ρισσότερα παιχνίδια δεν είχαν ούτε save,
ούτε checkpoints, ούτε τίποτα και δεν
ήταν καθόλου ασυνήθιστο να χάνεις όλες
σου τις ζωές πριν συμπληρωθεί ένα λεπτό
από το ξεκίνημα. Πολύ ακριβό hardware
για το βαλάντιο της μέσης ελληνικής οι-
κογένειας, συνεχώς ζηλεύαμε τον υπολο-
γιστή του διπλανού μας και όταν κατα-
φέρναμε να αποκτήσουμε κάτι αντίστοι-
χο, οι τεχνολογικές εξελίξεις μάς ξεπερ-
νούσαν εν ριπή οφθαλμού. Δεν είναι υπο-
θετικό αυτό που λέω, ούτε καθ’ υπερβο-
λή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι παιχνίδια
που δεν έτρεχαν στον υπολογιστή μου
(
όπως το Need for Speed III) κυκλοφόρη-
σαν μόλις μία εβδομάδα μετά την αγορά
του. Δεν μιλάμε για χαμηλά frames per
second ή ανάγκη να παιχτούν σε μικρή
ανάλυση με θυσίες στα settings. Εννοώ
ότι δεν έτρεχαν καν, δεν πληρούσαν ούτε
τα minimum requirements. Η αποθήκευ-
ση και η μεταφορά δεδομένων αποδει-
κνύονταν επίπονες διαδικασίες που έχου-
με απωθήσει από τη μνήμη μας. Και τόσα
άλλα, που μπορεί να ακούγονται ως κατα-
ναγκαστικά έργα στους νεότερους, αλλά
είχαν τη δική τους διεστραμμένη ηδονή,
διότι όταν το αποτέλεσμα ήταν ευνοϊκό, η
απόλαυση ήταν μεγαλύτερη, αφού είχαμε
μοχθήσει για αυτό. Το να φτάσεις ένα παι-
χνίδι στο τέλος του χωρίς cheat ή άλλο
βοήθημα ήταν επίτευγμα που προκαλούσε
θαυμασμό, η αγορά μίας επέκτασης μνή-
μης της τάξης των 512ΚΒ σου άνοιγε το
δρόμο για να ανακαλύψεις θησαυρούς και
ούτω καθ’ εξής.
ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΜΑΪΜΟΥΔΩΝ,
ΠΡΩΤΟΕΤΕΙΣ
Για να γίνουν περισσότερο κατανοητά
όλα αυτά, θα σας διηγηθώ μία προσωπική
ιστορία. Τα πρώτα χρόνια του απόλυτου
εθισμού στο Internet, ακόμα κι όταν κα-
τάφερνα να συνδεθώ από το σπίτι μου,
δεν μπορούσα να αντισταθώ στους υπο-
λογιστές του Πανεπιστημίου Πατρών όπου
σπούδαζα. Εκεί έβρισκα σαφώς καλύτερο
μηχάνημα από το δικό μου, ταχύτητες που
τα dial-up modems δεν θα έφταναν ποτέ
και βέβαια ανέξοδη σύνδεση. Ξεκινούσα
λοιπόν πρωί πρωί με ένα φιλαράκι συμ-
φοιτητή μου, με αρωγό το ηρωικό του
Sunbeam τριακονταετίας, το δρόμο προς
το παγωμένο Ρίο. Ποιο πρωινό μάθημα και
πράσινα άλογα; Έπρεπε απαραιτήτως να
βρίσκομαι έξω από το υπολογιστικό κέ-
ντρο τουλάχιστον ένα τέταρτο προτού
ανοίξει, ώστε να καβατζώσω το καλύτερο
μηχάνημα πριν προλάβει κανείς rookie να
καθίσει. Με θυμάμαι χαρακτηριστικά να
τουρτουρίζω στη θέση του συνοδηγού,
αφού η υποτιθέμενη θέρμανση υποπτεύο-
μαι πως έκανε μόνο θόρυβο, κρατώντας
σφιχτά στα χέρια μου ένα κουτί παπου-
τσιών γεμάτο δισκέτες, για να τις γεμίσω
με δικτυακά καλούδια. Συντροφιά μας η
μόνιμη μελωδία της κασέτας με τίτλο
«
March ör Die» των Motörhead. Δεν θυμά-
μαι αν ρώτησα ποτέ το φίλο μου γιατί
έπρεπε να ακούμε την ίδια καταραμένη
κασέτα κάθε πρωί. Ήταν η αγαπημένη
του, η μοναδική που είχε ή απλώς ήταν
κολλημένη στο κασετόφωνο; Μικρή ση-
μασία είχαν όλα αυτά μπροστά στην ευ-
γνωμοσύνη που ένιωθα καθώς απέφευγα
την ταλαιπωρία του λεωφορείου.
