121
PC Master
ΑΛΛΕΣ ΠΕΝΤΕ ΔΥΝΑΤΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ XΡΟΝΙΑ
ATLANTIS: THE
LOST TALES
Είχα αγνοήσει τα
Myst γιατί δεν μου
άρεσαν οι, ενδεδυ-
μένες με μπιρμπιλω-
τά γραφικά, σπαζο-
κεφαλιές τους (ό,τι
δηλαδή δεν μου άρε-
σε και στα FMV).
Αγόρασα το Atlantis
κάπως επιφυλακτικά
λόγω των φαντασμαγορικών φωτογραφιών στο κουτί του, φοβού-
μενος ότι ο τίτλος δεν θα είχε κάτι να δώσει πέρα από τα γραφικά
του. Ευτυχώς έπεσα έξω. Το παιχνίδι διέθετε δομημένη ιστορία, χα-
ρακτήρες και κανονικούς –Adventurάδικους– γρίφους. Οι πανέμορ-
φες τοποθεσίες, oι γλαφυρές ομιλίες και η ambient μουσική (όλα
χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αξέχαστης Cryo) έδιναν πνοή σε
μία εικόνα της χαμένης Ατλαντίδας, βγαλμένης σαν μέσα από κά-
ποιο συναρπαστικό όνειρο, με στιγμές φοβερής έντασης αλλά και
χαλαρωτικής ηρεμίας. Κρίμα, πολύ κρίμα, που τα επόμενα παιχνίδια
με το όνομα Atlantis δεν αποτέλεσαν άξιους διαδόχους.
BETRAYAL IN
ANTARA
Εκτός από χιλιάδες
RPGάδες εκεί έξω, η
Sierra θεώρησε ότι
το επικό Betrayal at
Krondor άξιζε να
αποκτήσει μία συνέ-
χεια και το έθεσε ως
προτεραιότητά της.
Για να μην μπλέξει με
πνευματικά δικαιώ-
ματα και άδειες, απο-
φάσισε να φτιάξει ένα νέο –αλλά παρεμφερές– σύμπαν διαποτισμέ-
νο με τις ίδιες «αρχές» (όπως έκανε πολλά χρόνια μετά ο αυθεντι-
κός δημιουργός του BAK, ο Neil Hallford για τον οποίο έχουμε μιλή-
σει παλιότερα). Το Betrayal in Antara είναι ένα αξιοπρεπέστατο
RPG, στις φλέβες του οποίου κυλά λίγο από το ιχώρ του ανυπέρ-
βλητου BAK. Αλλά η σύγκριση με ένα τόσο υπέρλαμπρο άστρο, κα-
θώς και η συγκυρία της κυκλοφορίας του (η Bethesda οργίαζε ήδη
με το δαιδαλώδες Daggerfall, και το Diablo μόλις ανάτελλε), δεν
έδωσαν και πολλά περιθώρια επιτυχίας και αναγνώρισης σε αυτό
τον κατά τα άλλα υπέροχο τίτλο.
THE CURSE
OF MONKEY
ISLAND
Όπως προείπα, το
1997
ένιωθα (και
ήμουν, αρκετά με τη
μετριοφροσύνη!)
ένας «φτασμένος»
gamer. Έτσι όταν
έπεσε στα χέρια μου
η συνέχεια των θρυ-
λικών Monkey Island,
ένιωσα πιθανότατα το πρώτο «ρετρό συναίσθημα» της ζωής μου. Η
χρονική απόσταση των πέντε ετών που είχαν περάσει από το θρυλι-
κό Lechuck’s Revenge φάνταζε τότε πολύ μεγάλη και μου προκα-
λούσε την αναπόληση για εκείνες τις αλησμόνητες παλιότερες
εποχές. Άτιμε Χρόνε, περνάς και πίσω δεν κοιτάς… Το τρίτο Mon-
key Island λοιπόν ήταν υπέροχο, ξεκαρδιστικό, χαρούμενο, ανατρε-
πτικό και με το ίδιο πνεύμα αθωότητας που γνωρίσαμε από τα δύο
πρώτα. Τα καρτουνίστικα γραφικά δεν με είχαν στενοχωρήσει κα-
θόλου, αφού ταίριαζαν απόλυτα με το χιουμοριστικό πειρατικό
σκηνικό. Όσο για τον ήχο… ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί: Α Pirate I
was meant to be, trim the sails and roam the sea…
GRAND THEFT
AUTO
Η τώρα πανίσχυρη
Rockstar κυκλοφόρη-
σε δειλά τότε ένα παι-
χνίδι στο οποίο χειρι-
ζόμασταν ένα ελεεινό
τσιράκι, που εκτελού-
σε αγόγγυστα τις εντο-
λές των γκάνγκστερ
εργοδοτών του. Μία
μικροσκοπική κουκκί-
δα στο χάρτη που
έκλεβε αυτοκίνητα, έφερνε επικίνδυνες «δουλειές» σε πέρας και
προκαλούσε γενικό χάος μέσα σε τρεις πόλεις. Από εκεί και μετά, η
κατάσταση ξέφυγε εντελώς: τα GTA είναι πλέον συνώνυμα της γρή-
γορης δράσης μέσα σε ανοικτά αστικά περιβάλλοντα, περιβόητα
για την ανελέητη σάτιρα και την πολιτικά μη ορθή φιλοσοφία τους.
Παρά την «παιδική» όψη που είχε το πρώτο GTA, ήταν εμφανές ότι
τούτο εδώ το παιχνίδι με απλά «υλικά» κατάφερνε να φτάσει σε με-
γάλο βάθος gameplay. Αγαπημένη ασχολία όταν δεν είχα όρεξη να
κάνω αποστολές; Να βουτάω ένα λεωφορείο και να οδηγώ βάσει
του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Ό,τι να ’ναι…
MYTH: THE FALLEN LORDS
Οι δυνάμεις του
φωτός και του
σκότους συ-
γκρούονταν σε
αυτό το επικό
«
tactical RTS»,
που έμπαινε κα-
τευθείαν στη
δράση, απαλλαγ-
μένο από συγκο-
μιδή πόρων και
κατασκευή κτη-
ρίων. Μου προ-
σέφερε απλόχερα στιγμές άγριας πολεμοχαρούς ομορφιάς, με τις
αντίπαλες παρατάξεις να μάχονται μέχρις εσχάτων μέσα σε μία απί-
στευτη αιματοχυσία, με τις νιφάδες του χιονιού να πέφτουν αργά
και τους επιζώντες να ουρλιάζουν από πολεμική ηδονή. Πλήρως
τρισδιάστατες αναπαραστάσεις μαχών σαν και αυτές ήταν πρωτό-
γνωρες για τα τότε τεχνολογικά δεδομένα. Τα αιμοσταγή γραφικά
και η βαριά πολεμική ατμόσφαιρα αυτού του fantasy παιχνιδιού με
άφηναν άναυδο, όπως και τους περισσότερους παίκτες, και με συ-
νέπαιρναν τόσο πολύ, ώστε να παραβλέπω εντελώς το κάπως δύ-
σχρηστο interface και την πολύ μεγάλη δυσκολία του.
