καλούν μία γλυκιά αμηχανία και ένα μούδιασμα, ένδειξη ότι ακου-
μπάνε κάποιον καλά κρυμμένο, primal νευρώνα.
HUMOUR IS THE NEW BLACK
Η αποστολή των παιχνιδιών που έχουν ως κύριο στόχο να προ-
καλέσουν το γέλιο είναι εξαιρετικά δύσκολη, εν μέρει επειδή
πρόκειται για κάτι το υποκειμενικό που δεν ορίζεται ποσοτικά. Γι’
αυτό και η λίστα των καθαρόαιμων χιουμοριστικών games δεν εί-
ναι ιδιαίτερα μακριά ούτε κοινή για όλους. Εκτός, όμως, από τα
παραπάνω παιχνίδια, υπάρχουν και εκείνα που σκοπό έχουν να
αιφνιδιάσουν τον παίκτη, ξεκινώντας να αφηγηθούν μία σοβα-
ρή/επική/τρομακτική ιστορία και παρουσιάζοντας στην πορεία
ένα αρκετά διαφορετικό πρόσωπο, βομβαρδίζοντάς μας με σου-
ρεαλιστικές καταστάσεις ή φονικές ατάκες που κατά έναν πε-
ρίεργο τρόπο ενισχύουν τη γοητεία τους αντί να την αποδυνα-
μώνουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανισόρροπου και τελικά
ιδιοφυούς μαύρου χιούμορ είναι το Portal. Από τη μία το παιχνίδι
επιδιώκει να αγχώσει τον παίκτη με μηνύματα απελπισίας στους
τοίχους και τις δολοφονικές απειλές μιας πανίσχυρης A.I., από
την άλλη ο τρόπος με τον οποίο η GLaDOS τον περιπαίζει, οι
αδέξιες απόπειρες εκφοβισμού και τα γλυκομίλητα tourets αντι-
στρέφουν πλήρως το κλίμα αλλά ποτέ τόσο ώστε να αισθάνεται
ο παίκτης ασφάλεια μέσα στα σπλάχνα της χαώδους Aperture
Science. Το ίδιο τέχνασμα επιστράτευσε και το sequel, προσθέ-
τοντας στην εξίσωση τον παρανοϊκό και ατακαδόρο Cave John-
son και τον φαινομενικά άκακο πολυλογά Wheatley, ενώ γερές
δόσεις κωμωδίας πετυχαίνει και το co-op mode χάρη στα βουβά
ρομπότ Atlas και P-body με τα ξεκαρδιστικά καμώματά τους. Το
wtf επιστέγασμα κάθε επεισοδίου είναι, βέβαια, τα καταληκτικά
τραγούδια «Still Alive» και «Want you gone». Στα χνάρια των Por-
tal αλλά από την ανάποδη βάδισε το The Cave, του πατριάρχη
των χιουμοριστικών games, Ron Gilbert. Εξωτερικά μοιάζει με
άλλο ένα χαριτωμένο puzzle game, ευλογημένο με το αλάνθα-
στο art direction της Double Fine, αλλά η σκοτεινή θεματολογία
και οι αδίστακτοι πρωταγωνιστές δεν αργούν να δώσουν ιδιαίτε-
ρο χαρακτήρα στο παιχνίδι, με το σιγοντάρισμα, βέβαια και της
φλεγματικής σπηλιάς στο ρόλο του κυνικού αφηγητή.
Ακόμα μία σειρά παιχνιδιών που αντέστρεψε τις προσδοκίες με
τρόπο ανάλογο του The Cave είναι τα Edna & Harvey: The Break-
out και Harvey’s New Eyes. Ενώ τα παιδικά, ζωγραφιστά γραφικά,
οι διάλογοι και το κλίμα υποδηλώνουν αρχικά μία ανάλαφρη κω-
μωδία καταστάσεων, στην πορεία αποκαλύπτεται ένας ερεβώδης
και συχνά τραγικός πυρήνας, ικανός να σου παγώσει το χαμόγε-
λο στα χείλη και να σε αναγκάσει να προβληματιστείς. Ίσως από
τις πιο τολμηρές απόπειρες τραγικωμωδίας την τελευταία πεντα-
ετία, με σχεδόν άψογη ισορροπία ανάμεσα στα δύο είδη.
