R
eview
117
PC Master
χωρίς πολλούς περιορισμούς. Με το τέλος
κάθε chapter κερδίζετε fame, το οποίο
λειτουργεί σαν experience points με κάθε
νέο level να ξεκλειδώνει μία ειδική επίθε-
ση. Πρέπει να σημειωθεί εδώ πως μερικές
από αυτές δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμες
αφού είναι κάπως αργές στην εκτέλεση.
Διατρέχετε τον κίνδυνο να σταματήσει το
combo meter και αυτό δεν είναι καθόλου
ιδανικό. Απαρατήρητα σχεδόν περνάνε
και τα charms, τα οποία δίνουν μερικά
buffs και μπορούν να ενεργοποιηθούν
δύο τη φορά, αλλά η απόκτησή τους
απαιτεί να παίξετε παλαιότερα chapters
και να καταφέρετε 3 υπο-αποστολές, κάτι
σαν achievements του τύπου «φάε αυ-
τούς τους φουκαράδες σε 1 λεπτό» ή «πέ-
τυχε x150 combo» κ.ο.κ. Για να λέμε και
την αλήθεια, το Foul Play, στις τέσσερις
ώρες που θα σας απασχολήσει, θα φτάσει
ένα σημείο όπου οι εχθροί σταματάνε να
είναι ενδιαφέροντες, λόγω της περιορι-
σμένης τους ποικιλίας όσον αφορά στο
gameplay. Υπάρχουν μικροί και ασήμαντοι
τυπάδες που έρχονται κατά πάνω σας ανά
δεκάδες, «τρίφυλλες ντουλάπες» που θέ-
λουν πολλές σφαλιάρες για να πέσουν,
ιπτάμενοι εχθροί που καταντούν λιγάκι
εκνευριστικοί και στο τέλος κάθε act
έχουμε ένα άρτια εκτελεσμένο boss
fight. Ικανοποιητικό roster αντιπάλων,
αλλά όχι τόσο ώστε ο παίκτης να παραμέ-
νει το ίδιο ενθουσιώδης για το παιχνίδι.
Μία μεγάλη προειδοποίηση: όπως όλα τα
παιχνίδια του είδους, έτσι και το Foul Play
σχεδιάστηκε ώστε να παίζεται με gamepad.
Αν δεν διαθέτετε ένα, τότε μη φοβάστε,
καθώς τα controls και για τους δύο παίκτες
(
flashback σε επικές co-op φάσεις με
MAME…) είναι πλήρως rebindable. Προσο-
χή όμως στις τενοντίτιδες!
dEMON huNTER
ExTRAORdiNAiRE!
Αν το gameplay του Foul Play δεν σας
τραβήξει, θα το κάνει ο αισθητικός το-
μέας του παιχνιδιού. Όπως είπαμε και ξα-
ναείπαμε, το Foul Play είναι ένα θεατρικό,
οπότε και το παιχνίδι πρέπει να μοιάζει με
σκηνή. Δεν πιστεύω ότι έχω ξαναδεί πα-
ρόμοιο πράγμα σε κανένα παιχνίδι.
Τα κεφάλια του ανυπόμονου κοι-
νού πιάνουν αρκετά μεγάλο (και
αρχικά εκνευριστικό) μέρος της
σκηνής, αλλά θα τους συνηθίσετε
αρκετά γρήγορα. Καθώς μετακινεί-
στε εμπρός, θα δείτε τον επιστάτη
να κάνει μερικές αναπάντεχες on-stage
cameos, κομπάρσους να απομακρύνονται
άτσαλα από τη σκηνή όταν τελειώνει ο
ρόλος τους και τα σκηνικά να αλλάζουν
σε πραγματικό χρόνο! Δυστυχώς, λείπει
οποιασδήποτε μορφής voice-acting από
το παιχνίδι – πιστεύω θα ήταν μία τρομερή
προσθήκη, αν εκτελούνταν σωστά βεβαί-
ως. Το τελευταίο παράπονο που έχω από
τον τεχνικό τομέα είναι το… «ψόφιο» και
έρημο multiplayer κομμάτι. Δεν υπάρχει
lobby ούτε για δείγμα (στάθηκα εξαιρετι-
κά άτυχος εκεί), ενώ δεν μπορώ να πιστο-
ποιήσω αν το co-op μέσω invites δουλεύ-
ει όπως πρέπει.
Με ένα απλό αλλά αποτελεσματικό
fighting system, με καλοδουλεμένα καρ-
τουνίστικα γραφικά και πετυχημένο σκη-
νικό, το Foul Play βγαίνει με φόρα στο
σανίδι, εντυπωσιάζοντας το απαι-
τητικό κοινό. Αν θέλετε
να ελευθερώσετε
το βίαιο θεατρίνο
που κρύβετε μέσα
σας, αναζητήστε
το Foul Play αμέ-
σως. Break a
(
many)
leg(s)!
I say, Count Notferatu shall meet his maker in
a moment’s time!
Bearicorn. Ο αληθινός εφιάλτης μου.
Με μπέρδεψαν με τον Monopoly man και απαιτούσαν τα ακίνητά τους πίσω!
To Foul Play
σχεδιάστηκε
ώστε να παίζεται
με gamepads.
81
%
ΘΕΤΙΚΑ-ΑΡΝΗΤΙΚΑ
•
Απλή, ανόθευτη arcade beat ’em up
δράση
•
Οι δύο πρωταγωνιστές τα σπάνε
•
Γραφικά που αποδίδουν αρκετά
πιστά την on-stage εμπειρία
•
Άφαντο multiplayer
•
Προτείνεται η χρήση ενός gamepad
n
Είδος:
2
d beat ’em up
n
Ανάπτυξη:
Mediatonic
n
Έκδοση:
Devolver Digital
n
Διάθεση:
Steam
n
Τιμή:
€
14,99
n
Επίσημο Web site:
n
Ελάχιστες απαιτήσεις:
Windows XP SP3, 3Ghz Intel ή AMD, 2Gb Ram, GeForce 6200/ATI Radeon X600,
An appreciation of the fine arts and a bit of unbridled enthusiasm!
n
Multiplayer:
Co-op για δύο παίκτες
n
Επιρροές:
Αρχαιολογικές περιπέτειες βικτoριανής εποχής
n
Εναλλακτικές προτάσεις:
Shank, Mark of the Ninja, Castle Crashers
