αντικειμένων και υπηρεσιών, αλλά αληθι-
νοί άνθρωποι τους οποίους νοιαζόμαστε
και συμπονούμε. Στο Diablo, οι χαρακτή-
ρες που χειριζόμαστε δεν είναι κουκλάκια
που τα ντύνουμε και τα κουνάμε αυτάρε-
σκα εδώ και εκεί, αλλά κανονικές fantasy
προεκτάσεις του εαυτού μας! Πόσοι «κλώ-
νοι» του Diablo, ανά τα χρόνια, μπορούν
να ισχυριστούν ότι έχουν πετύχει έστω
και ένα μέρος των παραπάνω;
Για τη μουσική τι να πει κανείς, που να
μην έχει ειπωθεί; Την ακούω γράφοντας
αυτές τις γραμμές και είναι όπως τότε: η
αινιγματική ηρεμία του Tristram και η
κτηνωδία των μπουντρουμιών ζωντανεύ-
ουν για άλλη μία φορά μέσω των διαχρο-
νικών συνθέσεων του Matt Uelmen. Απί-
στευτη προσθήκη στο σύμπαν του παιχνι-
διού ήταν το συμπληρωματικό Hellfire
που εκδόθηκε υπό την αιγίδα της αθάνα-
της Sierra. Εκείνος ο Monk ήταν μία θαυ-
μάσια νέα παρουσία για το πάνθεο των
αρχικών ηρώων (Warrior, Rogue, Sorcer-
er) και δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από αυ-
τούς. Φυσικά και δεν ξεχνώ τις «κρυφές»
κλάσεις του βάρβαρου και του βάρδου
που έρχονταν μαζί με το Hellifire, απλώς
αυτές είχαν το «θεματάκι» ότι χρησιμοποι-
ούσαν τις μορφές των Warrior και Rogue
αντίστοιχα. Και τι δεν θα έδινα για να
έβλεπα έναν βάρβαρο με την τεχνοτροπία
των γραφικών του Diablo!
Ατσάλι, κυρίες και κύριοι! Ατσάλι! Πόσοι
και πόσοι έχουν πεθάνει και έχουν σκοτώ-
σει, έχουν πονέσει και έχουν δώσει πόνο,
πάνω στον αγώνα τους να κατανοήσουν
τη φύση και τα μυστικά αυτού του θεό-
σταλτου υλικού. Μετά από τόσα χρόνια,
το Diablo παραμένει μία ανυπέρβλητη επι-
κή ελεγεία, άμεσα συνυφασμένη με τη φι-
λοσοφία του Ατσαλιού. Με άνεση, το πιο
«
True» παιχνίδι της τριλογίας. Diablo για
πάντα! Ή όπως λέει και ένα shrine του
παιχνιδιού: «Time cannot diminish the
power of steel». Πόσο αλήθεια!
PC
Unleash the Beast!
