Α
ντί εισαγωγής, το μόνο που έχω να
πω είναι… φέρτε μας πίσω τα Panzer
General! Η κρίση αυτή με έπιασε σχε-
τικά πρόσφατα, όταν, με αφορμή το review
του Wargame: Red Dragon, θυμήθηκα ποια
ήταν η τελευταία φορά που είχα «πολεμή-
σει» με σύγχρονα όπλα στο μέτωπο της
Άπω Ανατολής. Μην το ψάχνετε, ήταν πολ-
λά χρόνια: πρόκειται για το 1998 και το
People’s General, ένα από τα «παιδιά» του
καλύτερου Panzer General που βγήκε ποτέ
(
κατά την άποψή μου πάντα), του Panzer
General 2. Και απλώς διαπίστωσα πόσο πο-
λύ μου έχει λείψει η συγκεκριμένη σειρά,
ακόμα και αν το είδος το οποίο πρέσβευε
(
turn based strategy/wargame) εξακολου-
θεί να υφίσταται, και μάλιστα με αρκετά
επιτυχημένους τίτλους, όπως τα Panzer
Corps, Battle Worlds: Kronos, Massive
Assault κ.ά.
Η αλήθεια είναι (πάντα κατά την άποψη
του γράφοντος, είπαμε) ότι ποτέ κανένα
παιχνίδι του είδους δεν μπόρεσε να φτά-
σει το επίπεδο αριστείας του PG2. Συνδύα-
ζε ευκολία χειρισμού με τεράστιο βάθος
και τα πολύ καλά «εγκυκλοπαιδικά» χαρα-
κτηριστικά (από άποψη εξοπλισμών, οχη-
μάτων κ.λπ.) που διακρίνουν ένα
wargame (οι τίτλοι της Eugen διαπρέπουν
σε αυτό τον τομέα), ενώ κρατούσε ένα
αρκετά καλό επίπεδο και στον τομέα των
γραφικών, όπου η συγκεκριμένη κατηγο-
ρία ποτέ δεν «έδινε ρέστα»: κοινώς, το
Panzer General 2 το παίζω άνετα ακόμα
και σήμερα και θα έκανα το ίδιο και με την
πιο «μελλοντική» παραλλαγή του, το
People’s General, εάν δεν υπήρχαν θέμα-
τα συμβατότητας (άντε, ρε GOG, τι κά-
νεις…). Όλως παραδόξως, διαπιστώνει κα-
νείς ότι σε μία εποχή που γίνεται ο χαμός
των remakes κανείς δεν έχει μπει στη δια-
δικασία να «αναστήσει» ένα από τα ιστορι-
κότερα παιχνίδια στρατηγικής όλων των
εποχών, το οποίο από την κυκλοφορία του
πρώτου του τίτλου το μακρινό 1994 και
για πολλά χρόνια μετά συνέχισε να αποτε-
λεί ορόσημο και μέτρο σύγκρισης για την
κατηγορία – δημιουργώντας ολόκληρη
σχολή γύρω από το όνομά του (σημειωτέ-
ον, η δημιουργός SSI επιχείρησε να εξελί-
ξει περαιτέρω το είδος με το πιο εξειδι-
κευμένο και σκληροπυρηνικό Steel
Panthers, το οποίο όμως είχε να κάνει με
πολύ πιο «ειδικό» κοινό και δεν μπόρεσε
ποτέ να φτάσει την επιτυχία του Panzer
General).
Το βασικό του πλεονέκτημα ήταν ότι απο-
τελούσε ένα εξαιρετικό ιστορικό turn based
wargame, το οποίο όμως χαρακτηριζόταν
από ευκολία και απλότητα χειρισμού: easy
to learn, difficult to master. Αυτό έχουν
προσπαθήσει πολλοί να αντιγράψουν έκτο-
τε (το Massive Assault παρεμπιπτόντως τα
καταφέρνει εξαιρετικά σε αυτό το κομμάτι,
ενώ το Panzer Corps στην ουσία «ξεσήκω-
σε» όλο το σύστημα του Panzer General),
αλλά ποτέ κανένας δεν μπόρεσε να το φτά-
σει σε αυτό το επίπεδο. Ακόμα και παντε-
λώς άσχετοι με το είδος μπορούσαν να κά-
τσουν και να ασχοληθούν με το παιχνίδι και
«
πιάνονταν» μέσα σε πολύ μικρό χρονικό
διάστημα, κάτι που ελάχιστοι τίτλοι μπο-
ρούν να καταφέρουν. Επίσης, η «μηχανή»
του είχε το μοναδικό χαρακτηριστικό ότι
μπορούσε να αποδώσει πολύ καλά διαφο-
ρετικές περιόδους και φιλοσοφίες πολέμου,
χωρίς να προκύπτουν ζητήματα όπως αυτό
με τις ναυτικές μάχες στο Wargame: Red
Dragon (το οποίο μπορεί να είναι real-time,
αλλά δεν παύει να είναι wargame).
Έχουμε μείνει πολύ καιρό χωρίς Panzer
General. Είναι ώρα να δούμε κάποιο
remake, κάτι τέτοιο τέλος πάντων! Εμπρός
στην πορεία που χάραξε το X-Com!
PC
PC Master
18
Του Κώστα «Archanger» Μαυραγάνη
Panzer General για παντα
Παραδίδονται μαθήματα Blitzkrieg για αρχάριους…
Panzer General 2, where art thou?
