63
PC Master
Sintering, SLS), που χρησιμοποιεί υλικό σε μορφή σκόνης αντί για
υγρό, και η σύντηξη διαδοχικών στρώσεων (Fused Deposition
Modelling, FDM), η οποία εναποθέτει μέσω μίας θερμαινόμενης κε-
φαλής τήγμα θερμοπλαστικού νήματος σε μορφή λεπτής ρευστής
ίνας που στερεοποιείται καθώς πέφτει η θερμοκρασία. Μαζί με τη
στερεολιθογραφία, αυτές είναι οι αρχές λειτουργίας στις οποίες
έχουν βασιστεί οι περισσότεροι τρισδιάστατοι εκτυπωτές που κυ-
κλοφορούν σήμερα.
Η πρώτη συσκευή SLA κατασκευάστηκε το 1992 από την εταιρεία
του Hull, που ονομάζεται 3D Systems. Η αρχή λειτουργίας της στη-
ριζόταν στη στερεολιθογραφία και μπορούσε να παράγει για πρώτη
φορά ιδιαίτερα πολύπλοκα στερεά σε λιγότερες από 24 ώρες. Το
κόστος παραγωγής ήταν ακόμα ιδιαίτερα υψηλό, αλλά είχε γίνει
ένα πολύ σημαντικό ξεκίνημα. Εντούτοις, το 3D printing αποτύγχα-
νε να ενθουσιάσει επιστήμονες και γραμμές παραγωγής για αρκετά
χρόνια. Το 1999, ερευνητές του Wake Forest Institute στη North
Carolina των Ηνωμένων Πολιτειών οραματίστηκαν μία πολύ διαφο-
ρετική χρήση των τρισδιάστατων εκτυπωτών. Για πρώτη φορά αν-
θρώπινα όργανα, φτιαγμένα από τα κύτταρα των ίδιων των ασθε-
νών, κατασκευάστηκαν με στερεοποίηση τρισδιάστατων ψηφιακών
μοντέλων, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στη βιοϊατρική τεχνολογία.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ένας μεγάλος αριθμός ερευνητών
αναγνώρισε τις εξαιρετικές προοπτικές που προσέφερε η τρισδιά-
στατη εκτύπωση, αφού τα μοσχεύματα που ήταν φτιαγμένα από
κύτταρα των ασθενών είχαν σαφώς μειωμένες πιθανότητες απόρρι-
ψης. Το 2002 το ίδιο ινστιτούτο παρουσίασε ένα πλήρως λειτουργι-
κό τεχνητό νεφρό. Στα χρόνια που ακολούθησαν, φτάσαμε στο ση-
μείο να δημιουργήσουμε ακόμα και αιμοφόρα αγγεία. Ο όρος που
χρησιμοποιείται για τις σχετικές συσκευές είναι βιοεκτυπωτές.
Μία ακόμα σημαντική χρονολογία για τη τρισδιάστατη εκτύπωση
ήταν το 2006, οπότε και ξεκίνησε η παραγωγή του πρώτη εκτυπω-
τή τεχνολογίας εκλεκτικής συμπύκνωσης λέιζερ. Το μεγάλο πλεο-
νέκτημα αυτού του μηχανήματος ήταν ότι μπορούσε να παράγει
στερεά που αποτελούνταν από περισσότερα από ένα υλικά. Επί-
σης, το κόστος παραγωγής των στερεών ήταν σαφώς χαμηλότερο,
κάτι που καθιστούσε για πρώτη φορά την επιλογή κατασκευής χι-
λιάδων διαφορετικών εξαρτημάτων προτιμητέα από τις παραδοσια-
κές μεθόδους παραγωγής. Το 2008 το RepRap Project, μία πρωτο-
βουλία του Dr Adrian Bower του Πανεπιστημίου του Bath της Αγ-
γλίας που αποσκοπούσε στην απελευθέρωση των διαδικασιών πα-
ραγωγής, παρουσίασε τον Darwin, έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή
που μπορούσε να παράγει τα περισσότερα από τα εξαρτήματά του,
δίνοντας τη δυνατότητα στον κόσμο να κατασκευάσει και να συ-
ναρμολογήσει περισσότερους εκτυπωτές σε τιμή κόστους.
Εξίσου σημαντικό ρόλο με αυτό των τεχνικών κατασκευής δια-
δραματίζει και ο σχεδιασμός του τρισδιάστατου μοντέλου που θέ-
λουμε να παράγουμε. Η διαδικασία περιγράφεται με το γενικό όρο
CAD (Computer Aided Design). Οποιοδήποτε σχεδιαστικό πρόγραμ-
μα μπορεί να δώσει μοντέλα τριών διαστάσεων σε αρχεία .cad ή
.
stl δύναται να χρησιμοποιηθεί για τρισδιάστατη εκτύπωση. Ο εκτυ-
Κάτι μας χρωστά η πραγματική ζωή,
αφού έχει μείνει αρκετά πίσω σε
σχέση με τις προσδοκίες που
γέννησε η επιστημονική φαντασία
των δύο τελευταίων αιώνων. Δεν
έχουμε ιπτάμενα αυτοκίνητα, ούτε
τη δυνατότητα να διακτινιστούμε.
Τα διαστημικά ταξίδια όχι μόνο δεν
έχουν μπει στην καθημερινότητά
μας, αλλά εγκαταλείπονται και οι
επανδρωμένες αποστολές. Ακόμα
σηκωνόμαστε μόνοι μας να
πάρουμε την μπίρα από το ψυγείο,
αφού η τύχη των οικιακών ρομπότ
που θα μας υπηρετούσαν
αγνοείται.
Του Άλκη Πολυράκη
Darwin, ο πρώτος printer που μπορούσε να τυπώσει τον εαυτό του.
