PC Master
62
Σ
ε όλες τις ταινίες οι πρωταγωνιστές μιλάνε στις συ-
σκευές τους κι αυτές ανταποκρίνονται άμεσα, όμως οι
λέξεις που διαβάζετε έχουν πληκτρολογηθεί. Το δε
virtual reality έχουμε πάψει πια να το περιμένουμε εδώ
και πολύ καιρό… Μήπως ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε
τα δικά μας replicators, τις συσκευές δημιουργίας αντι-
κειμένων που γνωρίσαμε στο Star Trek: The Next Generation; Κι
αν δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να παραγγείλουμε τσάι Earl Grey
όπως ο Captain Jean-Luc Picard, η αναπαραγωγή αντικειμένων εί-
ναι ήδη μία πραγματικότητα.
Ο όρος τρισδιάστατη εκτύπωση ακούγεται όλο και συχνότερα τα
τελευταία χρόνια. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως χάρη
σε αυτή βρισκόμαστε στο κατώφλι της τρίτης βιομηχανικής επανά-
στασης. Η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης τεχνολογίας σε σχέση με
τις περισσότερες εξελίξεις που φέρουν εντυπωσιακά ονόματα, εξά-
πτουν τη φαντασία μας και παραπέμπουν σε καταστάσεις science
fiction είναι απλή, όσο και σπάνια: Είναι τόσο τέλεια όσο ακούγεται.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Για τι ακριβώς πρόκειται λοιπόν; Με απλά λόγια, με τον όρο 3D
printing εννοούμε τη διαδικασία κατασκευής ενός τρισδιάστατου
στερεού, με βάση ένα αντίστοιχο ψηφιακό μοντέλο. Αναφέρεται επί-
σης και ως προσθετική κατασκευή (additive manufacturing) ώστε να
διαχωρίζεται από τις παραδοσιακές κατασκευαστικές τεχνικές που
βασίζονται στη διαμόρφωση του τελικού προϊόντος ύστερα από
αφαίρεση υλικού (τορνάρισμα, φρεζάρισμα, κοπή, διάτρηση κ.λπ.).
Στην τρισδιάστατη εκτύπωση, το αποτέλεσμα προκύπτει από τη συ-
νεχόμενη πρόσθεση διαδοχικών στρώσεων υλικού. Το υλικό που
χρησιμοποιείται διαφέρει ανάλογα με το μηχάνημα που διαθέτουμε
και φυσικά το προϊόν που θέλουμε να κατασκευάσουμε. Χαρακτηρι-
στικά αναφέρουμε τα παρακάτω: Πλαστικό ABS ή PLA, πολυαμίδιο,
τιτάνιο, ατσάλι, εποξική ρητίνη, κερί, πολυανθρακικό υλικό.
Αν και συχνά μας δίνεται η εντύπωση πως πρόκειται για καινούρ-
για τεχνολογία, η αλήθεια είναι πως η σύλληψή της χρονολογείται
το 1984. Τότε ήταν που ο Αμερικανός Charles W. Hull εφεύρε και
κατοχύρωσε την πατέντα της στερεολιθογραφίας (SLA), δηλαδή
της μεθόδου κατασκευής ενός αντικειμένου με «εκτύπωση» λε-
πτών στρώσεων. Οι διατάξεις που χρησιμοποιούνταν εκείνη την
εποχή για να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης
απείχαν, όπως είναι φυσικό, πολύ από τις σημερινές και έδιναν μέ-
τρια αποτελέσματα. Στην πατέντα του Hull, μία ισχυρή υπεριώδης
ακτίνα λέιζερ, καθοδηγούμενη από υπολογιστή, έπεφτε πάνω σε
φωτοπολυμερές υγρό στερεοποιώντας το. Το υγρό αυτό βρισκόταν
πάνω σε μία πλατφόρμα, η οποία ανέβαινε όσο χρειαζόταν κάθε
φορά που ολοκληρωνόταν η στερεοποίηση ενός στρώματος ώστε
να προχωρήσει στο επόμενο. Αφού ολοκληρωνόταν το στερεό, ξε-
πλενόταν με διαλυτικό υγρό και τοποθετούνταν σε φούρνο υπε-
ριώδους ακτινοβολίας ώστε να σκληρύνει. Αυτή η εξαιρετικά απλή
σε σύλληψη και υλοποίηση ιδέα χρησιμοποιείται με μικρές παραλ-
λαγές ακόμα και σήμερα από κάποιους τρισδιάστατους εκτυπωτές.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, αναπτύχθηκαν περισσότερες τε-
χνικές, όπως η εκλεκτική συμπύκνωση λέιζερ (Selective Laser
