PC Master
48
Bernard:
Τότε ήταν που μπήκα εγώ στο κόλπο. Χτύπησε μία μέ-
ρα το κουδούνι μου, τι ήθελα να ανοίξω; Ήταν ο Ron Gilbert.
Αντίθετα με ό,τι γράφεται συνήθως, δεν ήρθε τότε στην εταιρεία
αλλά εργαζόταν ήδη εκεί κάνοντας ports των παιχνιδιών τους
στον Commodore 64. Μου εκμυστηρεύτηκε ότι δούλευε πάνω σε
μία καινούργια engine, η οποία φυσικά ήταν η SCUMM (Script
Creation Utility for Maniac Mansion), η οποία θα έλυνε τα χέρια
στο adventure games development. «Και εγώ τι σχέση έχω με
όλα αυτά»; Τον ρώτησα. «Θέλω να είσαι ένας από τους πρωταγω-
νιστές στο παιχνίδι που θα φτιάξω!», απάντησε.
Manny:
Φαντάζομαι χαρά που θα πήρες, amigo, ε;
Bernard:
Χαρά; Είσαι τρελός; Ούτε να το ακούσω δεν ήθελα!
Εμένα μου έπαιρνε δύο ώρες να μαζέψω κουράγιο να πάω στο
φούρνο να πάρω γάλα, θα έτρεχα σε μία έπαυλη ενός παρανοϊ-
κού επιστήμονα για να σώσω το κορίτσι του Dave; Τελικά δέχτη-
κα να συμμετάσχω, υπό έναν όρο: Δεν ήθελα να μιλάω σχεδόν
καθόλου! Με άγχωναν τρομερά οι συνομιλίες με ξένους.
Indy:
Τι πράγμα; Εσύ ήσουν λοιπόν η αιτία που από τις 15 εντο-
λές του Maniac Mansion, ούτε μία από αυτές δεν ήταν η Talk to;
Zak:
Και όχι τίποτε άλλο, πήρε και εμένα η μπάλα!
Άλκης:
Παιδιά, ισχύει τελικά ο μύθος πως το παιχνίδι δεν έχει
dead ends και μπορεί να τερματιστεί ό,τι και αν συμβεί;
Bernard:
Δεν μπορώ να πάρω όρκο γι’ αυτό. Σίγουρα έχει έναν
τεράστιο αριθμό από εναλλακτι-
κούς γρίφους, οι οποίοι δεν
έχουν καταγραφεί ποτέ στο σύ-
νολό τους. Πάντως είναι βέβαιο
ότι δεν μπορείς να φτάσεις
στο τέλος αν πεθάνουν οι δύο
από τους τρεις χαρακτήρες
που χειρίζεσαι, ενώ νομίζω
πως ούτε με τις περισσότερες
δυάδες γίνεται.
Bobbin:
Από μύθους πάντως
αυτό το παιχνίδι, άλλο τίπο-
τε. Τι ότι ήταν το πρώτο
adventure στο οποίο
δεν χρησιμοποιούσες
ποντίκι έχει ειπωθεί,
τι ότι ήταν το πρώ-
το adventure της
Lucas…
Jareth:
(
εκνευρισμένο ρουθούνισμα)
Zak:
Μετά την επιτυχία που έκανε πάντως, ο δρόμος είχε ανοί-
ξει. Εμένα με επιστράτευσε ο David Fox. Ήρθε στην εφημερίδα
όπου δούλευα και μου εξήγησε ότι το άρθρο που είχα γράψει, για
την ύπαρξη εξωγήινων που σκόπευαν να υποδουλώσουν τους
κατοίκους του πλανήτη μας μειώνοντας το IQ τους, είχε περισσό-
τερη βάση από όση νόμιζα. Και έτσι ήρθε το Zak McKracken and
the Alien Mindbenders το 1988.
Ben:
Τι παιχνιδάρα ήταν αυτή, μάγκα μου… Ανεξάντλητη εμπει-
ρία, νόμιζες πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Παίζαμε με τα άλλα παι-
διά της συμμορίας στην Amiga που είχαμε στο στέκι.
Zak:
Παιχνιδάρα μεν, αλλά είχα λιώσει στο jet lag από τις συνε-
χείς πτήσεις, αδερφέ… άσε αυτό τον ποδαρόδρομο στους λαβυ-
ρίνθους.
Boston:
Προσωπικά αδυνατώ να πάρω τους εξωγήινους με ελα-
φριά διάθεση…
Άλκης:
Όλοι τότε πιστεύαμε ότι ήταν θέμα χρόνου μέχρι η
Lucasfilm Games να έφτιαχνε μία περιπέτεια βασισμένη στα χρυ-
σοφόρα franchises της «μαμάς» εταιρείας.
Indy:
Έτσι ακριβώς. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι τόσο τα Star
Wars όσο και τα Indiana Jones ήταν 100% action oriented, επομέ-
νως πολλοί πίστευαν ότι δεν θα ταίριαζαν σε adventure games.
Δεν σου κρύβω πως ήμουν και εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς. Ο Ron
όμως μου εξήγησε ότι στη μετατροπή του Indiana Jones and the
Last Crusade σε computer game, καθένας θα μπορούσε να παίξει
με τον τρόπο που προτιμούσε. Έτσι, θα μου δινόταν η ευκαιρία
να χρησιμοποιήσω τις γροθιές μου αρκετά συχνά.
Max:
Περιττό να σας πω ότι επέλεγα συνέχεια τους καβγάδες!
Έτσι όμως δεν κατάφερα ποτέ να φτάσω το maximum IQ (Indy
Quotient).
Bobbin:
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 1990. Η Lucasfilm Games
εξασφάλισε τη συνεργασία με το μεγάλο Brian Moriarty, πρώην
wunderkind της Infocom. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έπαιρνε
τόσο σοβαρά τη δουλειά του, που την εποχή που έγραφε το
Trinity –μία ιστορία που πραγματευόταν τη ματαιότητα της πιθα-
νότητας ενός θερμοπυρηνικού πολέμου– ταξίδεψε σε όλες τις
περιοχές του κόσμου που αναφέρονταν στο παιχνίδι, συμπερι-
λαμβανομένης της Σιβηρίας και του Ναγκασάκι. Και μιλάμε για
την εποχή του ψυχρού πολέμου, έτσι; Δεν μου κάνει εντύπωση
λοιπόν που έφτασε μέχρι το μακρινό νησί του
Loom για να με βρει. Πείστηκα να πρωταγωνι-
στήσω στο ομώνυμο παιχνίδι, μόνο όταν με
Ο παράξενος εξωγήινος κόσμος του The Dig.
To Indiana Jones and the Fate of Atlantis ήταν εμπνευσμένο από την
ελληνική μυθολογία.
