57
PC Master
διαμορφώνεις συγκεκριμένα στοιχεία στην προσωπικότητα του
χαρακτήρα σου, κάτι που σε ένα κατεξοχήν story-heavy παιχνίδι
είναι το σημαντικότερο στοιχείο. Το να επηρεάζεις τη συμπεριφο-
ρά του χαρακτήρα σου σε διάφορες καταστάσεις είναι τρομερά
διασκεδαστικό, αλλά μόνο εφόσον είναι κάποιος για τον οποίο ο
παίκτης ενδιαφέρεται πραγματικά.
Από τη σκοπιά του designer... βασικά είναι μεγάλος μπελάς.
Καμιά φορά μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να φτιάξεις το διπλά-
σιο περιεχόμενο και πολλοί παίκτες δεν πρόκειται καν να δουν
ένα μεγάλο κομμάτι του. Ύστερα, όσο πιο πολύ περιπλέκεις τα
πράγματα, εισάγοντας εκατοντάδες παραμέτρους που καθεμία
οδηγεί σε διαφορετικό μονοπάτι, τόσο ευκολότερο γίνεται να τα
κάνεις μαντάρα. Αλλά ναι, το τελικό αποτέλεσμα είναι το κάτι
άλλο, οπότε αξίζει στα σίγουρα τον κόπο! Όποτε παίζω παιχνίδια
που δίνουν τέτοια ελευθερία επιλογών, τα παίζω πάντοτε μόνο
μία φορά. Αν παίξεις ξανά το παιχνίδι, καταστρέφεται η ψευδαί-
σθηση, βλέπεις ότι οι διαφορές δεν ήταν τόσο σημαντικές όσο εί-
χες πιστέψει αρχικά. Έκανα αυτό το λάθος όταν έπαιζα το Heavy
Rain και δεν σκοπεύω να το ξανακάνω.
PCM:
Ως νοσοκόμος, δουλεύεις σε καθημερινή βάση με άτομα
που έχουν διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα. Τελικά, τι θα
έλεγες ότι είναι σημαντικότερο για έναν σεναριογράφο: οι προ-
σωπικές εμπειρίες ή η φαντασία;
R.M.:
Και τα δύο! Η φαντασία δεν αξίζει μία αν δεν έχεις εμπειρίες
από πρώτο χέρι. Γι’ αυτό και οι συγγραφικές απόπειρές μου όταν
ήμουν μικρός απέτυχαν τόσο οικτρά – δεν είχα ιδέα για τη ζωή,
πώς να έφτιαχνα ιστορίες που να την περιγράφουν; Ως άνθρωποι,
αποτελούμαστε απ’ όλα όσα έχουμε δει, ακούσει και κάνει σε
όλη μας τη ζωή – αυτά είναι τα συστατικά της διαρκώς μεταβαλ-
λόμενης φύσης μας και η φαντασία και η δημιουργικότητά μας
τροφοδοτούνται από αυτές τις προσωπικές εμπειρίες. Χωρίς αυ-
τές, δεν είμαστε παρά αδειανά δοχεία.
PCM:
Το TCL μού φάνηκε αρκετά πιο αισιόδοξο από το Downfall,
τόσο εικαστικά όσο και στην τελική εντύπωση που άφηνε η ιστο-
ρία του στον παίκτη. Μήπως άρχισαν να πέφτουν μερικές πρώτες
ακτίνες φωτός στη σκέψη σου τώρα που έγινες πατέρας; Θα σκε-
φτόσουν ποτέ να φτιάξεις ένα πιο ανάλαφρης θεματολογίας
adventure;
R.M.:
Να σου πω την αλήθεια, τα πράγματα αυτήν τη στιγμή είναι
δυσκολότερα από ποτέ. Στη σκέψη μου κυριαρχεί σκοτάδι απύθ-
μενο που μοιάζει λες και δεν θα τελειώσει ποτέ. Αλλά πιστεύω ότι
το The Cat Lady προέκυψε κάπως πιο αισιόδοξο, ακριβώς επειδή
το χρειαζόμουν εγώ έτσι. Για τον εαυτό μου; Ως θεραπεία για όλα
τα άσχημα που συμβαίνουν; Θέλω, πάντως, να πιστεύω ότι υπάρ-
χει πάντοτε ελπίδα και πρόθεσή μου ήταν να το αποδείξω μέσα
από την ιστορία της Susan Ashworth. Μπορεί να μην υπάρχει τόσο
αίμα όσο στο Downfall, αλλά το ύφος της ιστορίας είναι σκοτεινό
και νοσηρό και πολύ, μα πολύ, προσωπικό. Αν θα έκανα ποτέ ένα
πιο ανάλαφρο game; Αμφιβάλλω. Πιστεύω πως δεν θα με ενδιέ-
φερε αρκετά κάτι τέτοιο. Εξάλλου, όλοι οι υπόλοιποι αυτό κά-
νουν, ενώ εγώ θέλω να γίνω γνωστός ως ο Stephen King του
gaming στερεώματος – ως ο συγγραφέας των πιο σκοτεινών, τρο-
μακτικών ιστοριών που γνώρισε ο άνθρωπος. Ιστορίες που θα
προκαλούν φρικτούς εφιάλτες, που θα σε στοιχειώνουν όταν
κλείνουν τα φώτα κάθε βράδυ. Ιστορίες που θα αλλάξουν
την αντίληψή σου για τον κόσμο.