Ήταν 1996, η εποχή που είχε ανακοινω-
θεί η κυκλοφορία του Curse of Monkey
Island, που θα ολοκληρωνόταν πέντε
ολόκληρα χρόνια μετά το Monkey Island
2:
LeChuck’s Revenge, του αγαπημένου
μου adventure game όλων των εποχών.
Ποτέ πριν δεν είχα νιώσει τέτοια αδημο-
νία για επερχόμενο τίτλο και ούτε την
ένιωσα ξανά έκτοτε. Όταν η LucasArts
κυκλοφόρησε το demo, έπρεπε να το πά-
ρω στα χέρια μου το συντομότερο δυνα-
τό. Έλα όμως που ήταν 18MB, δυσθεώρη-
το μέγεθος για την εποχή και μάλιστα σε
server που δεν έκανε resume. Περίπτωση
να το κατεβάσω από το σπίτι με το ταπει-
νό 33Kbs modem μου, που αποσυνδεόταν
και συχνά πυκνά, δεν υπήρχε ούτε για
αστείο. Μόνη λύση, η λατρεμένη μου σχο-
λή. Ξεκίνησα λοιπόν ένα πρωινό, υπό
τους ήχους του Lemmy και του Slash, στη
γνώριμη διαδρομή. Έφτασα εγκαίρως
στον προορισμό μου και δεν αντιμετώπι-
σα καμία δυσκολία στο να καπαρώσω το
καμάρι του κέντρου, έναν Pentium στα
166
MHz – αν θυμάμαι καλά. Έβαλα να
κατεβαίνει το πολυπόθητο αρχείο, ενώ
ταυτόχρονα περνούσα την ώρα μου χαζο-
λογώντας σε chat, φροντίζοντας να μην
επιδίδομαι σε καμία δικτυακή δραστηριό-
τητα που θα μπορούσε να μειώσει δραστι-
κά την ταχύτητα. Αρκετή ώρα αργότερα
καθώς το downloading άγγιζε το 80%,
ένας πρωτοετής ήρθε και κάθισε δίπλα
μου. Ακούμπησε προσεκτικά κάτω το
pocket protector με τα στιλό και την τσά-
ντα Mariah Carey (δεν αποκλείω η μνήμη
μου να έχει παραποιήσει κάποιες λεπτο-
μέρειες) και πάτησε το κουμπί στο tower
που πίστευε ότι αντιστοιχεί στο monitor
που είχε μπροστά του. Ξαφνικά, όλα μαύ-
ρισαν… ναι, σωστά καταλάβατε. Αντί να
ανοίξει το δικό του υπολογιστή, έκλεισε
το δικό μου. Οι σκηνές που ακολούθησαν
δεν με τιμούν και θα μου επιτρέψετε να
μην τις αναφέρω. Θέλω να πω μόνο ένα
πράγμα: Συνάδελφε, αν διαβάζεις αυτές
τις γραμμές, ελπίζω να δεχτείς μία λέξη
από εμένα, που θα έπρεπε να είχες ακού-
σει σχεδόν μία εικοσαετία πριν: μυρίζεις.
Θα ήθελα πολύ να σας πω ότι αυτό
ήταν το μοναδικό απρόοπτο που αντιμε-
τώπισα στην προσπάθειά μου να γίνω κά-
τοχος του πολυπόθητου demo, αλλά δεν
θα ήταν αλήθεια. Την επόμενη φορά, το
αρχείο κατέβηκε κανονικά και κατάφερα
να το αποθηκεύσω στις δισκέτες μου.
Όταν όμως έφτασα σπίτι, κάποιες από αυ-
τές ήταν «χτυπημένες» και η αποσυμπίεση
δεν ολοκληρωνόταν. Νέα μετάβαση στο
κέντρο, κατέβασμα φυσικά από την αρχή,
123
PC Master
Το Need for Speed III: Hot Pursuit απαιτούσε 3D accelerator για να τρέξει.
