R
eview
υπόλοιπους παίκτες στην περιοχή για την
επίτευξη του στόχου, συνεπώς δεν θα έχε-
τε πρόβλημα – παρά μόνο εάν η ανάγκη
απομόνωσής σας αγγίζει τα όρια ενός
gaming μισανθρωπισμού ή απλά ψάχνετε
για κάτι αντίστοιχο του Skyrim. Επιπλέον,
υπάρχει το personal story, που δίνει έναν
τόνο πολύ προσωπικό, σχεδόν καθαρά solo
στην πλοκή.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΓΡΑΦΙΚΑ –
ΗΧΟΣ – GAMEPLAY
Προσωπικά, δεν έχω καμία αμφιβολία.
Μακράν το δυνατότερο σημείο του GW2 εί-
ναι το αισθητικό του κομμάτι. Οι καλλιτέ-
χνες που σχεδίασαν τον κόσμο της Tyria εί-
ναι όχι απλά άξιοι συγχαρητηρίων, αλλά
και θαυμασμού ακόμα. Οι μορφές, τα
textures, τα ρούχα, οι πανοπλίες, η βλά-
στηση, τα ποτάμια, όλα είναι μαγευτικά –
ακόμα και ο χάρτης του παιχνιδιού. Ναι, ο
χάρτης είναι ένα υπέροχο κάδρο γεμάτο
άτακτες πινελιές. Όχι πως ο κόσμος πάει
πίσω. Πότε νομίζεις ότι διασχίζεις τους
αμπελώνες της νότιας Γαλλίας, πότε πως
ανεβοκατεβαίνεις τους λόφους της Τοσκά-
νης, πότε πως ρεμβάζεις στον περίγυρο
μίας αλπικής λίμνης... Οι δε πόλεις είναι
πραγματικά αριστουργήματα φανταστικής
αρχιτεκτονικής. Το άντρο των Charr (Black
Citadel-πρώην Rin) παντρεύει με επιτυχία
στοιχεία τόσο από steampunk όσο και από
Tolkien, και το αποτέλεσμα είναι γοητευτι-
κά τραχύ και φθαρμένο. Η δε επιστημονική
κλίση των Asura αποτυπώνεται σε ένα ανε-
πανάληπτο σουρεαλιστικό σκηνικό υπερ-
φυσικών κύβων (Rata Sum). Η τυποποιημέ-
νη Lion’s Arch θυμίζει μεν εκ πρώτης όψε-
ως τόσες άλλες πόλεις-άντρα κουρσάρων
της Καραϊβικής στην εποχή των ανακαλύ-
ψεων, όμως και αυτή ακόμα διαθέτει τις δι-
κές της χαρακτηριστικές πινελιές γεμάτες
προσωπικότητα. Η δε Hoelbrak, πρωτεύου-
σα των Norn, κλείνει το μάτι στους Βίκινγκ
και τη γενικότερη υπερβόρεια μυθολογία.
Η λιγότερο ελκυστική πόλη, σύμφωνα με
τα προσωπικά μου κριτήρια, είναι η Grove
των Sylvari. Οπωσδήποτε καλοσχεδιασμέ-
νη, αλλά μου δίνει την αίσθηση ενός διαρ-
κούς déjà vu με άλλα games (WoW,
Skyrim, DDO κ.λπ.).
Η πρωτεύουσα των humans, Divinity’s
Reach, αξίζει τη δική της ξεχωριστή αναφο-
ρά. Ένα από τα μεγαλύτερα παράπονά μου
από τα καθιερωμένα ΜΜΟ ήταν πως οι κυ-
ριότερες πόλεις τους συχνά έμοιαζαν με μι-
νιατούρες, ανεξαρτήτως ποιότητας σχεδια-
σμού. Το μέγεθός τους ήταν ανάλογο μίας
«
στριμωγμένης» κωμόπολης της ελληνικής
επαρχίας. Το GW2 αλλάζει τα δεδομένα,
προσφέροντας μία πόλη-ποίημα, η οποία
κερδίζει με το σπαθί της τον όρο πρωτεύ-
ουσα. Έντονα επηρεασμένη από την ανα-
γεννησιακή Ιταλία (τριγυρνώντας στα σοκά-
κια της ώρες-ώρες νομίζεις ότι θα συναντή-
σεις παράσταση της commedia dell’arte),
προσφέρει μία ανεπανάληπτη εμπειρία,
έχοντας τόσο το μέγεθος όσο και την ατμό-
σφαιρα μίας πραγματικής πόλης ανεπτυγ-
μένης σε διάφορα επίπεδα, η οποία σφύζει
από ζωή. Εδώ πρέπει να εκφράσω ένα μι-
κρό παράπονο: ενώ οι NPCs είναι καλοσχε-
διασμένοι, με υπέροχες φορεσιές, δεν
έχουν μεγάλη ποικιλία και τα ίδια μοντέλα
επαναλαμβάνονται διαρκώς. Επίσης, ειδικά
στους humans ο πληθυσμός στη συντριπτι-
κή πλειονότητά του, φαίνεται να αποτελεί-
ται από εικοσάχρονα άτομα. Όλες οι γυναί-
κες είναι πανέμορφες και σχεδόν όλοι οι
άντρες κομψοί και δανδήδες. Τα παιδιά εί-
ναι ελάχιστα και οι μεγαλύτερης ηλικίας
ακόμα λιγότεροι. Όχι πως είναι μία κατά-
σταση ιδιαιτέρως ενοχλητική, αλλά καλό θα
ήταν να επέλθει μία κάποια ισορροπία.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Ένα κοινό χαρακτηριστικό της συνομο-
ταξίας των ΜΜΟ είναι η χαοτική φύση
τους. Η απόδοση των μηχανών τους επη-
ρεάζεται ιδιαιτέρως από τις εκάστοτε συν-
θήκες και ειδικά τον αριθμό των εμπλεκό-
μενων παικτών σε κάθε περίσταση. Έτσι,
δίνουν μεγάλο βάρος στη ύπαρξη μίας
ισχυρής CPU για να αποδώσουν τα αναμε-
PC Master
78
Θα συναντήσετε και μπόλικα μίνι
non instanced dungeons.
Στα μυστικά του βάλτου.
Βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
