R
eview
81
PC Master
σαιζόν στους οχτώ ανθρώπους εκεί έξω
που δεν το έχουν δει ακόμα, θα περιορι-
στώ να πω ότι μετά από όσα συνέβησαν
στο τελευταίο επεισόδιο η Clementine
καταλήγει να περιπλανιέται μόνη, με μο-
ναδική ελπίδα την προοπτική επανασύν-
δεσης με τον Omid και την Christa.
Στην έναρξη του All That Remains βρί-
σκουμε την Clem συντροφιά με ένα γνώ-
ριμό μας ζευγάρι, το οποίο περιμένει το
δικό τους μωράκι και την έχει πάρει κοντά
του στην αναζήτηση ενός ασφαλέστερου
μέρους πιο βόρεια. Μετά από μία στάση
σε ένα παρατημένο βενζινάδικο που κα-
ταλήγει σε μακελειό και μία ενέδρα στο
δάσος, η Clem ξεβράζεται στις όχθες ενός
ποταμού μόνη, τραυματισμένη, πεινασμέ-
νη και φοβισμένη. Μία ακόμη σειρά από
ατυχή γεγονότα θα τη φέρουν όμηρο στα
χέρια μίας ετερόκλητης ομάδας επιζώ-
ντων που έχει βρει καταφύγιο σ’ ένα απο-
μονωμένο διώροφο. Περνώντας τις πλη-
γές της για δαγκωματιές ζόμπι και οδη-
γούμενοι από τη γνωστή καχυποψία που
μαστίζει τον κόσμο στους πονηρούς και
αδυσώπητους καιρούς του Walking Dead,
φυλακίζουν προσωρινά τη μικρή σε μία
αποθηκούλα ώσπου να αποφασίσουν τι
θα την κάνουν, αλλά η Clem δεν είναι το
ανυπεράσπιστο κοριτσάκι που δείχνει. Κα-
τά τη διάρκεια όλης αυτής της επώδυνης
πορείας, η ηρωίδα μας έχει μεγαλώσει πε-
ρίπου δύο χρόνια, όμως ακόμα πιο σημα-
ντικές είναι η σκληραγώγηση και η απότο-
μη ωρίμανση που της έχουν χαρίσει οι
φρικτές εμπειρίες που έζησε, τα μαθήμα-
τα επιβίωσης του Lee και η ανάγκη της για
προσαρμογή στον αφιλόξενο αυτό κόσμο
των ζωντανών-νεκρών. Δεν είναι πια το
κοριτσάκι που βάζει τα κλάματα όταν τα
πράγματα ζορίζουν, ούτε περιμένει διαρ-
κώς βοήθεια και προστασία από τους ενή-
λικες. Παίρνοντας, λοιπόν, πρωτοβουλία,
αποφασίζει να αποδράσει από την ξύλινη
φυλακή της, ρισκάροντας έτσι την καλή
πίστη όσων δείχνουν να τη συμπονούν
αλλά και την οργή όσων την έχουν πάρει
ήδη με στραβό μάτι, προκειμένου να φρο-
ντίσει τον εαυτό της προτού να είναι πο-
λύ αργά.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΟΥ ’ΧΕΣ ΠΕΙ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΘΑ ΤΟ ΝΙΩΣΑΝΕ ΚΙ
ΑΛΛΟΙ
Ακρογωνιαίος λίθος του σύμπαντος που
έχει δημιουργήσει ο Robert Kirkman (δη-
μιουργός του κόμικ) είναι η συνύπαρξη
του high concept (υπερφυσική απειλή σε
μαζική κλίμακα) με το low concept
storytelling (διαπροσωπικές σχέσεις, ρεα-
λιστική απεικόνιση της ανθρώπινης συ-
μπεριφοράς υπό πίεση). Τα παιχνίδια της
Telltale υπηρετούν στο ακέραιο αυτήν τη
φιλοσοφία, ισορροπώντας διαρκώς πάνω
στη διελκυστίνδα που από τη μία μεριά
έχει τη συμπόνια και την ανθρωπιά κι από
την άλλη την εγωιστική λύσσα για επιβίω-
ση. Είναι νωρίς ακόμη για να μπορέσουμε
να διαμορφώσουμε πλήρη άποψη, αλλά
το καστ των χαρακτήρων είναι και πάλι
έτσι διαρθρωμένο ώστε κάποιους να τους
συμπαθήσουμε αμέσως (Luke, Pete), άλ-
λοι να μας ιντριγκάρουν με τα μυστικά ή
την κυκλοθυμία τους (Nick) κι άλλοι να
προκαλούν γρυλίσματα μίσους με τον πα-
ραλογισμό ή την εγωκεντρική στάση τους
(
ξέρεις εσύ ποια είσαι). Όσοι, πάντως, ήλ-
πιζαν σε άμεση σύνδεση με τα γεγονότα
και τους χαρακτήρες του ενδιάμεσου dlc
400
Days, μάλλον θα πρέπει να περιμέ-
νουν τα επόμενα επεισόδια, μια και στο
All That Remains παραμένουν άφαντοι.
