R
eview
FOREVER HAPPINESS...
IN ENDLESS FEAR
Το εργαστηριακό και θεωρητικά ασφα-
λές περιβάλλον της Magtech δεν μας συ-
ντροφεύει για μεγάλο διάστημα της περι-
πέτειας. Έπειτα από μία εξέλιξη ανάλογη
της «απόδρασης» από την περιοχή ελέγ-
χου της GLaDOS στο πρώτο Portal ή της
καθόδου στα υπόγεια της Aperture στο
δεύτερο, ο Dax βρίσκεται να ψάχνει την
έξοδο μέσα από μισογκρεμισμένα δωμά-
τια και ξεχαρβαλωμένες εγκαταστάσεις.
Είναι φανερό ότι κάτι τρομερό συμβαίνει
στα άδυτα της Magtech και το παιχνίδι
φροντίζει να μας το επικοινωνεί μέσα από
τις πανικόβλητες συνομιλίες μεταξύ των
επιζώντων και κυρίως της ρεπόρτερ Cas-
sandra που κάλυπτε το διαγωνισμό (μου
θύμισε υπερβολικά πολύ την Eliza Cassan
του Human Revolution) και του «μπούλη»
Kram Gruckezber. Η φιλοσοφία των puz-
zles δεν αλλάζει ιδιαίτερα, αν και ανοί-
γουν μεγαλύτεροι χώροι προς εξερεύνηση
και πειραματισμό, ενώ κάθε τόσο βρί-
σκουμε και μία καινούργια κατασκευή
στην οποία επενεργούν οι εφαρμογές του
μαγνητισμού. Μεγάλοι κύβοι με αποσπώ-
μενες έδρες, μικρά κυβάκια που δεν ση-
κώνουν το βάρος μας αλλά ανά τετράδες
συνενώνονται σε ένα μεγαλύτερο, εκρη-
κτικοί κύβοι (γενικώς πολλοί κύβοι, δεν
ήξερα ότι έχουν τόσο μεγάλο σόι) και
μπόλικες πλατφόρμες μάς καθοδηγούν
όλο και βαθύτερα στα άδυτα του θηριώ-
δους συμπλέγματος. Το παιχνίδι φροντίζει
κάθε τόσο να μας αγχώνει, είτε με απόκο-
σμες κραυγές από τα έγκατα της
Magtech, είτε με τρομακτικά γκράφιτι
στους τοίχους που δοξάζουν τον ερχομό
του Cthulhu, είτε με τη συχνή εμφάνιση
ενός minion του που κατά τα φαινόμενα
έχει ήδη κατασπαράξει τους υπόλοιπους
Magrunners. Η πραγματική ανανέωση σε
επίπεδο gameplay έρχεται κάπου στα μι-
σά του παιχνιδιού, όταν χάρη σε ένα
firmware update που ενεργοποιεί ο φίλ-
τατος Gamaji, αποκτάμε την ικανότητα να
εκτοξεύουμε ένα μηχανικό ρομποτάκι,
τον γλυκύτατο Newton, που τυχαίνει να
είναι επίσης φορτισμένος με μαγνητικό
πεδίο (αναλόγως του click που τον εξαπο-
λύει) και κολλάει πάνω σε όλες σχεδόν
τις επιφάνειες, αδιαφορώντας για τη βα-
ρύτητα. Αυτή η σχετικά απλή ιδέα ανοίγει
ένα σωρό δυνατότητες και δίνει μία σημα-
ντική αυτονομία στον παίκτη που πλέον
αισθάνεται (και είναι) σε θέση να πειρα-
ματιστεί περισσότερο με το περιβάλλον
και τις δυνατότητες πρόσβασης σε απο-
μακρυσμένες πλατφόρμες και επιφάνειες.
Ακόμα και η επιλογή να στείλουμε τον
Newton είτε μπροστά από την πλατφόρμα
μας για να την έλξει είτε πίσω ώστε το
αντίθετο φορτίο του να την απωθήσει
προς τα εμπρός, δίνει την ψευδαίσθηση
της μεγαλύτερης ελευθερίας κινήσεων.
Ταυτόχρονα, βέβαια, εμφανίζονται όλο
και περισσότερες προκλήσεις όπου η σκέ-
ψη δεν αρκεί και χρειάζεται εκ μέρους
μας ακρίβεια, κάποια platforming skills
και ταχύτητα αντιδράσεων για να εκτελε-
στούν σωστά. Όσο πλησιάζουμε προς το
τέλος, αρκετά σημεία εκείνων των levels,
χάρη και στην πολύ πιο άναρχη και ανοι-
κτή δομή του περιβάλλοντος όπου εκτυ-
λίσσονται, επιφέρουν εύκολα το Game
Over. Ο θάνατος στο Magrunner είναι γε-
νικά ένα ζήτημα καθώς το παιχνίδι δεν
επιτρέπει saving, αντίθετα σώζει μόνο του
λίγο προτού μπούμε σε κάθε δωμάτιο και
σε ορισμένα σημεία που θεωρεί κομβικά,
ενόσω βρισκόμαστε σε αυτό. Στο πρώτο
μισό του παιχνιδιού η λύση αυτή λειτουρ-
γεί αρκετά καλά, αλλά όσο πυκνώνουν οι
κίνδυνοι και ανεβαίνουν οι παλμοί, ο παί-
κτης αισθάνεται αδικημένος που εξαιτίας
αυτής της έλλειψης αναγκάζεται ενίοτε
να ξαναπαίζει τμήματα της δράσης.
PC Master
86
Ημίτρελος, ναι, αλλά και μεγάλο ταλέντο όποι-
ος ζωγράφισε αυτά τα murals.
Ευτυχώς δεν είναι ζωντανό... Ακόμα.
Η δυνατότητα τονισμού των ενεργών πεδίων αποδεικνύεται υπερπολύτιμη.
Δεν ταιριάζει με τα πλακάκια του μπάνιου, αλλά αφού μου τον έφεραν κάπου έπρεπε να τον βολέψω.
