R
eview
PC Master
116
I
say, δεν έχουμε φτάσει ως τα αυτιά
από 2d brawlers; Δεν λέω, όμορφα
και ωραία παιχνιδάκια, αλλά φτάνει
πια το copy-paste, ρε παιδιά! Βάλτε
κάτι διαφορετικό στα games σας,
πάψτε πια με τα 80’s, 8-bit, είμαι-ρε-
τρό-και-γουστάρω γραφικά και πρωτοτυ-
πήστε. Γιατί δεν τοποθετείτε τους παίκτες
σε μία θεατρική παράσταση; Όπως κάνει
και το Foul Play της Mediatonic. Ναι, καλά
διαβάσατε. Θεατρική παράσταση.
Beat ’em up. 2d. Ας ξεκαθαρίσουμε τα
πράγματα λιγάκι.
GEAR uP, Old ChAP!
O βαρόνος Sebastian Dashforth και το
δεξί του χέρι ο Scampwick πρωταγωνι-
στούν σε μία παράσταση. Φυσικά, δεν
πρόκειται για δύο τυχαίους ηθοποιούς
που υποδύονται τις δύο φιγούρες, αλλά
είναι οι Baron Dashforth και Scampwick.
Βρίσκονται εκεί για να αφηγηθούν τις πε-
ριπέτειές τους ως κυνηγοί δαιμόνων. Οπ,
με συγχωρείτε. Όταν λέω «αφηγηθούν»,
εννοώ να διαδραματίσουν για το θεατρικό
κοινό τους τις τρελές περιπέτειές τους.
Αυτές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, πο-
λύ ξύλο, έξυπνες ατάκες, ανθυγιεινές πο-
σότητες ευγένειας και καθωσπρεπισμού
στο πρόσωπο των δαιμονικών οντοτήτων
που θα αντιμετωπίσουν και απίστευτα μη-
ρεαλιστικά production values και special
effects. Οι δύο χαρακτήρες, οι οποίοι μπο-
ρούν να παιχτούν από δύο φιλαράκια μέ-
σω on-line ή local coop (αν παίζετε single-
player, θα χειρίζεστε μονάχα τον
Dashforth), μέσω παραδοσιακών 2d
brawler μηχανισμών, θα κινούνται από τα
αριστερά στα δεξιά της φαινομενικά ατέ-
λειωτης σκηνής και θα πλακώνουν στο
ξύλο τους κομπάρσους που θα υποδύο-
νται τους εχθρούς των πρωταγωνιστών.
Δεν λέω, κάπως πρέπει να βγάλεις και
εσύ τα προς το ζην, αλλά το να τρως ξύ-
λο από τον Dashforth και τον Scampwick
δεν είναι απλή υπόθεση. Οι πρωταγωνι-
στές μοιράζονται τις ίδιες ακριβώς κινή-
σεις και αυτές περιλαμβάνουν block, light
και heavy attacks, με τις δεύτερες να ση-
κώνουν τους εχθρούς στον αέρα, από
όπου μπορούν να φάνε ακόμα περισσότε-
ρο ξύλο και μετά να σταλούν με τα
μούτρα πάνω στους άτυχους συνερ-
γάτες τους. Το Foul Play είναι από τα
καλά 2d beat ’em ups. Το spam επιθέ-
σεων υπάρχει σε μεγάλο βαθμό, αλ-
λά κάθε σας επίθεση σας δίνει ξεκά-
θαρο feedback και έτσι το παιχνίδι
είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό. Δεν
υπάρχει πολλή στρατηγική και αυτό
είναι μια χαρά. Κανένας δεν θέλει
ένα game με ανυπάκουα controls και
«
χλιαρές» επιθέσεις και αυτά δεν θα τα
βρείτε στο Foul Play.
Health bars δεν υπάρχουν πουθενά,
ενώ οι Dashforth και Scampwick δεν πε-
θαίνουν ποτέ. Αντ’ αυτού, υπάρχει ένα
mood-o-meter. Μην ξεχνάτε το κοινό που
έχει καρφωμένο το βλέμμα του πάνω σας
και καταλαμβάνει το 20% της οθόνης! Αν
αποτύχετε να διατηρήσετε υψηλό combo,
τότε οι αντιδράσεις τους θα είναι υποτο-
νικές, ενώ αν τρώτε ξύλο συνέχεια, θα
φάτε άπειρη «γιούχα» και θα πέσει η αυ-
λαία! Όσο αποφεύγετε το damage και
φτιάχνετε combos τόσο πιο πολύ θα σας
λατρέψουν και το σκορ σας θα εκτινα-
χθεί. Εν ολίγοις, το να χάσετε στο Foul
Play είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, αφού
το παιχνίδι είναι έτσι κατασκευασμένο για
να προσφέρει ανόθευτη arcade δράση
FOUL PLAY
Λυκάνθρωποι. Something is amiss…
Ύστερα από κάθε level, διαβάστε το Journal
του Dashforth, αν θέλετε το lore fixάκι σας.
Ουστ, ρε, ρεζίλι μας κάνεις!
Always expect foul play…
Του Βασίλη «Bilaros» Κασαπίδη, Esquire
PERFORMANCE
REPORT
ΤΟ ΤΡΕΞΑΜΕ ΣΕ:
Intel Core 2 Duo E8400 3GHz, 2xRadeon
HD 4870, 4GB RAM, Windows Vista 32-bit
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ:
Το Foul Play ενθουσίασε τους απαντα-
χού benchmark κριτές με την άψογη ερ-
μηνεία του στο έργο με τίτλο «60FPS: A
Bug-less Tale»!
