PCΜ:
Το Downfall πήρε γύρω στα πέντε χρόνια για να ολοκληρω-
θεί και το The Cat Lady γύρω στα τρία. Αν ήσουν υποχρεωμένος
να εγκαταλείψεις μία πτυχή της συμμετοχής σου προκειμένου να
επιταχυνθεί η διαδικασία της παραγωγής, ποια θα ήταν αυτή;
R.M.:
Ευχαρίστως θα εγκατέλειπα το animation. Είναι φοβερά
χρονοβόρο και δεν το διασκεδάζω ιδιαίτερα. Αποτελεί και το λι-
γότερο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των παιχνιδιών μου, ενώ
δέχομαι συχνά κριτική γύρω από αυτό (ειδικά στη Γερμανία, χα-
χα!). Εύχομαι να μπορούσα να προσλάβω κάποιον να το αναλάβει
και δεν αποκλείεται να το κάνω στα επόμενα games μου. Όλα τα
υπόλοιπα θεωρώ πως είναι στοιχεία ζωτικής σημασίας ώστε να
«
οικειοποιηθώ» πλήρως τα παιχνίδια μου και τους δίνουν αυτό το
πολύ προσωπικό ύφος που έχουν. Μ’ αρέσει να ζωγραφίζω τα
backgrounds κάθε οθόνης και στην πορεία μού έρχονται κατα-
πληκτικές ιδέες για γρίφους ή γεγονότα που θα μπορούσαν να
λάβουν χώρα σε αυτές. Όταν περνάς πέντε ώρες κοιτώντας την
εικόνα που ζωγραφίζεις, περνούν από το κεφάλι σου εκατοντά-
δες ιστορίες και δεν βλέπεις την ώρα να τις βάλεις στο παιχνίδι
και να δεις τι απίθανες καταστάσεις θα προκύψουν!
PCM:
Τι μαθήματα πήρες από το σχεδιασμό του Downfall, τα
οποία είχες τη δυνατότητα να εφαρμόσεις άμεσα στο TCL;
R.M.:
Πολλά. Από μικροπράγματα, όπως το να διαβάζω το σενάριο
εκατοντάδες φορές ψάχνοντας για λάθη, έως το πώς να δομήσω
την αφήγηση και να δημιουργήσω την κατάλληλη ατμόσφαιρα.
Επίσης, όσο λιγότερα πράγματα κόβεις τόσο το καλύτερο. Παλιό-
τερα, όταν δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ ένα πρόβλημα, αφιέ-
ρωνα πολύ χρόνο να το ερευνήσω και να το μάθω. Ακόμη και αν
έχεις φτιάξει άλλα όσα παιχνίδια, όσο αναγνωρισμένος και αν εί-
σαι ως developer, πάντα μαθαίνεις κάτι καινούργιο όταν ξεκινάς
ένα νέο project. Έμαθα πολλά και από το TCL. Ένα από αυτά
ήταν ότι μπορείς να βασίζεσαι μόνο στον εαυτό σου και πρέπει
να είσαι πάντοτε προσεκτικός γιατί ακόμη και ο καλύτερος φίλος
σου μπορεί να σου τη φέρει... Ωστόσο, γνώρισα και ορισμένους
υπέροχους, ταλαντούχους ανθρώπους που με βοήθησαν χωρίς να
περιμένουν κάτι ως αντάλλαγμα και έκαναν το TCL αυτό που εί-
ναι. Ένα παράδειγμα: σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού υπάρχει
ένα κομμάτι ηχογραφημένο από έναν τύπο που γνώρισα μία μέρα
τυχαία, κάνοντας βόλτα στον κεντρικό δρόμο του Exeter. Καθό-
ταν σε μία γωνία παίζοντας την κιθάρα του και τραγουδώντας.
55
PC Master
Αφού τάραξε για τα καλά τα νερά της
indie σκηνής (και τον ύπνο μας) με το
ανελέητο Downfall το 2009, ήρθε φέτος
να μας αποτελειώσει με το λυρικά
ψυχοφθόρο The Cat Lady (TCL). Ο Remigiusz
Michalski, οραματιστής, ταλαντούχος,
φιλόδοξος, βιοπαλαιστής αλλά πάνω απ’ όλα
ομιλητικός, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για το
indie game development, τη δημιουργική διαδικασία,
έναν μερακλή κιθαρίστα από το Exeter και τις σκοτεινές γωνιές
της ψυχής μας.
Του Αντώνη «Maladroid» Βαλασιάδη
Η παρουσία της Mitzi εμπλουτίζει περαιτέρω τον πλούσιο συναισθηματι-
κό καμβά του The Cat Lady.
Πόσες φορές πρέπει να πεθάνει κάποιος ώσπου να μάθει να ζει;
