PC Master
42
Το φαινόμενο των «interactive movies» έχει
εισχωρήσει για τα καλά στο λεξικό των video
games. Αφενός μεν η τεχνολογία το επιτρέπει
και αφετέρου η βιομηχανία το αποζητά. Παρ’
όλα αυτά, η διαφορά ενός τίτλου
κινηματογραφικών προδιαγραφών από μία
ολοκληρωμένη κινηματογραφική παραγωγή
είναι σαφώς μεγάλη (και καλά κάνει!). Έτσι
λοιπόν, πολλές είναι οι ταινίες οι οποίες είχαν
πηγή έμπνευσης κάποιους blockbuster τίτλους
παιχνιδιών.
Της Μαρίλης «Fairy» Νίκολη
Π
ίσω στη χρυσή εποχή των ’80s-’90s, οι κινημα-
τογραφικές μεταφορές των games έμοιαζαν αρ-
κετά εντυπωσιακές, παρ’ όλη την cult διάθεση
που τις χαρακτήριζε. Οι 8-bit ήρωες μεταμορ-
φώνονταν σε αιθέριες (και μη) υπάρξεις, το σε-
νάριο ήταν κομμένο και ραμμένο στις προτιμή-
σεις των fans του παιχνιδιού, ενώ η αίσθηση του ρεαλισμού
έδινε μία νέα πνοή στο 2D τίτλο. Σήμερα είναι λίγο διαφορετι-
κά τα πράγματα, αφού υπάρχουν τα αδαμάντινα εργαλεία,
όπως οι Unreal Engine, IW, Cryengine και άλλες παρόμοιες μη-
χανές γραφικών, οι οποίες αποτυπώνουν άκρως ρεαλιστικά κά-
θε επιθυμία των developers. Έτσι, το έργο του σκηνοθέτη μίας
αντίστοιχης ταινίας γίνεται όλο και πιο δύσκολο, αφού τα γρα-
φικά και ο ρεαλισμός δεν θα αποτελέσουν πόλο έλξης για τα
διψασμένα μάτια των gamers.
Βέβαια, μέσα σε όλες αυτές τις κινηματογραφικές μεταφο-
ρές που έχουν βασιστεί σε τίτλους αγαπημένων βιντεοπαιχνι-
διών, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι υποψηφιότητες για το
«
χρυσό βατόμουρο». Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι ένα μεγάλο
μέρος αυτών των παραγωγών συνδέεται άμεσα με το όνομα
«
Uwe Boll» (Alone in the Dark II, Far Cry, BloodRayne και άλ-
λους σκουπιδο-τίτλους).
