς και
στην εποχή μας σημαντικό τμήμα του
fiction είναι το gaming, οπότε αναλαμβά-
νει κι αυτό ανάλογα «καθήκοντα».
Zok:
Το ενδιαφέρον για εμένα είναι ότι
φτάνουμε στην κορυφή του potential μας
ως άνθρωποι, οπότε δύσκολα μπορεί να
γράψει μία ιστορία κάποιος όπως αυτές του
Ιουλίου Βερν κάποτε. Όσο τραβηγμένο και
να είναι το σενάριο δεν είναι κάτι απίθανο
να συμβεί σε 30 χρόνια από σήμερα.
Adimas:
Γι’ αυτό και το μέλλον είναι
σκοτεινό στα περισσότερα παιχνίδια, γιατί
όλοι περιμένουν ότι τα αποτελέσματα από
την κρίση και τον καπιταλισμό θα οδηγή-
σουν σε αυτές τις δυστοπικές κοινωνίες.
Archanger:
Συμφωνείτε δηλαδή κι εσείς
ότι την τελευταία 5ετία τα games έχουν γί-
νει πιο «κυνικά» σε σχέση με τα προηγού-
μενα χρόνια, δεν είναι ιδέα μου.
Adimas:
Απόλυτα.
Maladroid:
Ισχύει και μάλιστα το ύφος
αυτό οδηγείται πλέον σε κορεσμό, όπως
είχε συμβεί με τα «ζαχαρένια» fantasy των
προηγούμενων δεκαετιών.
Archanger:
Σκέψου ότι στις αρχές της
προηγούμενης δεκαετίας είχαμε τον Άρχο-
ντα των Δαχτυλιδιών ως «τρέλα», τώρα
έχουμε το πιο «σκληρό» Game of Thrones.
Adimas:
Και αυτό ίσως είχε να κάνει με
την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που επι-
κρατούσε τότε. Η κοινωνία είχε μεγάλες
προσδοκίες για το μέλλον ενώ τώρα έχει
χαθεί η θετική-ουτοπική σκέψη.
Maladroid:
Ας ελπίσουμε οι δυσοίωνες
προβλέψεις να μην επαληθευτούν πριν βγει
ο μήνας, ώστε να προλάβουμε να συνεχί-
σουμε την κουβέντα μας σε κάποια επόμε-
νη συνάντηση. Ως τότε, live dangerously!
PC
Βάσει των trailers, περιμένουμε
να δούμε αρκετό κοινωνικό προβληματισμό
στο Watch Dogs, πέρα από εντυπωσιακά stunts και πόζες.
Προϊόν της εποχής του, όσο κι αν μας είναι επώδυνο να το παρα-
δεχτούμε.
Δύσκολοι καιροί για ήρωες…