Apo208:
Εγώ πρώτος θα παραδεχτώ ότι
είμαι παμφάγος gamer, αλλά ένα είναι το
είδος που δεν φεύγει ποτέ από το μενού
μου.
Bilaros:
Λοιπόν, εδώ χαλάνε φιλίες και
δημιουργούνται έχθρες, choose thy words
with care...
Apo208:
FPS εννοείται. Απλά γιατί μπαί-
νεις στο ρόλο του χαρακτήρα. Τα μεγαλύ-
τερα παιχνίδια που εδώ και χρόνια βγάζουν
sequels είναι FPS (COD, Battlefield), τα πιο
ατμοσφαιρικά που έχω παίξει ever είναι
FPS, (S.T.A.L.K.E.R. & Metro). Αλλά το μεγα-
λύτερο προσόν είναι το ότι παίζεις σε πρώ-
το πρόσωπο, μπαίνεις μέσα στο game, ο
χαρακτήρας είσαι εσύ.
Bilaros:
10/10,
approved.
Maladroid:
Σε πρώτο πρόσωπο παίζεις κι
άλλα παιχνίδια, π.χ. Adventures και RPGs.
Κι από πότε η εμπορικότητα μίας σειράς
αποτελεί εχέγγυο ποιότητας;
Alkis:
Αποστόλη, ελπίζω να εννοείς
Frames Per Second, αλλιώς τρολάρεις...
Bilaros:
FPS= Fapes per Second.
Alkis:
Καλά, απ’ όλα τα είδη του Θεούλη,
στα FPS σού φαίνεται να μπαίνεις στο ρόλο
του χαρακτήρα;
Apo208:
Oh yeah!
Alkis:
Στα FPS είσαι ένα όπλο, όχι ένας
χαρακτήρας!
Bilaros:
Μοναδική μου αντίρρηση είναι
ότι σε πολλά FPS η εμπειρία είναι scripted
και μόνο η σωστή στόχευση επιφέρει τις
εξελίξεις που θέλει ο developer να προκα-
λέσεις. Κατά τα άλλα είναι αρκετά solid ως
genre.
Maladroid:
Εγώ πάλι στα FPS, μόνο και
μόνο επειδή είμαι οπλισμένος σαν αστα-
κός, μπαίνω εξαρχής σε μία συνθήκη όπου
αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι παίζω παιχνίδι
κι όχι κάτι το οποίο –υπό συνθήκες έστω–
εξομοιώνει μία κατάσταση που θα μπορού-
σε να μου συμβεί στην πραγματική ζωή.
Δεν λέω ότι τα FPS είναι άσχημα παιχνίδια,
αλλά ότι τα θετικά τους είναι άλλα και όχι ο
ρεαλισμός, imo.
Apo208:
Αν κάποιος θέλει πραγματικά να
μπει στο πετσί του ρόλου και να είναι ο χα-
ρακτήρας, παίζει ένα Sims και τελειώνει η
υπόθεση.
Zok:
Επειδή βγάζουν όλοι δαυλούς και
δικράνια, ένα έχω να πω: Κανένα είδος
game δεν είναι αρκετά καλό, για αυτό βλέ-
πουμε συνέχεια υβριδικά παιχνίδια. Πιστεύ-
ετε ότι η δική σας καθαρόαιμη προσέγγιση
μπορεί να αντέξει στο χρόνο;
PC Master
136
ΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ GAME ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, Ε; ΠΟΙΟ;
Όσο περνούν τα χρόνια, τα games μεταλλάσσονται διαρκώς, αλιεύοντας στοιχεία από ένα
κοινό gene pool χαρακτηριστικών, που άλλοτε δημιουργεί νέα, ισχυρότερα είδη κατάλληλα
να επιβιώσουν στην αδυσώπητη σύγχρονη αγορά, άλλοτε πειραματικά prototypes με μικρό
κύκλο ζωής κι άλλοτε οδηγεί σε τερατογενέσεις. Το σίγουρο είναι ότι με τη σύγκλιση των
ειδών αλλά και τη φιλικότητα των παιχνιδιών προς τους αμύητους, οι περισσότεροι έχουμε
κατά καιρούς δοκιμάσει αρκετά από τα εδέσματα του gaming μπουφέ και σπανίως
περιοριζόμαστε σε ένα συγκεκριμένο μενού. Όμως, όσα διαφορετικά games κι αν περνούν
από τον ουρανίσκο μας, υπάρχει συνήθως εκείνο που νοσταλγούμε να γευτούμε ξανά και
ξανά και δεν βαριόμαστε να το καταναλώνουμε πέντε ημέρες την εβδομάδα.
Τέτοια στιγμιότυπα ομολογουμένως δύσκολο να βρεις σε άλλο genre.
Μωρέ, καλή η πληθώρα δραστηριοτήτων αλλά
μήπως κάποια στιγμή χάνουν το νόημά τους;
