139
PC Master
Maladroid:
Μιλάμε, βέβαια, για ανθρώ-
πους που έχουν ήδη κάποια βίδα λασκαρι-
σμένη.
Archanger:
Εγώ κολλάω περισσότερο
στα military shooters, τα οποία κινούνται
μεταξύ game και «ρεαλισμού».
CitizenMac:
Νομίζω πως για να φτάσει
κάποιος στο σημείο να μην μπορεί να δια-
χωρίσει τα δύο, πρέπει να υπάρχει ήδη σο-
βαρό πρόβλημα. Και αυτό θα μπορούσε να
μας το επιβεβαιώσει κάποιος ψυχολόγος,
αλλά δεν έχω το δικό μου πρόχειρο...
Epistimos:
Πάντως πιο εύκολα σαλτά-
ρεις (δεδομένου του θεωρήματος της λα-
σκαρισμένης βίδας) στο στρατό παρά λόγω
video games κατ’ εμέ...
Maladroid:
Nαι, αλλά προτού εκτεθεί
στο gaming, ο ανισόρροπος θα καθόταν
κλειδωμένος στο υπόγειο, δίπλα στο σκε-
λετό της μητέρας του. Ενώ τώρα που τα
ADVENTURES τού έμαθαν πώς να κάνει pick
lock, ποιος τον πιάνει...
CitizenMac:
Μπα, Call of Duty παίζουν
αυτοί. Είναι γνωστό ότι όσοι ασχολούνται
ακόμα με CoD, είναι κακοί άνθρωποι.
Fairy:
Νομίζω πως ίσως τα games μας
κάνουν λίγο πιο... νευρικούς να το πω; Ευέ-
ξαπτους; Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν
τη δύναμη να μας κάνουν δολοφόνους.
Alkis21:
Το ενδεχόμενο να λειτουργούν
τα παιχνίδια αποτρεπτικά ως προς τη βία
που το πάμε; Ως μέσο εκτόνωσης...
Maladroid:
Σαφώς και υπάρχει αυτή η
παράμετρος: έχει ακουστεί η θεωρία ότι
παίζοντας games κάποιος ξεσπάει και είναι
πιο ήρεμος στην καθημερινότητά του.
Fairy:
Από τις ταυρομαχίες υπήρχε αυτό
το ένστικτο του ανθρώπου, το να ικανοποι-
ήσει κατά κάποιο τρόπο την περιέργειά του
για κάτι που δεν μπορεί να δει στην πραγ-
ματικότητα να συμβαίνει. Και γι’ αυτό έχει
επιτυχία το συγκεκριμένο συστατικό στα
games.
Alkis21:
Ταυρομαχίες; Κορυφαίος παραλ-
ληλισμός!
Fairy:
Μάλιστα, πάω στοίχημα ότι όπου
υπήρχε περισσότερο αίμα, υπήρχε και με-
γαλύτερο κοινό!
Archanger:
Μα δεν είναι μόνο οι ταυρο-
μαχίες. Μιλάμε πρακτικά για κάθε μαχητικό
άθλημα, από την πυγμαχία έως τις ρωμαϊ-
κές αρένες και το σημερινό UFC.
Bilaros:
Εγώ πάλι πιστεύω ότι είναι τέ-
τοια η φύση του ανθρώπου. Αν δεν είχαμε
games, θα παίζαμε με ξύλινα σπαθιά
CitizenMac:
Ναι, συμφωνώ ότι όλα αυτά
εξυπηρετούν στην υγιή εκτόνωση καθενός
από εμάς.
Adimas:
Adam Jensen approves.
Alkis21:
Υπάρχει κάποιος από εμάς τους
οκτώ που να ΜΗ θέλει βία στα παιχνίδια
του; Να μπορούσε να σκεφτεί ότι στο υπό-
λοιπο της ζωής του θα παίζει video games
χωρίς καθόλου βίαιες σκηνές;
Bilaros:
Nope, τα necromorph δεν πε-
θαίνουν με αγκαλιές και λουλούδια.
Epistimos:
Το δοκίμασες;
Maladroid:
Η αλήθεια είναι πως και εγώ
πολλές φορές την απολαμβάνω. Ας πούμε
το Arkham City ήταν κρατς! (σπόνδυλος) κι
απόλαυση...
