N
αι, κατανοώ ότι η βιομηχανία
gaming έχει ξεφύγει εδώ και χρόνια,
και τα δεδομένα είναι διαφορετικά
σε σχέση με αυτά της δεκαετίας του 1990
ας πούμε, και ότι ένας indie developer ανα-
γκαστικά θα πρέπει να κάνει συμβιβασμούς
όσον αφορά στο τεχνικό κομμάτι, προκει-
μένου να «δώσει» ένα τελικό προϊόν με ευ-
ρηματικό gameplay. Αλλά αυτή η μανία με
τα ρετρό έχει γίνει μάστιγα πια: κοιτώντας
στο Steam ή στο GOG ή σε άλλα on-line κα-
ταστήματα, τα παιχνίδια αυτής της κατηγο-
ρίας έχουν γραφικά που παραπέμπουν στο
πρώτο μισό των 90’s (και αν, σε κάποιες πε-
ριπτώσεις).
Στα strategy γενικότερα, υπήρχε και
υπάρχει μία τάση να θεωρούν πολλοί ότι ο
τομέας των γραφικών έρχεται σε δεύτερη
μοίρα. Αν και σε έναν βαθμό συμφωνώ, κα-
θώς έχω περάσει άπειρες ώρες με παιχνίδια
με υποτυπώδη ή «περιορισμένα» γραφικά,
αιχμάλωτος του gameplay, δεν μπορώ πα-
ράλληλα να μην αναγνωρίσω ότι το genre
επωφελείται πάρα πολύ αν το παιχνίδι είναι
καλό στον τεχνικό τομέα: όσο σκληροπυ-
ρηνικός και αν είσαι, strategy δεν είναι μό-
νο λίστες, κατάλογοι, γραφήματα,
micromanagement κ.λπ.
Αφορμή για αυτό το κείμενο αποτέλεσαν
δύο παιχνίδια, τα οποία πέρασαν από τα χέ-
ρια μου αυτόν το μήνα για το «PC Master»:
το ένα ήταν το Meridian, που φιλοξενείται
στο παρόν τεύχος, και το άλλο το US and
THEM, που, καλώς εχόντων των πραγμάτων,
προορίζεται για το επόμενο. Το πρώτο είναι
δημιούργημα στην ουσία ενός ατόμου, αλ-
λά αν το δει κανείς, δεν υπάρχει περίπτωση
να αντιληφθεί κάτι τέτοιο, σε μεγάλο βαθμό
εξαιτίας του τεχνικού τομέα: μπορεί να μην
είναι Company of Heroes 2 οπτικά, αλλά το
επίπεδό του είναι πάρα πολύ υψηλό, ακόμα
και αν είναι one man show. Το US and THEM
τώρα είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο: ψυ-
χροπολεμικό strategy, είναι περισσότερο
board game παρά κλασικό «PC game». Εννο-
είται πως δεν θα έχει ιδιαίτερα «γραφικά»,
αλλά πραγματικά, αυτό που είδα μου θύμι-
σε αρχές της δεκαετίας του 1990. Εντάξει,
κατανοώ ότι είναι το στυλ του παιχνιδιού
τέτοιο, αλλά δεν υπάρχει λόγος να μην
υπάρξει λίγο παραπάνω φροντίδα στο συ-
γκεκριμένο κομμάτι. Αν μη τι άλλο, θα βοη-
θούσε. Και επίσης, το Last Federation, το
οποίο είναι επίσης ένας πολύ ενδιαφέρων
τίτλος, στο κομμάτι των μαχών οπτικά θυμί-
ζει στην καλύτερη arcade shoot’em’up πα-
λαιών εποχών.
Προφανώς και τα strategy βασίζονται σε
άλλα κομμάτια παραπάνω από ό,τι στα γρα-
φικά, αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν
σημαίνει ότι εμείς οι φίλοι τους δεν έχουμε
ματάκια τα οποία αρέσκονται να βλέπουν…
ωραία πράγματα. Ας ελπίσουμε αυτή η
«
θύελλα» των ρετρό να μην πλήξει το, κά-
πως «ευάλωτο» λόγω της φύσης του, αγα-
πημένο μας genre. Είπαμε, «παλιοί καλοί
καιροί»… αλλά παραμένουν «παλιοί»!
PC
PC Master
18
Του Κώστα «Archanger» Μαυραγάνη
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΡΕΤΡΟ…
Μπορεί να μη «βγάζει μάτια», αλλά σίγουρα βλέπεται ευχάριστα.
R-Type κανείς;
Δικαιολογείται λόγω «φύσης», αλλά και πάλι…
