Αλληλογραφία
ισχύει και το αντίστροφο. Ένας
κακός παίκτης πιάνει στα χέρια
του ένα «καλό» account κάποι-
ου συγγενικού ή φιλικού του
προσώπου και αντί να κάνει τη
διαφορά, όπως περιμένουν
όλοι, ψοφολογάει σαν το κου-
νέλι, μη καταλαβαίνοντας πού
πάν’ τα τέσσερα.
Μπορεί να σου ακούγεται
«
τραβηγμένο» ως ενδεχόμενο
και όμως είναι αρκετά συχνό.
Από εκεί και πέρα, όπως προα-
ναφέρθηκε, η κάθε εταιρεία
χρειάζεται χρόνο και λειτουργι-
κή εμπειρία προκειμένου να
«
προσαρμόσει» το match-
making στο επίπεδο που θέλει,
δεν είναι δυνατό να προβλε-
φθούν όλα, και γι’ αυτό κατά
την κυκλοφορία ενός τέτοιου
παιχνιδιού, εμφανίζονται τόσα
προβλήματα σε αυτό το θέμα.
Ενδεικτικά θα σου αναφέρω ότι
στο World of Tanks έπρεπε να
περάσουν σχεδόν 3 χρόνια από
το release, προκειμένου το
match-making να γίνει «λογι-
κό», αλλά και πάλι παρατηρού-
νται φαινόμενα «ανισορρο-
πίας».
Από τη στιγμή λοιπόν που,
όπως τονίζεις, σου αρέσει τόσο
πολύ το παιχνίδι, κάνε υπομο-
νή, δώσε του τον απαραίτητο
χρόνο και με κάθε patch που
θα γίνεται, θα αρχίσεις να βλέ-
πεις και μόνος σου βελτιώσεις
σε όλους τους τομείς.
TO ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ
GAMING ΕΙΝΑΙ ΤΟ LOL;
Αγαπητό περιοδικό, σε χαιρε-
τώ. Είμαι πολλά χρόνια ανα-
γνώστης σου (ούτε που θυμά-
μαι από ποιο τεύχος) και γενι-
κώς δεν είμαι τύπος της «αλλη-
λογραφίας», όμως τα τελευταία
χρόνια υπάρχει ένα φαινόμενο
το οποίο με έχει εκνευρίσει πά-
ρα πολύ. Όπως έχετε πει κι
εσείς πολλές φορές, τα περισ-
σότερα παιχνίδια κάθε χρόνο
ανακυκλώνονται και έχουν σχε-
δόν εξαφανιστεί ολόκληρα εί-
δη, όπως τα adventures και τα
RPGs. Και παρ’ όλα αυτά, κανείς
δεν ασχολείται, όλοι λιώνουν
σε βλακείες όπως το League of
Legends, το DOTA και άλλα τέ-
τοια χαζοπαίχνιδα. Δηλαδή αυ-
τό θα έχουμε από δω και πέρα;
Όλοι θα πέφτουν με τα μούτρα
σε τέτοια ανθυποπαίχνιδα και
όλοι εμείς οι λάτρεις των κλα-
σικών παιχνιδιών να πάμε να
κουρευόμαστε; Αυτό είναι το
μέλλον του gaming; Αν είναι
έτσι, να ψάξω να βρω κανένα
άλλο χόμπι. Δεν με ενδιαφέρει
η δημοσίευση και ζητώ συγ-
γνώμη για το έντονο ύφος, αλ-
λά κάπου έπρεπε να τα πω γιατί
θα σκάσω!
Αντώνης X.
Φίλε Αντώνη, η ελπίδα πε-
θαίνει πάντα τελευταία! Σοβα-
ρά τώρα, δεν μπορούμε να
πούμε ότι διαφωνούμε ριζικά
με τα λεγόμενά σου, αν και σε
καμία περίπτωση δεν υιοθε-
τούμε τους σκληρούς και ίσως
υπερβολικούς χαρακτηρισμούς
σου. Κανένας από τους «παλι-
ούς» gamers δεν συμπαθεί ιδι-
αίτερα τα παιχνίδια του τύπου
που αναφέρεις, όμως αυτό δεν
σημαίνει ότι δεν είναι εξαιρετι-
κά δημοφιλείς τίτλοι, παγκο-
σμίως, με χιλιάδες φανατικούς
φίλους (και άλλους τόσους
εχθρούς) και στη χώρα μας.
Προσφέρουν πολλές ώρες δια-
σκέδασης σε πολλούς gamers,
οπότε τη δουλειά τους την κά-
νουν καλά. Από εκεί και πέρα
μάλλον είναι κάπως υπερβολι-
κή η τοποθέτησή σου ότι τα
υπόλοιπα είδη παιχνιδιών
