κό μοτίβο: σε κάθε level παίρνεις attribute increases, συνήθως
νέα abilities, ξεκλειδώνονται σιγά σιγά τα quickslots της μπάρας
και τέλος έχεις και πόντους για να βάλεις στο skill tree (AMP
system). Το AMP θυμίζει τα κλασικά trees, αλλά προσφέρει αρ-
κετή ελευθερία για παραμετροποίηση, καθώς από τη στιγμή που
έχεις τους απαραίτητους πόντους δεν έχεις περιορισμό στους
συνδυασμούς. Το health bar του χαρακτήρα συμπληρώνεται από
ενεργειακές ασπίδες (ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται και για sci-fi
τίτλο), ενώ τα attributes θέλουν λίγο προσοχή, καθώς δεν ακο-
λουθούν παραδοσιακή ονοματολογία (πριν μπω στον κόπο να
διαβάσω τις περιγραφές, αναρωτιόμουν για τα Moxie και Grit).
GAMEPLAY
Πάμε τώρα στο κυρίως πιάτο, aka gameplay. Το Wildstar είναι
ένα πιστό στη WoW παράδοση game, το οποίο χρησιμοποιεί δεξί
κλικ για έλεγχο της κάμερας, αφήνοντας ελεύθερο τον κέρσορα
για clicking εντός του UI. Προσωπικά, είμαι αναμφίβολα υπέρ του
συγκεκριμένου μοντέλου οπτικής, σε σχέση με τις cursor-based
κάμερες που χαρακτηρίζουν πολλά νέα MMO’s (Neverwinter,
ESO). Πέρα από αυτό, η κίνηση είναι κλασική WASD, υπάρχει δυ-
νατότητα για double jump με το space, dodging γίνεται με δι-
πλοπάτημα της αντίστοιχης κατεύθυνσης (max. 2 φορές συνεχό-
μενα) κατά τα GW2 πρότυπα. Η μάχη είναι αρκετά δυναμική και
απέχει από τα στατικά click fests παλαιότερων τίτλων. Μία σχετι-
κή καινοτομία είναι τα λεγόμενα telegraphs. Έτσι ονομάζεται η
AoE ένδειξη που εμφανίζεται στο δάπεδο όταν χρησιμοποιείς κά-
ποιο skill ή όταν ο αντίπαλος ετοιμάζει κάποιο AoE attack. Οπότε
κατά τη διάρκεια της μάχης, πρέπει να έχεις το νου σου στο κυ-
ρίως window και τα αντανακλαστικά σε εγρήγορση. Δεν είναι
κάτι καινούργιο, αλλά πρώτη φορά βλέπω τόσο ευρύ
implementation του. Αντανακλαστικά απαιτούνται και στην περί-
πτωση που φάμε stun, οπότε και εμφανίζεται ένα παραθυράκι
που ειδοποιεί ότι πρέπει να «σπαμάρουμε» το F. Η δυσκολία της
μάχης είναι αρκετά ικανοποιητική και υπήρξαν φορές που ίδρω-
σα σε single player content.
Μέχρι το level 15 (όπου γίνονται διαθέσιμα τα mounts), ρίχνεις
αρκετό περπάτημα, αλλά ευτυχώς υπάρχει η δυνατότητα για sprint
περιορισμένης μεν διάρκειας, με ελάχιστο cooldown δε. Ένα πολύ
θετικό στοιχείο είναι πως αν πατήσεις δεξί κλικ σε κάποιο απομα-
κρυσμένο usable item ή NPC, ο χαρακτήρας κινείται αυτόματα
προς τα εκεί, ένα βολικό feature που θυμάμαι από το LOTRO. Fast
travel υπάρχει μέσω σταθμών taxi, εφόσον τους έχεις επισκεφτεί
μία φορά. Σε κάποιες περιοχές θα βρείτε και σημεία έλλειψης βαρύ-
τητας, ακόμη ένα πρωτότυπο χαρακτηριστικό για το Wildstar.
Το questing ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Παρ’ όλο που υπάρ-
χουν και οι τυπικές «kill X enemies» αποστολές, γενικά η ποικιλία
είναι μεγάλη, πολλές περιλαμβάνουν χρήση κάποιου αντικειμέ-
νου που δίνει ο quest giver, άλλες θέλουν αρκετό ψάξιμο, και
στη σύντομη εμπειρία μου με το παιχνίδι δεν με κούρασαν καθό-
λου. Υπάρχουν και event quests τα οποία έχουν χρονικό περιορι-
σμό, καθώς και zone events που απαιτούν συνεργασία με άλλους
παίχτες. Κερασάκι στην τούρτα οι αποστολές του Path, οι οποίες
προσδίδουν ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον. Για παράδειγμα,
όντας Scientist, βρήκα ένα φυτό το οποίο μπορούσα να σκανάρω
με το αρμόδιο ρομποτάκι μου (το οποίο είναι non-combat
companion για το συγκεκριμένο path). Κάνοντάς το, και εφόσον
ενεργοποιήθηκε το lore entry, «άνοιξε» η αποστολή της συλλο-
γής πληροφοριών για τη χλωρίδα της περιοχής. Τέλος, πολλά
από τα quests μπορείς να τα παραλάβεις και να τα παραδώσεις
μέσω του commlink σου (βγαίνει σχετική ανακοίνωση).
Το UI μπορεί να πέσει λίγο βαρύ στην αρχή, όχι λόγω layout,
αλλά λόγω των notifications που εμφανίζονται συχνά και με
άναρχο τρόπο στην οθόνη και ορισμένες φορές κρύβουν ζωτικό
οπτικό πεδίο. Μεταξύ των αυτόματα bestowed αποστολών και
των υπερμεγεθών floating numbers στο combat, ο αρχάριος στο
Wildstar χάνεται λίγο. Επίσης, η ένδειξη για τα active quests στο
minimap δεν ήταν ενεργοποιημένη από την αρχή, αν και πατώ-
ντας πάνω σε κάθε quest, εμφανίζονται βέλη που σου δείχνουν
PC Master
62
Το «διακριτικό» level up.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έκανε τη δουλειά της.
