PC Master
118
τους, κόβοντάς τους κάθετα στα δύο. Βέ-
βηλοι, ε βέβηλοι…
Το έτος 2000, εκτός των άλλων, θα εί-
ναι και η τελευταία χρονιά της δικής μου
«
ρετρό αναπόλησης» που κλείνει πλέον
έναν ολόκληρο χρόνο από τότε που ξεκί-
νησε με αναδρομή στα παιχνίδια του
1989,
της χρονιάς κατά την οποία κυκλο-
φόρησε το περιοδικό. Όπως και να το κά-
νουμε, οι πρώτες χρονιές μετά το 2000 εί-
ναι αναμφισβήτητα αρκετά χρόνια μακριά
από την εποχή μας και μπορεί να είναι
«
ρετρό» για έναν νεότερο gamer, αλλά σί-
γουρα όχι για τον υποφαινόμενο. Ομολο-
γουμένως, είναι μεγάλος πειρασμός το να
γράψω τις αναμνήσεις μου για εξαιρετικά
παιχνίδια, όπως το πρώτο Max Payne, το
πρώτο Medal of Honor και το Morrowind
(
έπος…), που όλα τους βρίσκονται χρονι-
κά στην «κόψη» της ιστορίας. Αλλά επα-
φίεται σε κάποιον άλλο μελλοντικό βάρ-
δο, που τα έζησε σε τρυφερή ηλικία, να
τα υμνήσει. Εγώ έκανα το καθήκον μου.
Κοιτώντας πίσω στην gaming πορεία
μου, σκέφτομαι την επίδραση που είχε
αυτή επάνω μου. Διαπιστώνω ότι ήταν
σημαντική και γενικά θετική, και θεωρώ
ότι αυτό είναι ένα ψύχραιμο και αντικει-
μενικό συμπέρασμα, αφού διανύω μία πε-
ρίοδο της ζωής μου που έχω αποστασιο-
ποιηθεί από τα παιχνίδια. Αποφαίνομαι
δηλαδή ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια εί-
ναι ένα «καλό πράγμα» και σας ενθαρρύ-
νω να παίζετε όσο πιο πολύ μπορείτε, πά-
ντα βάσει του ελεύθερου χρόνου και των
υποχρεώσεών σας. Το συμπέρασμα μου
αυτό ενισχύεται όταν σκέφτομαι το πώς
θα ήταν αν δεν είχαν εμπλακεί ποτέ στη
ζωή μου με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Πραγματικά, φρίττω στη σκέψη γιατί η
παιδική/εφηβική μου ηλικία θα ήταν
απαίσια χωρίς αυτά: Μεταξύ άλλων, θα
αποβλακωνόμουν στην τηλεόραση, θα
διάβαζα κάτι «κλασικά αναγνώσματα» της
κακιάς ώρας, που έτσι και αλλιώς διάβα-
σα αργότερα και είδα ότι δεν έχασα και
κάτι τόσο σημαντικό όσο μου έλεγαν, θα
έκανα παρέα με κάτι κατεστραμμένα τυ-
πάκια που κάπνιζαν και διάβαζαν μανιω-
δώς πορνοπεριοδικά, η συναισθηματική
μου νοημοσύνη και η ικανότητα αφηρη-
μένης σκέψης θα ήταν στο ναδίρ και θα
ήμουν πρακτικά άοπλος στην προσπάθειά
μου να διαχειριστώ όλη την πίεση του
σχολείου.
Τώρα σκέφτομαι ότι χωρίς τα ηλεκτρο-
νικά παιχνίδια δεν θα είχα γνωρίσει και
μία σειρά από αξιολογότατους ανθρώ-
πους, όπως τον ShadowCaster (σλουρπ!).
Παλιόγερε, εσύ φταις που ασχολήθηκα με
την gaming δημοσιογραφία. Σε διάβαζα
από παιδί και κοίτα να δεις που η τότε
φαντασίωσή μου να συνεργαστούμε κά-
ποτε πραγματοποιήθηκε υπό την παρούσα
στέγη. Η ζωή είναι ένα μεγάλο παιχνίδι,
κάθε gamer το ξέρει αυτό! Να είστε όλοι
καλά, να απολαμβάνετε τα αγαπημένα
σας παίγνια, να γελάτε στα μούτρα του
Χρόνου που περνά και τα λέμε…
Τα χιονισμένα τοπία του LoD ήταν το κάτι άλλο.
Η αυτονόητη επιλογή.
Άπειρες ώρες διευθέτησης του inventory.