Εκείνο που ξεχωρίζει άμεσα στα τεκται-
νόμενα του πρώτου επεισοδίου είναι ότι ο
–
ανέκαθεν γκρίζος– καμβάς του παιχνιδιού
έχει πλέον σκουρύνει επικίνδυνα, κλείνο-
ντας κάθε παράθυρο ελπίδας που πάει ν’
ανοίξει και βομβαρδίζοντας τον παίκτη
ανελέητα με σκληρές σκηνές βίας, αδι-
κίας, μισανθρωπιάς και απελπισίας, που
του υπενθυμίζουν διαρκώς ότι στο
Walking Dead δεν υφίσταται καν η πιθα-
νότητα «happy ending». Παρ’ ότι αυτή η
κατάσταση είναι συνηθισμένη –για μερι-
κούς ίσως και επιβεβλημένη– σε οτιδήπο-
τε φέρει την επωνυμία Walking Dead,
εντούτοις θεωρώ ότι υπάρχει εδώ μία
υπερβολική συμπύκνωση κακοτυχίας και
οδύνης που τελικά μοιάζει περισσότερο
επιτηδευμένη παρά δραματουργικά ωφέ-
λιμη. Πάντως, αν και μέχρι το τέλος αρχί-
ζει κι επέρχεται μία μερική αναισθητοποί-
ηση του παίκτη, οφείλω να ομολογήσω
ότι οι εξελίξεις κατόρθωναν συνήθως να
με αιφνιδιάζουν κι ας είχα συνειδητοποιή-
σει από νωρίς ότι το επεισόδιο κυριαρχεί-
ται από το θεμελιώδη νόμο του Μέρφυ,
αποτέλεσμα, πιθανότατα, της συγγραφι-
κής δεινότητας της Telltale. Θα ήταν,
ωστόσο, προτιμότερο αν στη συνέχεια η
εταιρεία εμπλουτίσει λίγο το συναισθημα-
τικό μενού της σειράς γιατί αυτή η εμμο-
νή στη μαυρίλα τελικά ίσως γυρίσει μπού-
μερανγκ, αποδυναμώνοντας τις επερχό-
μενες δραματικές κορυφώσεις και την
αναγκαία (ψευδ)αίσθηση του παίκτη ότι
κάπου υπάρχει και καλύτερο μέλλον.
ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ
ΓΥΡΙΖΩ ΞΑΝΑ
Καθώς κερδίζει σε αυτοπεποίθηση κι
εμπειρία, η Telltale σταδιακά ραφινάρει
Η συνταγή δεν έχει
αλλάξει δραστικά αλλά
οι υψηλές προσδοκίες
και η επιμονή της Telltale
στο σπαραγμό κάνουν
το ντεμπούτο της
Season Two να μοιάζει
ελαφρώς
απογοητευτικό.
Τι να συνέβη, άραγε, στους κα-
τασκηνωτές που ζούσαν εδώ;
Η Clementine κάνει έναν καινούργιο φίλο.
Ο Luke κι ο
Pete βρίσκουν
τη μικρή σε κα-
κά χάλια.
