R
eview
109
PC Master
την Αχίλλειο πτέρνα τους, όπου και αν πυ-
ροβολήσουμε το κτήνος πεθαίνει. Ακόμα
και τα πελώρια bosses καταντούν απλώς
bullet sponges, διόλου επικίνδυνα και
εξαιρετικά εκνευριστικά. Κάθε εχθρός πε-
τάει T-Energy το οποίο λειτουργεί σαν τη
νομισματική μονάδα του παιχνιδιού, για να
προμηθευτούμε νέα όπλα και upgrades.
Θα πίστευε κανείς ότι το Rig μας (βλ. πε-
λώριο mech) θα βοηθούσε λίγο το παιχνίδι
να γίνει πιο ενδιαφέρον, αλλά μπαααα… Οι
μάχες ενάντια σε μικρά akridάκια τα οποία
πυροβολούν από μακριά είναι σκέτος
εφιάλτης, ενώ τα μεγαλύτερα bosses δεν
είναι τίποτα άλλο από μερικά καλά καμου-
φλαρισμένα QTEs. Η τελευταία σωτηρία
πρέπει να είναι ο πιστός μας γάντζος, με
τον οποίο μπορούμε να τρέχουμε από τα
λυσσασμένα τέρατα. Έλα όμως που η χρή-
ση του είναι πλήρως contextual και εξαιρε-
τικά περιορισμένη, ενώ τα Akrids πολλές
φορές κολλάνε στο terrain, κοιτώντας μας
σαν χάνοι…
Τα γραφικά του παιχνιδιού κάνουν ως επί
το πλείστον τη δουλειά τους, χωρίς να εί-
ναι πολύ βαριά για το σύστημα. Το voice-
acting, κακά τα ψέματα, είναι συμπαθητικό,
άσχετο με το τι κοτσάνες «πετάνε» οι διά-
φοροι NPCs. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για
τις τσιρίδες των Akrids, που είναι εξοργιστι-
κά δυνατές αλλά και για τη «θρίλερ» μουσι-
κή επίστρωση. Είναι λες και ο βιολιστής
στραγγαλίζει το εργαλείο του (εχμ… όχι
αυτό που φαντάζεστε), σε μία απέλπιδα
προσπάθεια ο παίκτης να αντιδράσει σε
όσα βλέπει στην οθόνη. Παντού στο παι-
χνίδι υπάρχει αυτό το Dead Space 3 vibe
και το Lost Planet 3 προσπαθεί πολλές φο-
ρές να το μιμηθεί. News flash: Το Dead
Space 3 επίσης απέτυχε οικτρά στον τομέα
του horror. Όταν σταματήσουν οι
developers να θεωρούν το Dead Space ως
το magnum opus των horror games, τότε
θα δούμε νέα και πρωτότυπα games.
Η αλήθεια είναι πως το Lost Planet 3 δεν
είναι κακό παιχνίδι. Είναι ένα μέτριο παιχνί-
δι το οποίο είναι γεμάτο από κακές σχεδια-
στικές αποφάσεις. Υπάρχουν άπειρα παιχνί-
δια που στέλνουν τον παίκτη από δω και
από κει για να σκοτώνει και να lootάρει. Το
Lost Planet 3 δείχνει περίτρανα πώς να μη
σχεδιάσεις ένα video game. Πώς να το κά-
νεις εκνευριστικά επαναλαμβανόμενο, να
μετατρέπεις τους εχθρούς σε εκνευριστικά
εμπόδια και να δημιουργείς εκνευριστικά
εκνευριστικούς NPCs. Ένας τίτλος που
μάλλον πρέπει να λείπει από τη συλλογή
όλων των gamers, αλλά να βρίσκεται απα-
ραιτήτως στη βιβλιοθήκη όλων των επίδο-
ξων developers...
Κάνε Αααααα!
Ε, που να το πάρει, λέρωσε το παρμπρίζ και
ξέχασα να βάλω υαλοκαθαριστήρες!
Ό,τι πιο κοντινό σε μάχη Kaiju versus Jaeger. Και δεν είναι τόσο εντυπωσιακή…
Είναι ένα μέτριο
παιχνίδι το οποίο είναι
υπερπλήρες από κακές
σχεδιαστικές αποφάσεις.
60
%
ΘΕΤΙΚΑ-ΑΡΝΗΤΙΚΑ
•
Αποτελεί παράδειγμα προς
αποφυγή για κάθε game designer
•
Νταξ, το port θα μπορούσε να είναι
χειρότερο…
•
βαρετό, ανέμπνευστο, ανούσιο
n
Είδος:
3
rd person shooter
n
Ανάπτυξη:
Spark Unlimited
n
Έκδοση:
Capcom
n
Multiplayer:
Ναι
n
Ελάχιστες απαιτήσεις:
Windows XP, Dual Core 2.5Ghz,
3
Gb Ram, nVidia GeForce 9800/Ati Radeon HD 4770, 16Gb χώρο στο σκληρό
n
Επίσημο Web site:
n
Επιρροές:
Lost Planet 1&2
n
Εναλλακτικές προτάσεις:
Dead Space 1&2, Just Cause 2
Να το το γιαβρί μου!
