R
eview
107
PC Master
σμός είναι έτσι φτιαγμένος που περισσότε-
ρο θυμίζει browser-based παιχνίδι παρά
ολοκληρωμένο release: δεξιά κι αριστερά
του Gomo εμφανίζονται βελάκια και πατώ-
ντας τα με το ποντίκι εκείνος περπατάει μία
προκαθορισμένη απόσταση προς την κα-
τεύθυνση που επιλέξαμε. Αν υπάρχει δίπλα
του κάποιο αντικείμενο, μοχλός, πόρτα
κ.λπ., ο κέρσορας γίνεται ένα σπειροειδές
βέλος και πατώντας το θα συμβεί ό,τι είναι
να συμβεί. Το 85% των γρίφων που συνα-
ντάμε στο παιχνίδι είναι είτε απλούστατα
interactions και εφαρμογές αντικειμένων
που βρήκαμε παραδίπλα από το σημείο
χρήσης τους είτε εμπίπτουν στην κατηγο-
ρία των puzzles απλής λογικής και παρατη-
ρητικότητας που θα μπορούσε να λύσει κι
ένα οχτάχρονο παιδί. Υπάρχουν και μία-δύο
πιο σύνθετες περιπτώσεις που θα σας πά-
ρουν μερικά λεπτά παραπάνω, χωρίς, πά-
ντως, να προσφέρουν καμιά φοβερή πρό-
κληση (εξαιρείται το εκνευριστικό slider).
Το μοναδικό που σώζει ή έστω προσπαθεί
να σώσει το Gomo από την απόλυτη μετριό-
τητα είναι το ιδιαίτερο art direction, που θυ-
μίζει αρκετά τις πρώιμες δημιουργίες του
Tim Burton και αναδεικνύει άψογα το θεο-
πάλαβο κόσμο του παιχνιδιού. Οι σχεδια-
στές έχουν επιδείξει αξιέπαινο ζήλο και με-
ράκι στην κατασκευή του σουρεάλ μίνι σύ-
μπαντος όπου ζει ο λακωνικός μας φίλος
(
ομιλίες μην ψάχνετε – το Gomo είναι της
σχολής Amanita all the way) και είναι πραγ-
ματικά κρίμα που πολλές από τις λεπτομέ-
ρειες του περιβάλλοντος ή και ολόκληρες
οθόνες περνάνε απαρατήρητες από τον παί-
κτη, είτε επειδή εμφανίζονται φευγαλέα, εί-
τε επειδή αποτελούν απλώς ενδιάμεσους
σταθμούς στη διαδρομή του με ελάχιστο ή
καθόλου interaction. Πέρα από τις σουρεάλ
γκάφες και τα μονίμως διασκεδαστικά τσαλί-
μια του πρωταγωνιστή, πάντως, βρήκα αρ-
κετά επιτυχημένη την πιρουέτα αλά Matrix
με την οποία αποφεύγει ένα κοτρόνι, καθώς
και όλο το κομμάτι-φόρο τιμής στο War of
the Worlds, που δεν βγάζει κανένα νόημα
αλλά τουλάχιστον έχει πλάκα.
Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΚΕΥ
Νομίζω το μεγαλύτερο πρόβλημα του
Gomo είναι ότι δεν κάνει κάτι για να μην το
βαρεθείς και το ξεχάσεις γρήγορα. Ο κό-
σμος του είναι όμορφος αλλά άψυχος και
δεν σ’ αφήνει να πειραματιστείς μαζί του. Η
μουσική έχει μία ευχάριστη μα συνηθισμένη
αντισυμβατικότητα που γρήγορα αρχίζει να
περνάει απαρατήρητη και οι γρίφοι τις πε-
ρισσότερες φορές μοιάζουν με χάσιμο χρό-
νου εξαιτίας της μηδενικής πρόκλησης και
της τετριμμένης φύσης τους. Μένουν μόνο
η αναρχίζουσα, σουρεαλιστική διάθεση, το
διάσπαρτο χιούμορ και τα πληθωρικά –μέσα
στην απλότητά τους– visuals, που δίνουν
μία νότα διαφορετικότητας στο, κατά τα άλ-
λα, άχρωμο Gomo. Σε περίπτωση που αγα-
πάτε με τρελό πάθος την υποκατηγορία των
πειραματικών αυτών adventures αλληλεπί-
δρασης και έχετε ήδη εξαντλήσει ολόκληρο
το –μικρό– κατάλογο της Amanita (συμπερι-
λαμβανομένων των Feed the Head και
Windosill, δεν θέλω τεμπελιές!), ίσως αξίζει
να ρίξετε μία ματιά στο Gomo, αν το πετύ-
χετε σε προσφορά. Αλλά κρατήστε μικρό
καλάθι και ανοιχτό μυαλό, μήπως και κατα-
φέρει να σας χαρίσει ένα προσωρινό χαμό-
γελο για τη μιάμιση-δύο ώρες που θα σας
πάρει να το τερματίσετε και για τα είκοσι
λεπτά μετά που ακόμα θα το θυμάστε.
Άλλος ένας γρίφος που μου πήρε εφτά αγω-
νιώδη δευτερόλεπτα να τον λύσω.
Όχι εντάξει, αυτός μου πήρε αρκετά παραπάνω.
Orson Welles approves of this reference.
Αν και δεν υπάρχει η
παραμικρή συνοχή στα
όσα συμβαίνουν,
εντούτοις τα γουστόζικα
visuals και η
χιουμοριστική διάθεση
δίνουν λίγο χρώμα στην
περιπλάνησή μας.
57
%
ΘΕΤΙΚΑ-ΑΡΝΗΤΙΚΑ
•
Χαριτωμένα γραφικά και ήχος
•
Σουρεαλιστική ατμόσφαιρα
• 1-2
αξιοπρεπή puzzles
•
Τι; Θέλατε και σενάριο;
•
Ανέμπνευστα κι «εγκάθετα» puzzles-
εμπόδια
•
Μικροσκοπικό
•
Αδιάφορο σαν εμπειρία
n
Είδος:
Point & click Adventure
n
Έκδοση:
Daedalic Entertainment
n
Ανάπτυξη:
Fishcow Studio
n
Διάθεση:
Steam
n
Τιμή:
€
8
n
Ελάχιστες απαιτήσεις:
Μονοπύρηνος στο 1.6GHz,
1
GB RAM, 300MB χώρο στο σκληρό, Windows XP ή νεότερα
n
Multiplayer:
Όχι
n
Επίσημο Web site:
n
Επιρροές:
Tim Burton, τα παιχνίδια της Amanita
n
Εναλλακτικές επιλογές:
Samorost 1 & 2, Machinarium, The Tiny Bang Story, Botanicula
