Food Service τ. 135

n Αναρωτ ι έμα ι πολλέ ς φορές εάν δύο εντελώς διαφορετικές ρήσεις και προτάσεις μπορούν να ισχύουν σε ορι- σμένες περιστάσεις. Όπως «είτε στρα- βός είναι ο γιαλός είτε στραβά αρμενί- ζουμε…». Από πού προήλθε ο συγκεκριμένος προβληματισμός; Μα από την αδυνα- μία, την άγνοια, την ασχετοσύνη, την έλλειψη ενδιαφέροντος, την παραίτη- ση, ή όπως αλλιώς και εάν τη χαρα- κτηρίσουμε, από την οποία διέπονται πάμπολλες επιχειρήσεις εστίασης προ- κειμένου να εκμεταλλευτούν την προ- σωπική επαφή που, θέλοντας και μη, αποκτούν και κάνουν πράξη με τους πελάτες τους. Κι αυτό, προκειμένου να τους καθοδηγήσουν, να πετύχουν συνδυαστική πώληση, να τους συμ- βουλεύσουν, να τους κατευθύνουν και εντέλει να τους πείσουν να επιλέξουν το «Χ» και το «Ψ», παρέα με το «Φ». Και προσέξτε, δεν υπαινισσόμαστε, ούτε εννοούμε να… υποκύψουν στη λογική του overselling, το οποίο συνή- θως οδηγεί σε αρνητικά αποτελέσμα- τα! Αντιθέτως, προτείνουμε, απλώς, να κάνουν σωστά, ολοκληρωμένα όσο και αποδοτικά τη δουλειά τους. Προς όφελος της επιχείρησης για την οποία εργάζονται, αλλά και του δικού τους well-being! Το γιατί είναι ευνόητο και κατανοητό. Αντί, όμως, για κάτι τέτοιο, το… πρό- σωπο των εν λόγω επιχειρήσεων που αντιπροσωπεύεται από τους σερβιτό- ρους και τους μετρ ενδεχομένως, που περίπου αδιάφορα στέκονται απέναντι στους πελάτες, τους οποίους σπανί- ως ακούν με προσοχή, σημειώνοντας απλώς –με ελαφρώς βαριεστημένο ύφος– ό,τι τους παραγγείλουν. Κι αυτό δίχως καμία διάθεση παρέμβασης, κα- θοδήγησης, έκφρασης άποψης ή έστω μιας αντιπρότασης. Στην περίπτωση, δε, που τύχει και ο πελάτης ρωτήσει κάτι… εξειδικευμένο, όπως πώς μοιάζει η επίγευση του «τά- δε» πιάτου ή ποιο από τα κρέατα της ώρας που διαθέτετε είναι πιο μαλακό και άρα ιδανικό για τα μικρότερης ηλι- κίας παιδιά, είτε εάν το «δείνα» πιάτο ταιριάζει με κάποιο «Ψ» κρασί ή πο- τό είτε το ακόμη πιο… προωθημένο και «απελευθερωμένο» από πιθανούς αποκλεισμούς, ενοχές και στρεβλώσεις, «ποιο πιάτο θα συστήνατε να επιλέξου- με;», τότε στο μυαλό των ίδιων των πε- λατών ίσως ηχούσαν τα λόγια του βε- τεράνου αμερικανού δημοσιογράφου της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου Έντουαρντ Μόροου (που ειρήσθω εν παρόδω αποτέλεσε σημείο αναφοράς, αλλά και έμπνευση για τη μεταφορά της ζωής του στον κινηματογράφο προ 10 και πλέον ετών): «Καληνύχτα σας και καλή τύχη!». Στους πελάτες, φυσικά, αναφερό- μαστε, καθώς εκείνοι που βρίσκονταν εκεί έχοντας επιφορτιστεί με το καθήκον να τους εξυπηρετήσουν, συνήθως… σφυρίζουν αδιάφορα, ξεφεύγοντας από τη δύσκολη θέση στερεότυπο, πλέον: «Ό,τι θέλετε εσείς» ή «Όλα καλά εί- ναι»! Άκρως «διαφωτιστικά», όσο και με πλήθος από πληροφορίες… Εξυ- πακούεται, δε, πως εάν οι πελάτες ήθε- 80 H... XYTΡA (Και) στραβός είναι ο γιαλός (και) στραβά αρμενίζουμε!