Ειδική μνεία αξίζει να γίνει και σε μία σειρά παιχνιδιών που δεν
τους ταιριάζει καθόλου ο τίτλος της κωμωδίας, αλλά καταφέρ-
νουν να προκαλέσουν αβίαστο γέλιο χάρη στο έξυπνο γράψιμο
και στη διάθεση να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Πρόσφατο πα-
ράδειγμα το The Incredible Adventures of Van Helsing με τα χω-
ρατά μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών να δίνουν και να παίρνουν
εν τω μέσω του μακελειού και τις ποπ αναφορές να παραμονεύ-
ουν σε κάθε γωνιά, χωρίς, όμως, να αλλοιώνουν τον γοτθικό χα-
ρακτήρα του παιχνιδιού. Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη κατά-
φερε να κουβαλήσει επιτυχώς και το σεμιναριακού επιπέδου hor-
ror-RPG της Troika Games, Vampire: Bloodlines, το οποίο ναι μεν
ήταν τίγκα στα ακρωτηριασμένα μέλη, στα αιματοβαμμένα πιγού-
νια και στα φρικαλέα τέρατα, αλλά δεν έχανε ποτέ την όρεξή του
για σάτιρα ηθών και καταστάσεων. Από τα ευφάνταστα quests και
τους γραφικούς χαρακτήρες (Jack, θα ζεις για πάντα στις καρδιές
μας) έως την υπέροχη ραδιοφωνική εκπομπή της Deb of Night
και την απαράμιλλη απεικόνιση του πώς αντιλαμβάνεται τον γύ-
ρω κόσμο ένας Malkavian, το παιχνίδι χαρίζει αγνό, μαυρόψυχο
γέλιο πολλών οκτανίων. Ένα δυνατό χειροκρότημα πρέπει να
δώσουμε και στη Larian Studios, της οποίας το υποτιμημένο Di-
vinity: A Dragon Knight Saga πέτυχε μία εξαιρετική ισορροπία επι-
κής RPG ιστορίας με θεόμουρλα quests, ξεκαρδιστικούς διαλό-
γους και μυστικά χωρίς να θυσιάζει στιγμή το πολυπόθητο im-
mersion (καλά, ίσως λίγο εκεί που άλλαζες φύλο).
Τέλος, εδώ δεσπόζει και η φιγούρα του cult ημίθεου Tex Mur-
phy, που παρά το cool παρουσιαστικό και την τάση να σώζει
διαρκώς τον κόσμο, αγαπήθηκε περισσότερο για το μαύρο χιού-
μορ και την παροιμιώδη κακομοιριά του παρά για τα ηρωικά του
κατορθώματα.
ΚΑΝ’ ΤΟ ΟΠΩΣ Η PIXAR
Βλέποντας και μόνο το όνομα του αγαπημένου animation stu-
dio, το μυαλό κατευθείαν πηγαίνει σε περιπέτειες, ρομάντζα, ιστο-
ρίες γεμάτες δράση και συγκίνηση οι οποίες ως κοινό παρονομαστή
έχουν την ανάλαφρη διάθεση και το λεπτό χιούμορ που τις κάνει
αξέχαστες. Ευτυχώς τα παραδείγματα των ανάλογων games δεν εί-
ναι λίγα. Ξεκινάμε από τις παραγωγές των ξεδιάντροπα ταλαντού-
χων Τσέχων της Amanita Design, οι δημιουργίες των οποίων περι-
λαμβάνουν μικρά, βουβά αριστουργήματα όπως τα Samorost 1 & 2,
το εκπληκτικό Machinarium και το πολύχρωμο έργο τέχνης Botan-
57
PC Master
Εντελώς ανορθόδοξο και κατάμαυρο, αλλά και τόσο αποτελεσματικό
το χιούμορ των Edna & Harvey.
Μόνο και μόνο για τον Murray και το ντελιριακό τραγούδι των πειρα-
τών, το Curse of Monkey Island έχει περάσει στο πάνθεον των χιου-
μοριστικών games.