CitizenMac:
Εγώ θα ήθελα να έχω βία
στα παιχνίδια μου, εκεί που απαιτείται. Δη-
λαδή να δικαιολογείται από το context ή
από την ιστορία. Π.χ., το Spec Ops δεν δου-
λεύει χωρίς βία. Ούτε το Walking Dead. Κα-
τά τα άλλα –και δεν ξέρω τι λέει αυτό για
μένα– όταν το παιχνίδι μού δίνει τη δυνα-
τότητα, αποφεύγω τη σύγκρουση. Βλ. Deus
Ex: HR, Dishonored.
Fairy:
Πέρα από την πλάκα, υπάρχουν
πολύ αξιόλογα παιχνίδια που δεν έχουν
ίχνος βίας (πολλά adventures, το Journey,
Σχολιάζοντας την επικαιρότητα
ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Αντώνης
«
Adimas»
Δήμας
Ο Αντώνης ναι μεν
απορρίπτει τη λογο-
κρισία, θεωρεί
ωστόσο πως καλό
θα ήταν να υπάρχει
κάποιος (φιλελεύθε-
ρος) τρόπος ελέγ-
χου στο περιεχόμε-
νο στο οποίο εκτίθε-
νται τα παιδιά. Πά-
ντως τα δικά του θα
τα μεγαλώσει σω-
στά, με Αλμανάκο.
Βασίλης
«
Bilaros»
Κασαπίδης
Οι γονείς δεν θα
πρέπει να παραχω-
ρούν το ρόλο τους
στις παιχνιδομηχα-
νές, σύμφωνα με το
Βασίλη, αλλιώς μπο-
ρεί να τα εκθέσουν
άθελά τους σε τρυ-
φερές περιπτύξεις
μεταξύ ρομαντικών
necromorphs (άπα-
πα, αναγούλιασα).
Άλκης
«
alkis21»
Πολυράκης
Δεν μασάει τα λό-
για του ο Άλκης (γε-
νικώς δεν μασάει –
με σουπίτσες τη
βγάζει): τα βίαια
παιχνίδια υπάρ-
χουν, αλλά δεν είναι
λόγος για παροξυ-
σμό, άσε που μπο-
ρεί να λειτουργούν
και ως μέσο εκτό-
νωσης.
Μαρίλη
«
Fairy»
Νίκολη
Είναι κορίτσι ζόρι-
κο, σκληρό και αι-
μοβόρικο η Μαρίλη,
αφού η βία στα
games δεν την ενο-
χλεί στο ελάχιστο.
Απολαμβάνει, πά-
ντως, εξίσου και μία
ήσυχη βόλτα στα λι-
βάδια του Dear
Esther.
Τίμος
«
Epistimos»
Κουλουμπής
Σε stealth mode ο
Τίμος, εμφανιζόταν
όποτε και όσο
έπρεπε ώστε να
συμφωνήσει ότι δεν
είναι η εικονική βία
που παράγει δολο-
φόνους, αλλά τα
ψυχολογικά αδιέξο-
δα που κουβαλάει
κάποιος ήδη μέσα
του.
Αντώνης
«
Μaladroid»
Βαλασιάδης
Διχασμένος ο Αντώ-
νης Βου, αφού από
τη μία δεν τον ενο-
χλεί η βία στα
games, από την άλ-
λη θεωρεί ότι η κα-
τάχρησή της ευτελί-
ζει το ίδιο το μέσο,
παγιδεύοντάς το σε
εφηβικές προσεγγί-
σεις των ανθρώπι-
νων καταστάσεων.
Κώστας
«
Archanger»
Μαυραγάνης
Προβληματίζεται με
τις «πρακτικές
εφαρμογές» που
μπορεί να έχουν τα
military shooters σε
ορισμένους
gamers, αλλά μία
καλοζυγισμένη πυ-
ρηνική βόμβα στο
δόξα πατρί του αντι-
πάλου του πάντοτε
τον βοηθά να κα-
τευνάσει τέτοιες
ανησυχίες.
Μιχάλης
«
CitizenMac»
Τέγος
Ο Μιχάλης έκανε
δυναμικό ντεμπού-
το υποστηρίζοντας
την άποψη ότι η βία
καλώς υπάρχει, αλ-
λά μόνο εφόσον
υποστηρίζεται από
το γενικότερο ύφος
ή/και το story του
παιχνιδιού. Η ανώ-
ριμη τάση εξιδανί-
κευσής της, αντίθε-
τα, βλάπτει την ει-
κόνα ολόκληρης της
βιομηχανίας.
Πολλές φορές η βία γίνεται αυτοσκοπός χάριν
των πωλήσεων.
