121
PC Master
ΑΛΛΕΣ ΠΕΝΤΕ ΔΥΝΑΤΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ XΡΟΝΙΑ
DUNE 2000
Μία καταπληκτική
αναβίωση του κοσμο-
γονικού Dune 2, μέ-
σω της μηχανής των
περίφημων Com-
mand and Conquer.
Οι φυλές των Atrei-
des, των Harkonnen,
και των Ordos πολε-
μούν για άλλη μια
φορά για το πολύτι-
μο Spice, πάνω στο σκονισμένο πλανήτη Dune. Την εμφάνισή του
κάνει μεγαλοπρεπώς εδώ το «σήμα κατατεθέν» της Westwood: Οι
πομπώδεις cutscenes με τη χρήση πραγματικών ηθοποιών που μπο-
ρεί συχνά να είναι ολίγον αστείες και κιτς, αλλά στο Dune 2000 εί-
ναι πραγματικά καταπληκτικές. Πέρα όμως από το βιντεοσκοπημέ-
νο κομμάτι, το παιχνίδι δυστυχώς δεν είχε κάτι καινούργιο να προ-
σφέρει στην εξέλιξη του είδους και έτσι προσπεράστηκε γρήγορα.
Όμως, αυτό το ριμέικ αποτελούσε ιερό χρέος τιμής της Westwood
προς το όνομα που την εκτόξευσε στα ουράνια και φυσικά ένα απί-
στευτο δώρο για όλους τους φανατικούς του Dune 2.
GET MEDIEVAL
Το Get Medieval είναι
ένα κάθετο «dungeon
crawler» Action και
ουσιαστικά ένας κλώ-
νος του θρυλικού
κερματοφάγου
«
Gauntlet». Οι συνο-
δοιπόροι μας στην
περιπλάνηση μέσα
στα διάφορα μπου-
ντρούμια είναι ένας
κι ένας: O βάρβαρος
με τη φωνή που ακούγεται ολόιδια με του Arnie, μία macho γυναί-
κα Ιππότης, ένα ξωτικό τοξότης που βρίσκεται στον «κόσμο» του και
μία φιλήδονη μάγισσα. Όλο αυτό το θεότρελο συνονθύλευμα ενώ-
νει τις δυνάμεις και τις ξεκαρδιστικές ατάκες του ενάντια σε έναν
φοβερό δράκο που κατατρομοκρατεί τους άμοιρους χωρικούς. Ακό-
μα και σήμερα, οι καλοσχεδιασμένες πίστες τροφοδοτούν τη διάθε-
ση για εξερεύνηση και η εναλλαγή των εχθρών κρατάει το παιχνίδι
ξεκούραστο. Το αποκορύφωμα είναι το παίξιμο με τέσσερις παίκτες
ταυτόχρονα στον ίδιο υπολογιστή ή μέσω δικτύου, που υπόσχεται
ξεχωριστές παρεΐστικες συγκινήσεις.
LULA: THE
SEXY EMPIRE
Η Lula είναι ένα πιπίνι
που για να λύσει το
βιοποριστικό της πρό-
βλημα κάνει ένα
«
σεργιάνι» στα στέκια
του πληρωμένου
έρωτα και του ρεαλι-
στικού κινηματογρά-
φου. Εμείς διαχειρι-
ζόμαστε την οικονο-
μική αυτοκρατορία
που χτίζει η κοπέλα και φροντίζουμε για την επέκτασή της. Εντά-
ξει, ασχολήθηκα με το παιχνίδι μόνο και μόνο για την τσόντα, που
τελικά δεν υπήρχε! Να, το είπα! Εντάξει, γελάσατε; Πάντως, αν θέ-
λουμε να μιλήσουμε αντικειμενικά (και όχι «λιγουρικά»), το συγκε-
κριμένο παιχνίδι αμαύρωσε μία πολύ ωραία gaming χρονιά όπως
ήταν το 1998 και αποτέλεσε πηγή προβληματισμού για το πού βα-
δίζουμε, και για το εάν τα παιχνίδια είχαν αρχίσει να χάνουν την
«
αθωότητά» τους. Τόσα χρόνια μετά, πάντως, μπορούμε να πούμε
ότι ευτυχώς η κατάσταση δεν ξέφυγε. Άλλο η «πολιτική ανορθοδο-
ξία» των GTA και άλλο η χυδαιότητα.
SANITARIUM
Μπορεί τα Adventures
να μη βρίσκονταν πλέ-
ον και στις καλύτερες
μέρες τους, αλλά από
καιρό σε καιρό όλο και
κάποιο αριστούργημα
ξεπεταγόταν ξεχωρίζο-
ντας μέσα στη γενική
μετριότητα. Για να εί-
μαστε απόλυτα δίκαι-
οι, το 1998 δεν μπορεί
να χαρακτηριστεί και άσχημη χρονιά για το είδος αφού τότε κυκλο-
φόρησε το επίσης καταπληκτικό –και μακάβρια χιουμοριστικό–
Grim Fandango. Το λιγότερο γνωστό και προβεβλημένο Sanitarium,
λοιπόν, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, με τον πρωταγωνιστή να υπο-
φέρει από αμνησία ύστερα από τροχαίο ατύχημα. Ο δύστυχος
άντρας προσπαθεί να ξαναβρεί τα λογικά του και να ξαναθυμηθεί
ποιος στο καλό είναι. Βήμα βήμα και κεφάλαιο κεφάλαιο, το παρελ-
θόν του τραγικού χαρακτήρα μας ξαναχτιζόταν με έναν φοβερά
ατμοσφαιρικό τρόπο, που όμοιό του έχουμε δει μόνο σε αριστουρ-
γήματα τύπου Gabriel Knight και Amnesia.
WARLORDS III: DARKLORDS RISING
Μαζί με τα αξεπέραστα Heroes of Might and Magic, υπήρξε (στη
σκιά τους) και μία άλλη σειρά που διέγραψε τη δική της, λιγότερο
λαμπερή, πορεία στο χώρο της turn based στρατηγικής. Δημιουργός
των Warlords
είναι ο ταλα-
ντούχος Steve
Fawkner και το
επικό Darklords
Rising είναι το
καλύτερο δείγμα
της δουλειάς
του, που ακόμα
και τόσα χρόνια
μετά διατηρεί
ένα πολύ μικρό
αλλά και πολύ
φανατικό κοινό
που δεν λέει να
σταματήσει να ασχολείται μαζί του. Έχοντας μπροστά μας τον εκά-
στοτε χάρτη, πρέπει να κατακτήσουμε όλες τις αντίπαλες πόλεις
με τους fantasy στρατούς μας, που διοικούνται από πανίσχυρους
ήρωες. Ελάχιστα «σκληροπυρηνικά» παιχνίδια έχουν καταφέρει να
διαχειριστούν την πολυπλοκότητά τους με τόσο προσιτό τρόπο,
αποκαλύπτοντας σιγά σιγά το αχανές gameplay τους, χωρίς να πα-
νικοβάλλουν και να απωθούν τον παίκτη.
