DEEP DOWN AND DIRTY
Ανεξαρτήτως προσωπικών προτιμήσεων, δεν μπορούμε να
αγνοήσουμε μία μεγάλη μερίδα games που δεν φοβούνται να
«
λερώσουν τα χέρια τους» (πόσο μάλλον το στόμα τους) για να
προκαλέσουν το γέλιο. Κάποιοι ίσως τα θεωρούν χοντροκομμέ-
να, άλλοι σαχλά ή εφηβικά, αλλά συχνά αυτού του είδους το χι-
ούμορ αποτελεί απλά το περιτύλιγμα σε ένα πακέτο έξυπνων
και υποδόριων αναφορών και κοινωνικοπολιτικής σάτιρας, στα
πρότυπα του «South Park». Συγγενικό του τελευταίου είναι το
cult cartoon «Beavis and Butthead», που μεταφέρθηκε το 1995
σε adventure game με τον τίτλο Beavis & Butthead In Virtual
Stupidity. Από το όνομα και μόνο καταλαβαίνει κανείς τι αστεία
να περιμένει και όντως το παιχνίδι δεν απογοήτευσε τους fans,
σερβίροντας γενναίες δόσεις βωμολοχίας, ανωριμότητας και
σκατολογικού χιούμορ. Μία αρκετά άγνωστη αλλά ιδιαίτερα
αξιόλογη περίπτωση είναι η μίνι σειρά επεισοδίων Hector: Badge
of Carnage. Φτιαγμένα από ένα μάτσο μερακλήδες Βορειοϊρλαν-
δούς, συνδυάζουν ιδανικά τη βρετανική ειρωνεία με την ιρλαν-
δέζικη χοντροκοπιά, γαρνιρισμένα με βρόμικα σεξουαλικά και
«
εντερικά» αστεία. Κάπου εδώ πρέπει να γίνει και αναφορά
στον μέγιστο εραστή της (ανοιχτής) παλάμης Larry
Laffer, ο οποίος διασκέδασε μία ολόκληρη γενιά
gamers με τις σεξουαλικές του γκάφες και μάλιστα πρόσφατα
επέστρεψε ανανεωμένος και αποφασισμένος να αποδείξει ότι ο
(
αποτυχημένος) έρωτας χρόνια δεν κοιτά. Να ρίξουμε και μία
υποσημείωση στο –για πολλούς δίκαια– ξεχασμένο Stupid In-
vaders, με το αυθάδες slapstick χιούμορ που τελικά δεν έκανε
τον αντίκτυπο που ήλπιζαν οι δημιουργοί του και έμεινε άκληρο.
Αφήνοντας για λίγο πίσω τα adventures, ενδείξεις ελαφρώς
χοντροκομμένου, αλλά διασκεδαστικού χιούμορ, βρίσκουμε και
σε games όπως τα Grand Theft Auto (ιδίως τα παλιά – ποιος μπο-
ρεί να ξεχάσει το Gouranga!) και τα Carmageddon, παιχνίδια που
εσκεμμένα αποθέωσαν τη βία και το αιματοκύλισμα με τόσο χυ-
δαίο και θρασύ τρόπο που τελικά κατέληγε να προκαλεί γέλιο
αντί για αποτροπιασμό. Σε παρόμοιο μήκος κύματος κινείται και η
εντελώς φευγάτη σειρά Saints Row, που πήγε την αναρχία των
GTA τρία βήματα παραπέρα, ενώ μία πλήρη κάθοδο στην καφρί-
λα αποτελεί και το Shadows of the Damned μαζί με το κονσολά-
δικο ξαδερφάκι του, Lollipop Chainsaw, αμφότερα δημιουργίες
του εκκεντρικού Suda 51.
Ένα πασίγνωστο και πολυχρονεμένο franchise που
χρησιμοποιεί την καρτουνίστικη βία με εξαιρετικά
αποτελεσματικό τρόπο και χωρίς να καταφεύγει σε
χοντράδες είναι τα Worms. Από τα αιμοβόρικα pix-
els του 1995 μέχρι τα πολυγωνικά ασπόνδυλα
του σήμερα, η σειρά αποτελεί ίσως την πλέ-
ον αξιομνημόνευτη ευκαιρία αγνής και χαρι-
τωμένα καρτουνίστικης βιαιοπραγίας, με τα
Worms να σφαγιάζονται ανελέητα στο πεδίο
της μάχης ανταλλάσσοντας παράλληλα θυ-
μωμένες γκριμάτσες και φιλοφρονήσεις σε
μία τεράστια γκάμα από speech sets (μεταξύ
των οποίων και τα Ελληνικά). Παρεμφερές
με τα Worms στο οπτικό κομμάτι αλλά με έμ-
φαση στη σκατολογική και «μαύρη» φιλοσοφία
είναι το Binding of Isaac, ένα εθιστικό
roguelike που δεν ανήκει στα αμιγώς
χιουμοριστικά παιχνίδια, αλλά οι γκρο-
τέσκες εικόνες, το σκοτεινό σενάριο
(
η μάνα σου σε κυνηγάει να σε σκοτώ-
σει!) και τα «παιδικά» γραφικά του προ-
PC Master
56
Ενδεικτικός των carefree και αντισυμβατικών ’90s, ο Earthworm Jim
κατάφερε να γίνει καρτούν, κόμιξ και action figure.
Η σάτιρα είναι ακόμα πιο καίρια όταν περιλαμβάνει κοινωνικοπολιτικό
σχολιασμό.
Τα Worms ανέκαθεν ακολουθούσαν μία light
Itchy & Scratchy προσέγγιση στην απεικόνιση
της βίας.
