PC Master
14
Π
ριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το
Shadow Warrior, το οποίο, εκτός
από την καταιγιστική δράση και την
κάφρικη old-school-ίλα που μας χάρισε
απλόχερα, διέθετε έναν από τους αρτιότε-
ρους melee μηχανισμούς μάχης που έχου-
με δει σε FPS, εκφραζόμενο μέσα από την
κατάνα-μπαλτά του πρωταγωνιστή Lo
Wang. Το συγκεκριμένο παιχνίδι με έκανε
πάλι να σκεφτώ το κατά πόσο θα μπορού-
σαν τα First-Person Shooters να ξεφύγουν
από τα όρια που τους προσδίδει ο χαρα-
κτηρισμός «Shooters» και να συμπεριλά-
βουν τόσο melee στοιχεία που θα παραπέ-
μπουν σε beat-em ups όσο και γενικότε-
ρους action μηχανισμούς. Για να μελετή-
σουμε ένα τέτοιο θέμα, φυσικά και πρέπει
να δούμε τι βήματα έχουν γίνει σε αυτό
τον τομέα από διάφορα FPS που κατά και-
ρούς θέλησαν να ξεφύγουν από το στά-
νταρ ανελέητο «πιστολίδι».
Όπως καταλαβαίνετε, δεν μιλάμε για
απλά melee όπλα της κατηγορίας «το 1
στο πληκτρολόγιο», όπως τα μαχαίρια στα
μοντέρνα multiplayer FPS, παρ’ όλο που
ορισμένα από αυτά είναι εμβληματικά
–
βλέπε πριόνι στο Doom, crowbar στο
Half-Life– ούτε για περιπτώσεις με quick-
time events και scripted stealth kills όπως
είδαμε στο Far Cry 3 ή σε games για κον-
σόλες όπως το Killzone. Σκοπός είναι να
θυμηθούμε δημιουργίες που προσέφεραν
κάτι πιο εξεζητημένο.
Ένα παιχνίδι που ενσωμάτωσε πολύ
όμορφα ένα κάπως πιο ψαγμένο melee
στο κατά τα άλλα πλούσιο gunplay του
ήταν το F.E.A.R. Μέσα σε έναν bullet-time
χαμό από σφαίρες, εκρήξεις και παλούκια
από το Penetrator, ο χαρακτήρας σας μπο-
ρούσε να εκτελέσει με γατίσια ευελιξία
ιπτάμενες ή γυριστές κλοτσιές και άλλες
φονικές κινήσεις. Μιλάμε για ένα αρκετά
πιο βαθύ σύστημα από το μέσο FPS, με
ωραία τοποθέτηση της κάμερας, που έδινε
ένα πολύ δυναμικό και εντυπωσιακό απο-
τέλεσμα. Αν θέλετε κάτι πιο ωμό και με
παλαιάς κοπής beat ‘em up αισθητική, θα
πάμε στα δύο The Chronicles of Riddick,
τα Escape from Butcher Bay και Assault on
Dark Athena, αλλά και στο Condemned:
Criminal Origins. Βίαια χτυπήματα, άμυνες
και… fatalities, με gameplay κομμένο και
ραμμένο σε melee μέτρα και σταθμά. Το
παραπάνω στυλ σίγουρα το εξέλιξε η σει-
ρά Dead Island, με τα ragdoll physics των
ζόμπι να τα καθιστούν τους ιδανικούς στό-
χους για ανελέητο μακέλεμα, στο μοναδι-
κό ίσως παιχνίδι που αποθαρρύνει τον παί-
κτη από το να χρησιμοποιεί όπλα. Επίσης,
ποιος θυμάται το Bulletstorm; Με το σύ-
στημα skillshot να ανταμείβει τη φαντασία
μας, τα κλοτσίδια στα... καρύδια και το μο-
ναδικό ενεργειακό λάσο;
Αν πάμε σε αμιγώς brawler μονοπάτια,
τότε θα πρέπει να αναφέρουμε τα δύο
–
τουλάχιστον ανισόρροπα– Zeno Clash.
Πιο... ξυλίκι δεν γίνεται, καθώς το melee
σύστημα μάχης τους είναι ενδεχομένως
από τα πιο εξελιγμένα που «παίζουν», με
πολλές κινήσεις (uppercuts, γυριστά χτυ-
πήματα, λαβές) και επιλογές. Σε sword
and sorcery θεματολογία νομίζω ξεχωρί-
ζουν τo Dark Messiah of Might and Magic
και τελευταίως το Chivalry: Medieval War-
fare. Ειδικά το δεύτερο, νομίζω πως έχει
melee μηχανισμούς που, αν υπήρχαν σε
games όπως το Skyrim, θα παραμιλούσε ο
κόσμος – ή θα τους έβρισκε αδικαιολόγητα
περίπλοκους για RPG!
Όμως δεν είναι μόνο αυτή η κατεύθυνση
την οποία μπορούν να «εξερευνήσουν» τα
μοντέρνα FPS. Είμαι σίγουρος πως υπάρχει
πολύς ακόμα χώρος για πρωτότυπες ιδέες,
όπως και για ενσωμάτωση τόσο γενικότερα
Action μηχανισμών όσο και άλλων στοιχεί-
ων που μπορούν να δώσουν νέα πνοή στο
είδος. Το Mirror’s Edge (αν και δεν μπορεί
να θεωρηθεί αμιγώς FPS) έδειξε το πώς
μπορεί η προοπτική πρώτου προσώπου να
λειτουργήσει εξαιρετικά σε gameplay τύ-
που Assassin’s Creed. Το επερχόμενο Titan-
fall θα συμπεριλαμβάνει ένα είδος parkour
στη δράση του, σε... αεροδυναμικά πρότυ-
πα όπως κάποτε το Unreal Tournament.
Σειρές, όπως τα Crysis ή BioShock, πάντα
προσπαθούν να φέρουν κάτι καινούργιο
στο «τραπέζι». Σίγουρα υπάρχουν και άλλα
που δεν προλαβαίνουμε καν να αναφέρου-
με, games που μας δείχνουν πως μπορούν
οι developers εκτός από ανοικτούς κό-
σμους να μας προσφέρουν και «ανοικτούς»
πρωταγωνιστές, με άπειρες δυνατότητες
που θα ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.
PC
ΜΕLEE ΚΑΙ ΑΛΛOI ΜΗΧΑΝΙΣΜOI
ΣΤΑ FIRST-PERSON SHOOTERS
Του Γρηγόρη «Rjhe» Βούλγαρη
Kαλά τα γκάνια, αλλά σαν τα κλoτσομπουνίδια τίποτα!
