49
PC Master
και στους νέους χάρτες, θα πρέπει να πληρώσει. Αν το WoW λει-
τουργούσε έτσι, δεν θα υπήρχε συνδρομή, αλλά η αγορά κάθε
expansion θα έδινε πρόσβαση σε ένα μόνο raiding tier/arena
season gear. Για να περάσεις στο επόμενο tier, θα έπρεπε να αγο-
ράσεις το DLC. Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, πληρώνεις. Επιστρέ-
φοντας στο GW2 λοιπόν, μπορούμε να ισχυριστούμε πως το συνο-
λικό κόστος για να το παίξεις θα εξαρτηθεί άμεσα από την πολιτική
της ArenaNet και της NCsoft αναφορικά με τη συχνότητα και το
περιεχόμενο των expansions.
ολοκληρΩνονταΣ
Αφήνοντας στην άκρη τα σημαντικά αλλά ίσως ανιαρά οικονομι-
κά μεγέθη και σχεδιαστικά στοιχεία, μας μένει η ουσία. Τα δοκίμιά
μας είναι παιχνίδια, δηλαδή μας ψυχαγωγούν και έτσι τα αντιλαμ-
βανόμαστε. Ίσως λοιπόν ο καλύτερος τρόπος για να αποτυπωθεί η
σχέση μεταξύ των δύο αντιπάλων να είναι με όρους γαστρονομι-
κούς. Το WoW μοιάζει με ένα παλιό και αγαπημένο φαγητό. Κάθε
μπουκιά, αν και δεν κρύβει εκπλήξεις, είναι ταυτόχρονα μία βουτιά
σε αναμνήσεις και η υπενθύμιση μίας μακριάς πορείας. Μπορεί ο
σεφ να προσθέτει τακτικά μερικές νέες πινελιές, αλλά το συνολικό
αποτέλεσμα παραμένει αναγνωρίσιμο σε σημείο που να κουράζει,
δημιουργώντας την ανάγκη για κάτι διαφορετικό. Το GW2 από την
άλλη είναι το ολοκαίνουργιο γκουρμέ πιάτο, γεμάτο φρέσκιες γεύ-
σεις που γαργαλούν τον ουρανίσκο. Φωνάζει από μακριά πως θέλει
ακόμα δουλειά για να φθάσει την πληρότητα και την ισορροπία με-
ταξύ παρουσίασης και αναλογίας υλικών που έχει επιτευχθεί στο
παλιό και αγαπημένο φαγητό. Την ίδια στιγμή όμως είναι γεμάτο
υποσχέσεις για το προσεχές μέλλον, αφού κάθε μπουκιά αφήνει
διαφορετική αίσθηση.
Νικητής λοιπόν σε αυτόν τον πρώτο γύρο της αναμέτρησης,
έστω και οριακά, ανακηρύσσεται το GW2. Και αυτό γιατί είναι ένα
μαγικό ταξίδι από το 1 έως το 80, που κατορθώνει να συνδυάσει
ιδανικά την περιπλάνηση και το παρεΐστικο κλίμα με στοιχεία single
player και όλα αυτά σε έναν κόσμο υψηλής αισθητικής. Το WoW,
αν και φρεσκαρίστηκε σημαντικά στον τομέα του leveling (ο ανα-
σχεδιασμός των παλαιών ζωνών είναι αναμφίβολα η σημαντικότε-
ρη παρακαταθήκη του κατά τα άλλα αποτυχημένου Cataclysm),
συγκριτικά υστερεί. To GW2 σε αυτήν τη φάση σε καμιά περίπτωση
δεν έχει το endgame «ψωμί» που διαθέτει ο αντίπαλός του. Και πώς
θα μπορούσε άλλωστε, όταν μετά βίας μετρά δύο μήνες στην αγο-
ρά απέναντι στα οκτώ χρόνια του WoW; Μην ξεχνάμε ότι πολλά
από τα χαρακτηριστικά που πλέον θεωρούμε ως σταθερές του
Vanilla WoW προστέθηκαν μήνες μετά την κυκλοφορία του αρχι-
κού πακέτου (Warsong Gulch, Alterac Valley κ.λπ.). Αυτό όμως δεν
αποτελεί δικαιολογία στη βαθμολόγηση. Η τελική λεπτομέρεια που
δίνει τη νίκη στο GW2 είναι η δυνατότητα και η τάση του ως πλατ-
φόρμα και καλούπι να αλλάξει τα δεδομένα – χαρακτηριστικό πα-
ράδειγμα είναι η απόπειρα του WvW cross server PvP. Η μάχη της
πρεμιέρας κερδήθηκε. Το τελικό προϊόν είναι εντυπωσιακό και η
απήχηση μεγάλη. Μπροστά όμως είναι η δύσκολη μάχη της επιβίω-
σης και της ανάπτυξης σε βάθος χρόνου και ο αντίπαλος είναι μπα-
ρουτοκαπνισμένος, πάνοπλος και δεν δείχνει οίκτο ούτε τον περι-
μένει. Η συναρπαστική συνέχεια στις οθόνες μας.
PC
Ο Deathwing νεκρός (το σαγόνι του, δηλαδή) μετά το τέλος της heroic
Madness of Deathwing encounter. Μία μέτρια μάχη, αντάξιο φινάλε ενός
μέτριου expansion.
Το battlechest, απαραίτητη κίνηση περιορισμού του κόστους
και για την προσέλκυση νέων παικτών.
Ο Illidan Stormrage με τα θρυλικά Warglaives του, ένα από τα σύμβολα
του κόσμου του Warcraft. Η Blizzard, με το Cataclysm, επέλεξε να κόψει
τον ομφάλιο λώρο με τα strategy games σε ό,τι αφορά το σενάριο.
H Arenanet επέλεξε να
δώσει έναν πιο care-
free χαρακτήρα στο
GW2 σε σύγκριση με
τα πιο hardcore
MMOs.