PCM:
Όσο έπαιζα το TCL, μου ήρθαν στο μυαλό οι ιστορίες
του Edgar Allan Poe αλλά, απ’ ό,τι διάβασα, στην πραγμα-
τικότητα δεν έχεις ασχοληθεί και πολύ με το έργο του. Σου
αρέσει να βλέπεις ότι τα παιχνίδια σου προκαλούν διαφο-
ρετικά συναισθήματα και συνειρμούς σε κάθε παίκτη ή θέ-
λεις τα μηνύματά σου να είναι απολύτως ξεκάθαρα;
R.M.:
Δεν είμαι και πολύ μεγάλος οπαδός του Πόε, προτι-
μούσα πάντοτε τον Stephen King, επειδή οι ιστορίες του
έχουν πιο μοντέρνα χροιά. Αλλά θεωρώ εξαιρετικά σημαντική
αυτήν την αμφισημία στις ιστορίες μου και, όπως είπες, πρόθε-
σή μου είναι κάθε παίκτης να έχει μία ξεχωριστή εμπειρία και να
αντιλαμβάνεται τα μηνύματα με το δικό του τρόπο. Γι’ αυτό άλ-
λωστε δεν εξηγώ τα πάντα στα παιχνίδια μου, αλλά αφήνω ορι-
σμένα πράγματα στη φαντασία. Αυτά τα μηνύματα έχουν τόσες
ερμηνείες όσοι είναι και οι άνθρωποι που τα λαμβάνουν και είναι
κάτι που σκοπεύω να διαφυλάξω.
PCM:
Στο TCL υπάρχουν μπόλικες αναφορές στο Downfall, άλλες
πιο διακριτικές και άλλες προφανέστατες. Να περιμένουμε πως
και τα επόμενα παιχνίδια σου θα λαμβάνουν χώρα στο ίδιο «σύ-
μπαν»; Μήπως υποβόσκει κάποια ευρύτερη ιστορία που τα συνδέ-
ει μεταξύ τους;
R.M.:
Κατά πάσα πιθανότητα, ναι! Μου αρέσει η ιδέα πως αυτές οι
ιστορίες εκτυλίσσονται στο ίδιο σύμπαν και οι χαρακτήρες που
έχω φτιάξει συνδέονται με μυστηριώδεις τρόπους από συμπτώ-
σεις της μοίρας. Αλλά έχε υπόψη ότι δεν συνηθίζω να κάνω μα-
κροπρόθεσμα σχέδια – αν όντως υπάρχει κάποια αόρατη σενα-
ριακή σύνδεση, τότε θα πρέπει πρώτα να την εντοπίσω εγώ ο
ίδιος! Προς το παρόν, δεν έχω ιδέα τι γίνεται παρακάτω. Αυτό εί-
ναι όμως που μ’ αρέσει περισσότερο, το να βρίσκω απίθανους
τρόπους για να συναντηθούν αυτοί οι χαρακτήρες.
PCM:
Το TCL βρίσκεται σε φάση που αναμένει την έγκριση από το
πρόγραμμα Greenlight του Steam και μαθαίνω ότι το GOG απέρρι-
ψε το παιχνίδι! Θεωρείς ότι η ωμότητα και ο σκοτεινός χαρακτή-
ρας του παιχνιδιού είναι ο λόγος γι’ αυτό ή αποτελεί καθαρά ζή-
τημα δημοσιότητας, δηλαδή ώσπου να σε προσέξουν και να ανοί-
ξουν τις πόρτες τους τα μεγάλα καταστήματα;
Φαίνεται οξύμωρο,
όμως το The Cat Lady
αποπνέει μία βαθιά
ανάγκη για αισιοδοξία.
Η κατάδυση στο υποσυνείδητο δεν είναι μόνο μεταφορική αλλά και κυ-
ριολεκτική.
