Τουριστική Αγορά τ. 277

4 ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ EDITORIAL T α τελευταία χρόνια, η ετήσια Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) αποτελεί σημείο αναφοράς για την εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα, η οποία εν πολλοίς συνδέεται ή ακόμη και περιστρέφεται γύρω από τον τουρισμό. Στην εν λόγω εκδήλωση προσκαλείται –μεταξύ άλλων– και ο πρωθυπουργός της χώρας, που συνήθως παρίσταται, εκφωνώντας και σχετική ομιλία κατά τη διάρκεια του δείπνου. Ομιλία, που συνήθως κινείται μεταξύ αναμασήματος γνωστών στοιχείων, τα οποία –ειρήσθω εν πα- ρόδω– έχουν επιτύχει τα μέλη του Συνδέσμου, ευχολογίων, και φυσικά της αναγκαίας (αυτο)ευλογίας των γενιών, με… εσάνς από «θα» και υποσχέσεις. Τίποτε συγκεκριμένο, τα πάντα αόριστα και διόλου δεσμευτικά! Κι αυτό, για τον πλέον παραγωγικό κλάδο της εθνικής οικονομίας, για το 25% του ΑΕΠ, για τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε επίπεδο ταξιδιωτικών εισπράξεων, εσόδων για τα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία, την αγορά που προσφέρει αρκετές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, για τον κλάδο που μπορεί να οδηγήσει την πατρίδα μας μακριά από την κρίση, τα χρέη και την ύφεση. Δύο είναι τα στοιχεία που πραγματικά προκαλούν θλίψη και προβληματισμό: Αρχικά, η παντελής έλλει- ψη ενός συγκεκριμένου, ρεαλιστικού, εμπνευσμένου και σύγχρονου οράματος τουριστικής πολιτικής, που θα βασίζεται σε στοιχεία της υπάρχουσας κατάστασης και θα καταφέρει να ενσωματώσει τις πλέον καινοτόμες τάσεις που διαφαίνονται σε διεθνές επίπεδο. Αυτοί που θα το υλοποιήσουν πρέπει «δια- βάζουν» με αποτελεσματικό τρόπο τα διαρκώς αναδυόμενα trends, να αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ του πλήθους των εισερχόμενων τουριστών και της συνολικής τους δαπάνης, να εκμεταλλεύονται τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις (λ.χ. ΑΙ, ΙοΤ, VR κ.ά.), που εισέρχονται με ταχείς ρυθμούς στη βιομηχανία του τουρισμού και θα σχηματοποιήσουν το μέλλον της, το οποίο θα κινείται πέρα από τα τετριμμένα τσιτάτα και «πιασιάρικα» σλόγκαν, και την ίδια στιγμή δεν θα διαπνέεται από μια… άψυχη όσο και «στεγνή» ανάγνωση, αλλά αντιθέτως θα εκπέμπει πάθος, δημιουργικότητα, πίστη και ενδιαφέρον. Ένα τέτοιο όραμα θα καταφέρει να πείσει, να παρακινήσει και να εμπνεύσει τους άμεσα εμπλεκόμενους, να κινηθούν ταχύτατα, παρακάμπτοντας τη γραφειοκρατία και τις επιμέρους αγκυλώσεις με χροιά δημόσιου τομέα (fast track, το έχουν… βαπτίσει στην «ξύλινη» γλώσσα), προκειμένου να αντλήσουν πολύτιμες επενδύσεις! Δευτερευόντως, η έλλειψη των ανωτέρω στοιχείων και χαρακτηριστικών «μαρτυρά» και την ουσιαστική απουσία ενδιαφέροντος και αγάπης για τον ίδιο τον τουριστικό κλάδο από μέρους των κρατούντων. Και δεν αναφερόμαστε σε συναισθήματα, αλλά σε πράξεις: Μείωση ΦΠΑ στις τουριστικές επιχειρήσεις και στις αντίστοιχες της εστίασης, πιο δίκαιη φορολογία και ελάφρυνση των φορολογικών βαρών των επαγγελματιών, κατάργηση του πρόσθετου τέλους διαμονής σε τουριστικά καταλύματα, θέσπιση ενός σύγχρονου νομικού συστήματος που θα αποτρέπει τον κάθε…«μυαλοφυγόδικο» να καταθέτει ενστάσεις επί ενστάσεων, προσφεύγοντας για ψύλλου πήδημα σε κάθε πιθανή και απίθανη μορφή δικαστικής και διοικητικής εξουσίας, παρεμποδίζοντας επενδυτικές προτάσεις και projects! Ακόμη, πρέπει να δοθεί έμφαση στις βασικές υποδομές, με πλήρη ανανέωση ξεπερασμένων και αναποτελεσματικών οδικών αρτηριών, λιμανιών, χώρων στάθμευσης κ.ά. Καθώς οι καιροί ου μενετοί και τα οικονομικά περιορισμένα, η επιλογή της ανάθεσης υλοποίησης ενός έργου και της εκμετάλλευσής του για κάποιο χρονικό διά- στημα, από κάποιο ενδιαφερόμενο επενδυτικό σχήμα, ως άλλο ΣΔΙΤ, φαντάζει –περίπου– μονόδρομος. Το παράδειγμα των περιφερειακών αεροδρομίων και της Fraport είναι ιδιαίτερα πρόσφατο, όσο και άκρως διδακτικό. Το ίδιο θα πρέπει να εφαρμοστεί και στην κρουαζιέρα, όπου οι εταιρείες παροχής αντίστοιχων υπηρεσιών διαθέτουν –μεταξύ άλλων– τις απαιτούμενες διαδικασίες, την τεχνογνωσία Gloves off, το savoir vivre, μπορεί να περιμένει…