R
eview
που οι συμβατικές μέθοδοι έρευνας φτά-
νουν σε αδιέξοδο. Γενικά, η αλληλοσυ-
μπλήρωση των ικανοτήτων του Joey και
της Rosa είναι πραγματική απόλαυση και
ο Gilbert έχει καταβάλει σημαντική προ-
σπάθεια ώστε να αποφύγει την επανάλη-
ψη στα puzzles αλλά και να τονίσει την
αναγκαιότητα συνεργασίας των δύο πρω-
ταγωνιστών για την επίλυσή τους. Σημει-
ωτέον ότι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να
εναλλασσόμαστε μεταξύ του Joey και της
Rosangela, ενώ έχει προστεθεί κι ένα
κουμπί με το οποίο καλεί ο ένας τον άλ-
λον κοντά του, εφόσον βρίσκονται σε
διαφορετικά δωμάτια.
Η κυριότερη πρόκληση που συναντάμε
είναι ότι σχεδόν όλοι οι νεκροί βρίσκονται
σε άρνηση και μόνο αν τους φέρουμε
αντιμέτωπους με στοιχεία που τους υπεν-
θυμίζουν ποιοι είναι και τι τους συνέβη, θα
αποδεχτούν την κατάστασή τους, επιτρέ-
ποντας στη Rosa να τους οδηγήσει στην
«
άλλη μεριά». Συνολικά, οι γρίφοι κυμαίνο-
νται σε μέτρια επίπεδα δυσκολίας, ίσα για
να προβληματίζουν προσωρινά τον παί-
κτη, χωρίς να καθυστερούν αναίτια τη ροή
της αφήγησης. Υπάρχουν αρκετά κλασικά
inventory puzzles, αλλά τις περισσότερες
φορές χρειάζεται σωστή αξιολόγηση των
πληροφοριών που συλλέγουμε, συνδυα-
σμός τους μέσω του smartphone της Rosa
και περαιτέρω on-line έρευνα ή επισκέψεις
στα κατάλληλα πρόσωπα. Ως συνήθως, σε
περίπτωση που τα βρείτε σκούρα, οι συζη-
τήσεις μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών
κρύβουν πολύτιμα hints για την επόμενη
κίνηση, χώρια που περιέχουν και πνευμα-
τώδη σχόλια για τα όσα συμβαίνουν. Βέ-
βαια, μια που το Epiphany διαθέτει περί-
που διπλάσια διάρκεια (μου πήρε πάνω
από 7 ώρες, ενώ υπάρχει και commentary
mode) από τον μέχρι πρότινος μέσο όρο
της σειράς, αναπόφευκτα η διαδοχή κά-
ποιων ενεργειών επαναλαμβάνεται, ωστό-
σο ορισμένα αφηγηματικά τρικ, όπως το
flashback στο παρελθόν του Joey ή το
μπλέξιμο με την αστυνομία, σπάνε τη μο-
νοτονία και φρεσκάρουν τη δράση, ενώ
κάποιοι γρίφοι πραγματικά εντυπωσιάζουν
με την ευρηματικότητά τους (π.χ. εκείνος
με το on-line MMO).
ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ
Μ’ ΕΙΔΕ ΜΕ ΘΥΜΗΘΗΚΕ
Το gameplay του Epiphany είναι πιο
πλούσιο και καλοκουρδισμένο από ποτέ,
αλλά οι βασικές ατραξιόν των Blackwell
ανέκαθεν ήταν το σενάριο και οι χαρακτή-
ρες. Ο Gilbert επικεντρώνει πάντα τις ιστο-
ρίες του στον ανθρώπινο παράγοντα και
τα κάθε είδους δράματα που εκτυλίσσο-
νται είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο πλάνο
στο Epiphany καθιστούν όλα τα πρόσωπα
που συναντάμε οικεία και αναγνωρίσιμα,
παρά τις υπερφυσικές προεκτάσεις των
προβλημάτων τους. Ύστερα από τρία παι-
χνίδια στο πλάι της Rosangela και τέσσερα
παρέα με τον Joey (το Unbound ήταν κάτι
σαν prequel με πρωταγωνιστές τη θεία
Lauren και το διαφανή φίλο μας), αισθα-
νόμαστε ότι τους γνωρίζουμε πλέον πολύ
καλά, αλλά στο Epiphany βλέπουμε καθα-
ρά την κλιμάκωση των αλλαγών που συ-
ντελέστηκαν στην ψυχοσύνθεση του κα-
θενός τους μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρό-
νια εξοντωτικού νυχτοπερπατήματος και
«
εξορκισμών». Όταν την πρωτοσυναντή-
σαμε, η Rosa ήταν μία ελαφρώς αντικοι-
νωνική κοπέλα που βαρυγκομούσε κάτω
από το βάρος της αλλόκοτης «κληρονο-
μιάς» της κι έβρισκε την παρουσία του
Joey ενοχλητική. Ύστερα από τόσα χρόνια
(
μεταφυσικού) κοινωνικού έργου, αντιμε-
τωπίζει τη «δουλειά» που της ανατέθηκε
με υπευθυνότητα αλλά και ευχαρίστηση
για τον αντίκτυπο που έχει στις ζωές (ή
καλύτερα στο θάνατο) αυτών που βοηθά-
ει, ενώ δείχνει να απολαμβάνει τη συντρο-
φιά του Joey, παρά τις όποιες γκρίνιες.
Εκείνος πάλι, από σαρκαστικός κι εξυπνά-
κιας βοηθός, εξελίχθηκε σταδιακά σε μία
προστατευτική, σχεδόν πατρική φιγούρα
που νοιάζεται αληθινά τη Rosa και όταν
εκείνη βρίσκεται σε κίνδυνο είναι έτοιμος
να κάνει τα πάντα για να τη γλιτώσει. Η
μοναδικότητα της σχέσης τους γίνεται
ακόμα πιο εμφανής όταν μας δίνεται η ευ-
καιρία να γνωρίσουμε κι ένα άλλο, εντε-
λώς διαφορετικό ζευγάρι Bestowers, σε
ένα playable flashback με ιδιαίτερο ενδια-
φέρον. Και μια που το έφερε η κουβέντα,
εξαιρετική, από πλευράς storytelling, είναι
η ιδέα της ξεχωριστής αναγραφής στις
ονομασίες των ενεργών αντικειμένων,
αναλόγως ποιον χαρακτήρα ελέγχουμε.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ο
Joey, που δεν σκαμπάζει γρι από σύγχρο-
να gadgets και τεχνολογία, βλέπει ένα
tablet ως «flashy thing», ενώ η βαριεστη-
μένη Jocelyn αντιμετωπίζει ένα φάντασμα
ως «dead guy» (φυσικά ανάλογα είναι και
τα σχόλια που παίρνουμε για καθετί κάνο-
ντας δεξί κλικ).
Όλη αυτή η δουλειά που έγινε από τον
Gilbert σε επίπεδο ιστορίας και χαρακτή-
ρων υποστηρίζεται υποδειγματικά από το
εξαιρετικό voice-acting, με τους βετερά-
νους Rebecca Whitaker και Abe Goldfarb
να βρίσκονται σε μεγάλη φόρμα, αλλά και
το συμπληρωματικό καστ να δίνει τον κα-
λύτερό του εαυτό, ώστε να αποδώσει άψο-
γα την ευρεία γκάμα συναισθηματικών με-
ταπτώσεων που περιέχει το παιχνίδι χωρίς
να πέφτει στην παγίδα του μελό. Η εκφρα-
στικότητα των πορτρέτων που εμφανίζο-
νται κατά τη διάρκεια των διαλόγων δίνει
PC Master
88
Ο ορισμός αυτού που λέμε «του τα βγάζεις με
το τσιγκέλι».
Αυτό το σπίτι κρύβει ίσως την πιο τραγική
ιστορία του παιχνιδιού.
Κακόφημα μπαράκια με neon θαμπωμένο απ’ το χιονιά; Yes, please.
