R
eview
PC Master
100
είναι η «σωστή» σε σχέση με εκείνη που
είδαν οι υπόλοιποι παίκτες, ψευδαίσθηση
που δυστυχώς διαλύεται σχετικά εύκολα
άπαξ και αποφασίσει να δοκιμάσει εναλ-
λακτικά playthroughs.
Παρ’ ότι απαρτίζεται από developers
εξοικειωμένους με τη φόρμουλα των κλα-
σικών adventures, η Telltale έχει ουσια-
στικά εγκαταλείψει πλήρως το στοιχείο
των puzzles στα πρόσφατα παιχνίδια της.
Κι αν στο The Walking Dead υπήρχε η δια-
κριτική παρουσία του inventory και μερι-
κών απλών γρίφων εξερεύνησης, εδώ το
στοιχείο αυτό έχει ουσιαστικά εξαλειφθεί
πλήρως, τάση που διαφάνηκε κι από το
ενδιάμεσο DLC του Walking Dead, 400
Days. Αντίθετα, ο παίκτης καλείται κάθε
τόσο να επιλέγει κάτω από πίεση χρόνου
τις σωστές ατάκες σύμφωνα με το ένστι-
κτο, την αντίληψη και την ιδιοσυγκρασία
του, να φέρνει σε πέρας μια σειρά από
σχετικά εύκολα QTEs (κυνηγητά και μά-
χες) και πότε-πότε να εξερευνά το χώρο
κάνοντας κλικ στα σημεία ενδιαφέρο-
ντος, διαδικασία που θυμίζει το παραδο-
σιακό gameplay των adventures αλλά
δεν περιλαμβάνει κανένα ίχνος πρόκλη-
σης. Εκείνο που απομένει είναι μία απο-
λύτως κατευθυνόμενη, οριακά interactive
εμπειρία με τον παίκτη σε ρόλο περισσό-
τερο θεατή και λιγότερο υποκινητή των –
αναπόφευκτων– εξελίξεων, μέθοδος που
ευνοεί το ρευστό storytelling και τον κα-
ταιγιστικό ρυθμό αλλά σχεδόν περιφρονεί
τον όρο «gameplay».
ΒΡΟΜΑΕΙ Η ΑΝΑΣΑ ΑΠ’ ΤΑ
ΤΣΙΓΑΡΑ...
Ήδη από τα πρώτα screenshots που εί-
χαν διαρρεύσει, αλλά και έχοντας απο-
λαύσει τη δουλειά της εταιρείας στη cel-
shaded μεταφορά του Walking Dead στις
οθόνες μας, δεν είχαμε καμιά αμφιβολία
ότι το καλιφορνέζικο στούντιο θα τα κα-
τάφερνε άψογα στο εικαστικό. Πράγματι,
οι νέον χρωματισμοί, τα έντονα κοντρά-
στ, οι καλοδουλεμένοι χαρακτήρες και
το ομαλό animation δίνουν ζωή σε ένα
ούτως ή άλλως πανέμορφο κόμικ και
αποδεικνύουν για άλλη μία φορά ότι η
μετάβαση από το ένα μέσο στο άλλο εί-
ναι κάτι παραπάνω από θεμιτή όταν γίνε-
ται από έμπειρα και ικανά χέρια. Πολύ
καλό και το lip-sync που συμβάλλει τα
μέγιστα στην αληθοφάνεια των ερμηνει-
ών και ενισχύει την απαράμιλλη κινημα-
τογραφικότητα της αφήγησης, τομέας
στον οποίο έχει δοθεί για άλλη μία φορά
ιδιαίτερη προσοχή από την Telltale. Η
αλήθεια είναι, πάντως, ότι παρά την αμέ-
ριστη εμπιστοσύνη που έδειξαν οι
developers στην εκφραστικότητα των 3D
μοντέλων τους, εκείνα ενίοτε τους προ-
δίδουν, με ορισμένες σιωπές ή γκριμά-
τσες να αδυνατούν να μεταφέρουν πλή-
ρως το νόημα που θα έπρεπε, καθιστώ-
ντας ορισμένους διαλόγους ελαφρώς άρ-
ρυθμους παρά το προσεγμένο γράψιμο.
Γενικά η οικονομία του κειμένου και η
πυκνότητα του σεναρίου βρίσκονται σε
υψηλά επίπεδα, με σωστό ρυθμό,
πλούσια σκιαγράφηση των χα-
ρακτήρων και σωστή ισορροπία
χιούμορ και δράματος. Όσο
για τον Bigby, η αξύριστη φά-
τσα, το ατημέλητο look, η
φυσικότητα με την οποία
ποζάρει κρατώντας τσιγά-
ρο και ο αθεράπευτος κυ-
νισμός του τον καθιστούν
ένα γοητευτικό κράμα
σκληροτράχηλου νουάρ
ντετέκτιβ του ’50 και
απρόθυμου προστάτη των
αδυνάτων, με το βεβαρη-
μένο ποινικό μητρώο της
προηγούμενης ζωής του να
τον στοιχειώνει ακόμα. Από
την άλλη, έχοντας διαβάσει τα
πρώτα πέντε άλμπουμ της σει-
ράς, βρήκα κάπως άστοχη την
απεικόνιση του δεύτερου σημαντι-
κότερου χαρακτήρα του παιχνιδιού, της
Snow White. Στο κόμικ (ως εκεί που διά-
βασα έστω) εμφανιζόταν ως ένας πολύ
δυναμικός χαρακτήρας, με ίσες δόσεις
πυγμής και θηλυκότητας, ενώ η εκδοχή
της στο Wolf Among Us φλερτάρει πε-
ρισσότερο με το στερεότυπο της συνε-
σταλμένης και αγχώδους κοπέλας που
δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των ευ-
θυνών της χωρίς τη βοήθεια ενός στιβα-
ρού άντρα. Ενδεχομένως τα πρώτα άλ-
μπουμ να μην ήταν απόλυτα ενδεικτικά
του χαρακτήρα ή ο ρόλος που της επιφυ-
λάσσει η Telltale στο παιχνίδι να απαι-
τούσε αυτή την αλλαγή, ωστόσο δεν
παύει να ξενίζει. Ευκαιρία εδώ να σημει-
ώσω ότι βρήκα ελαφρώς ατυχές και το
γεγονός ότι οι φωνές της Snow White,
της Πεντάμορφης και της Faith μοιάζουν
αρκετά μεταξύ τους σε ύφος και χροιά
Ως Σερίφης της Fabletown πρέπει να μάθεις
να ζεις με τις επιλογές σου.
Αυτός, αυτή και τα μυστήρια.
Ο σκανδαλιάρης Bufkin εκτελεί χρέη βιβλιοθηκάριου στα γραφεία διοίκησης.
